خط الراس دارآباد به توچال

گزارش پیمایش خط الراس دارآباد به توچال (و دارآباد به پارک جمشیدیه)

گروه اول: دارآباد به قله توچال
گروه دوم: دارآباد به پارک جمشیدیه

تاریخ اجرا: جمعه 94.07.24
منطقه جغرافیایی: تهران
تعداد نفرات: 7 نفر
نیما اسماعیلی، رضا حبیبی، علیرضا یاوری، سعید نیری، علی محمد مهدیون، یدالله طهوری و احمد محمدی (مهمان)
—————————————————————

+ گزارش برنامه صعودهای  97.07.06 و 98.06.21

قله دارآباد

نکته: این برنامه با شرکت 7 نفر انجام شد که از پای قله لزون به دو گروه تقسیم شدیم. گروه اول در قالب 3 نفر به سمت قله توچال ادامه مسیر داده و بقیه به سمت پیازچال و پارک جمشیدیه سرازیر شدیم.

نکته مهم: خط الراس دارآباد برای افراد مبتدی و کندرو مناسب نبوده و زمان بندی در این برنامه بسیار مهم می باشد. زمان پیمایش برای افراد کندرو در این برنامه به حدود 1.5 برابر افزایش یافته و تمام معادلات به هم می ریزد.

گراف مسیر 1 (دارآباد به توچال):

دارآباد: 1730 متر ، 0 کیلومتر *  قله دارآباد: 3180 متر ، 6.5 کیلومتر * پای قله لزون شرقی: 3540 متر ، 11.5 کیلومتر * قله توچال: 3963 متر ، 17 کیلومتر ** اختلاف ارتفاع 2230 متر ، مجموع افزایش ارتفاع: 2485 متر (Elevation gain)

گراف مسیر 2 (دارآباد به پارک جمشیدیه):

دارآباد: 1730 متر ، 0 کیلومتر *  قله دارآباد: 3180 متر ، 6.5 کیلومتر * پای قله لزون شرقی: 3540 متر ، 11.5 کیلومتر * چشمه پیازچال: 3180 متر ، ؟ کیلومتر * پناهگاه کلکچال: 2600 متر ، ؟ کیلومتر * پارک جمشیدیه: 1860 متر ، 20 کیلومتر ** اختلاف ارتفاع 1810 متر ، مجموع افزایش ارتفاع: 2057 متر (Elevation gain)

زمان بندی مسیر:

گروه اول (دارآباد به قله توچال و فرود به ولنجک):
دارآباد تا قله دارآباد: 3 ساعت و 15 دقیقه
قله دارآباد تا پای قله لزون: 4 ساعت
لزون تا قله توچال: 1 ساعت و 15 دقیقه
جمع: 9.5 ساعت (با نیم ساعت تایم صبحانه) (5.15 تا 14.45)
گام گروه: متوسط رو به تند

گروه دوم (دارآباد به پناهگاه کلکچال و پارک جمشیدیه):
دارآباد تا قله دارآباد: 3 ساعت و 15 دقیقه
قله دارآباد تا پای قله لزون: 4 ساعت
لزون تا چشمه پیازچال: 30 دقیقه
پیازچال تا پناهگاه کلکچال: 1 ساعت
پناهگاه تا پارک جمشیدیه: 1 ساعت و 15 دقیقه
جمع: حدود 13 ساعت  (با تایم صبحانه و ناهار) (5:15 صبح تا 6 عصر)
گام گروه: متوسط رو به تند
————————————————————–

زمان بندی برنامه خط الراس دارآباد به توچال (از مسیر چشمه درازلش)

تاریخ اجرا: جمعه 97.07.06

تعداد نفرات: 6 نفر
حرکت از دارآباد: 05:30 صبح
چشمه درازلش: 06:45
قله دارآباد: 09:30 تا 10:20 (50 دقیقه توقف برای صبحانه)
پای قله لزون شرقی: 14:00 (نیم ساعت توقف برای ناهار)
قله توچال: 16:10 تا 16:40 (نیم ساعت توقف روی قله)
تله کابین ایستگاه 7: 17:00 (بلیط 25 ه.ت تا ایستگاه 1)
ایستگاه 1: 17:40
پارکینگ ولنجک: 18:30 (پایان برنامه)
مجموع از دارآباد تا قله توچال: 10.5 ساعت
گام حرکت: متوسط

نکته: مسیر چشمه درازلش از محدوده یال تا خط الراس از پاکوب و مسیر مناسب برخوردار نبوده و مناسب افراد مبتدی یا کند رو نمی باشد. بهتر است از مسیر یال شن سیاه صعود نمایید.

