خط الراس دارآباد به کلکچال

گزارش برنامه خط الراس دارآباد به کلکچال (پارک جمشیدیه)

(پیمایش خط الراس قله دارآباد – پیازچال – پناهگاه کلکچال – پارک جمشیدیه)

تاریخ اجرای برنامه: 19 مرداد 1391

نفرات شرکت کننده: نیما اسماعیلی، محمد صالحی

————————————

زمان‌بندی مسیر (بدون احتساب زمانهای صبحانه و ناهار):

از دارآباد تا قله دارآباد: 4 ساعت
از قله تا گردنه پیازچال: 4 ساعت و 40 دقیقه
از گردنه تا چشمه پیازچال: 10 دقیقه
از چشمه تا پناهگاه کلک‌چال: 1 ساعت و 30 دقیقه
از پناهگاه تا پارک جمشیدیه: 1 ساعت و 30 دقیقه

خط الراس دارآباد – نیما اسماعیلی، محمد صالحی

(گزارش؛ به قلم دوست و همنورد خوبم آقای محمد صالحی)

پیمایش خط الراس قله دارآباد – پیاز چال – کلکچال

صبح روز پنجشنبه 19 مرداد ماه سال جاری به اتفاق دوست خوبم نیما حدود ساعت 06:45 از پارکینگ دارآباد به سمت قله دارآباد حرکت کردیم از پارکینگ تا تنها کافه این مسیر حدود 15 دقیقه فاصله است که از پاکوپ سمت راست رودخانه با یه شیب تقریبا متوسط شروع و تا کافه سربند غلاک (کافه آقا فرامرز) ادامه پیدا می کنه و از اونجا به بعد مسیر برای مدتی تقریبا صاف و هموار میشه!

جلوی کافه با آقا فرامرز که سالهاست مدیریت اونجا رو بعهده داره سلام و احوال پررسی کردیم و گپ مختصری زدیم و عکس یادگاری گرفتیم. بعد از پر کردن بطری های آب به راهمون ادامه دادیم. حدود 300 متر جلوتر از کافه، وارد پاکوپی شدیم که به سمت بالای یال ارتفاع می گیرد. این پاکوب به یال شن سیاه و نهایتا قله ختم میشه. لازم به ذکره که در این محل اولین تابلوی راهنما که مسیر های مختلف رو نشون میده وجود داره. این تابلو مسیر قله را مستقیم (چپ) نشان میده که بهش توجه نکنید و از سمت راست وارد مسیر پاکوب به سمت داخل درختان کاج شوید.

بقیه در ادامه مطلب

در مسیر یال که نهایتا به خط الراس قله ختم میشه سه تا پاکوپ از پاکوپ اصلی یال جدا میشه که شما رو به سمت چپ دره (یال شن سیاه) و چشمه درازلش هدایت می کنه. در تقاطع پاکوپ دوم یه لوله آب بزرگ وجود داره که با درآوردن چوبی که در سوراخ این لوله هست می توانید آب مورد نیاز خود را بردارید چون تا قله دیگه چشمه و آب آشامیدنی وجود نداره!

ما در مسیر یال شن سیاه به مسیر ادامه دادیم تا به جاده خاکی ماشین رو رسیدیم (این جاده کمی مانده به بالای چشمه درازلش تمام می شود). در اینجا صبحانه مختصری خوردیم و بلافاصله راهمون رو از روی یال ادامه دادیم تا ساعت 09:20 به خط‌الراس بالا در ارتفاع 2500 متر رسیدیم. از اینجا با تغییر زاویه 90 درجه به سمت چپ و از روی خط الراس مسیر رو ادامه دادیم. پس از دقایقی به یک ساختمان و سیم خاردار های منطقه نظامی رسیدیم که چند سالیه بصورت متروکه درآمده. با ادامه مسیر بر روی خط‌الراس نهایتا حدود ساعت 11:00 صبح به قله 3170 متری دارآباد رسیدیم.

بیشتر بخوانید: گلابدره به کلکچال

چای و خرما و کمی میوه خوردیم و با آقای وزیری که به همراه دوستشون با دوچرخه به قله آمده بودن کمی صحبت کردیم و ایشون هم چند تا از خاطرات خودشونو برامون تعریف کردن. یک گروه 4 نفره نیز قبل از ما مسیر تیغه های دارآباد رو در پیش گرفته بودن.

با دیدن خط الراس و هوای خوب و اینکه تقریبا زود رسیدیم به قله، وسوسه شدم و به نیما پیشنهاد عبور از خط الراس تا پیاز چال رو دادم، (مسیری که یکی دو سال بود، در نظر داشتم برم) که با موافقت ایشون و پس از بررسی میزان آب همراه و مواد خوراکی، حدود ساعت 11:50 پیمایش خط الراس رو شروع کردیم. تقریبا بیشتر مسیر، از طریق پاکوپ مشخص بود و ما با هیجان خاصی با سرعت و البته با دقت فراوان مسیر رو طی می کردیم. در طول مسیر هر از گاهی نگاهی هم به گروه جلویی و مسیر حرکت اونها داشتیم که با فاصله تقریبا نیم ساعته از ما در حال عبور از تیغه ها بودند.

در ادامه راه با گذر از قله های: چپ دره با ارتفاع 3180 متر، چمبره بند 3160، شهربانو کُشَک 3300 به قله سیاه بند به ارتفاع 3320 متر رسیدیم. پس از قله سیاه بند با عبور از چند تکه مسیر ریزشی سنگلاخی میان‌بر، از میان سنگ های موازی به سوی گردنه لو پهنه در ارتفاع 3180 متری سرازیر شدیم. سپس به سوی غرب ارتفاع گرفته و از یک مسیر سنگلاخی بالا رفته تا به بند لارکرور در ارتفاع 3380 متری برسیم. در اینجا ما دو راه داریم. اول صعود سوزنی لارکرور و دیگری عبور از مسیر پایین تر از خط الراس که ما این مسیر رو که کم خطر تر بود انتخاب کردیم و با احتیاط فراوان عبور کردیم و به دامنه قله اول لزون به ارتفاع 3540 متر (لزون شرقی یا پیاز چال) رسیدیم و پس از کمی استراحت به سمت قله پیازچال حرکت کردیم.

لازم به ذکره که در این نقطه، روستای ایگل نیز در سمت راست ما قرار داشت. خلاصه بعد از صعود به قله پیازچال بلافاصله به سمت دشت پیازچال و چشمه براه افتادیم. ساعت 04:20 به گردنه پیازچال در ارتفاع 3260 متر و حدود ساعت 04:30 به چشمه پیازچال رسیدیم. دره پیازچال بسیار سرسبز و با طراوت بود و اینجا بود که بهترین قسمت برنامه یعنی نوشیدن آب گوارا و خنک چشمه و خوردن غذای بسیار خوشمزه ایی که نیما آورده بود (میرزا قاسمی) شروع شد. واقعا جاتون خالی این غذا پس از تقریبا ده ساعت کوهنوردی حسابی چسبید و انرژی خوبی بهمون داد، در واقع زنده شدیم.

بیشتر بخوانید: قله کلکچال از گلابدره

چون ما قول داده بودیم که زود! برگردیم خونه بلافاصله به سمت اردوگاه کلکچال حرکت کردیم و نهایتا حدود ساعت 08:40 شب بود که به پارک جمشیدیه رسیدیم و بدین ترتیب برنامه ای که قرار بود تا قله دارآباد باشه تبدیل به پیمایش خط‌الراس شد یعنی یه برنامه 13 ساعته!

نیما جان ببخشید که اینطوری شد، بهرحال همنوردی با شما برام بسیار لذت بخش بود و خیلی خوش گذشت، ممنون از همراهی شما.

ملاحظات:

– قله دارآباد از شرق به گردنه تخت تلهرز و قوچک و از غرب به صورت خط الراس به قلل چمبره بند – سیاه بند – بندلارکرور – لزون شرقی – لزون غربی – چهارپالون و توچال متصل می باشد .

– قله دارآباد جانپناه سنگی کوچکی دارد که در سال 75 با کمکهای شهرداری تهران ساخته شده ، زیربنای این جانپناه 40 متر بوده که دارای یک اتاق مستطیلی و سقفی شیروانی به شکل نیم استوانه ای و بدنه ای سنگی است که در آن حدود 15 نفر می توانند به استراحت بپردازند.

– عبور از خط الراس نیازمند مهارت و تجربه کافی در کوهنوردی است و حتما بایستی با فردی که قبلا این مسیر رو رفته طی شود.

– از قله دارآباد تا گردنه پیازچال در صورت شرایط مساعد جوی و مسیر حداقل 5 ساعت زمان لازم است. و هر نفر حداقل یک لیتر آب و کمی میوه و تنقلات همراه باید داشته باشد.

پی نوشت (13 تیر 92):

زمان بندی صعود در برنامه 13 تیر 92 (با آقا حسام):
استارت: 07:00
صبحانه: 20 دقیقه
قله دارآباد: 10:45
حرکت از قله: 11:00
پیازچال: 15:45
ناهار و استراحت: 1 ساعت و 15 دقیقه
حرکت از پیازچال: 17:00
پناهگاه کلکچال: 18:00
استراحت: 15 دقیقه
پارک جمشیدیه: 19:40

تصاویر برنامه:

عکس یادگاری با آقا فرامرز (مدیریت کافه دارآباد)

دارآباد، کافه آقا فرامز

سر یال شن سیاه:

در اینجا دو راه وجود داره که یکی مسیر سمت هست که به چشمه درازلش میره و از آنجا به قله دارآباد و دیگری مسیر مستقیم و کوتاه تر (مسیر اصلی) که به شما را از یال شن سیاه و سپس خط الرالس به قله میرساند.

مسیر قله دارآباد

لوله پلاستیکی آب، کمی بالاتر از تابلو که کوهنوردان قسمتی از اون رو برای برداشتن آب سوراخ کرده و سپس چوب داخل اون کردن. شما هم میتونید با برداشتن چوب از آب این لوله استفاده کنید.

بیشتر بخوانید: قله کلکچال از مسیر دارآباد

پی نوشت، مهرماه 98: هنوز هم این خروجی آب وجود دارد فقط بجای سوراخ و چوب، یک خروجی به صورت سه راهی روی آن نصب شده است.

مسیر قله دارآباد

جاده ای که ظاهرا چند سال پیش سپاه یا بسیج جهت دسترسی به ارتفاعات دارآباد احداث کرده (چرا و به چه علت الله و اعلم اما جای تاسف داره). این جاده از پایین تا نزدیک چشمه درازلش امتداد داره.

شما با رسیدن به جاده باید از عرض جاده عبور کرده و از مسیر پاکوب به سمت بالا ادامه راه بدید.