زمان بندی برنامه خط الراس دارآباد به توچال (از مسیر یال شن سیاه)

تاریخ اجرا: پنجشنبه 98.06.21

تعداد نفرات: انفرادی
حرکت از دارآباد: 06:20 صبح
قله دارآباد: 09:20 تا 10 (40 دقیقه توقف برای صبحانه)
یال توچال (پای قله لزون): 13:10
قله توچال: 14:40 تا 15:40 (یک ساعت توقف و ناهار روی قله)
تله کابین ایستگاه 7: حدود 16 (بلیط 35 ه.ت تا ایستگاه 1، پاین کار تله: 17)
پارکینگ ولنجک: حدود 17 (پایان برنامه)
مجموع از دارآباد تا قله توچال: 8.5 ساعت (+15 دقیقه تا ایستگاه 7)
طول مسیر پیموده شده: 17 کیلومتر تا قله توچال (+1 کیلومتر تا ایستگاه 7)
گام حرکت: نسبتا تند

خط الراس دارآباد به توچال

+ دانلود جی پی اس دارآباد به کلکچال و پارک جمشیدیه 20 km

+ دانلود جی پی اس دارآباد به توچال (مربوط به پیمایش 97.07.06) 17 km

+ دانلود جی پی اس خط الراس دارآباد به توچال (مربوط به صعود انفرادی 98.06.21) 17 km

آدرس مسیر کوهپیمایی دارآباد:

با خودروی شخصی: با توجه به مبدا حرکت، باید به محله دارآباد رفته و از طریق خیابان شهید محبی وارد مسیر کوهپیمایی شوید. از ابتدای خ محبی تا انتهای آن حدود 500 متر است که می توانید ماشین خود را در این مسیر پارک کرده و پیاده روی خود را آغاز نمایید.

اگر مسیر شما از جنوب به شمال است، بزرگراه های امام علی و صیاد شیرازی هر دو در انتها به هم رسیده و به محله دارآباد منتهی می شوند (صیاد در انتها بهتر است). انتهای این بزرگراهها تابلوی راهنما شما را به سمت محله دارآباد راهنمایی می کند. داخل دارآباد سر یک پیچ چپ گرد باید وارد خ محبی شده و هر جا که جای پارک بود ماشین تان را پارک کنید.

با خودروهای عمومی: میدان تجریش اتوبوس شرکت واحد وهمچنین تاکسی های خطی مستقر در ضلع شرقی میدان قدس (چهار راه خ شریعتی) برای دارآباد دارد. در مورد اتوبوس مطمئن نیستم اما تاکسی شما را سر خ محبی پیاده می کند.

لوکیشن ابتدای مسیر کوهپیمای دارآباد در گوگل مپ

گزارش برنامه (94.07.24):

قرار بر این بود که 5 صبح از دارآباد شروع کنیم. بنابراین صبح یک ماشین را جلوی پارک جمشیدیه گزاشتیم که موقع برگشت بتوانیم با این ماشین به دارآباد برویم. ما نان را از منزل برداشته بودیم اما جالب اینکه نانوایی بربری در خیابان باهنر (حدفاصل جمشیدیه تا دارآباد) ساعت 4:45 صبح باز بوده و پخت میکرد. ساعت 5:15 دقیقه از دارآباد استارت برنامه را زدیم در حالی که هوا هنوز تاریک بود. ساعت 08:30 به جانپناه قله دارآباد رسیدیم. با تاکیدهای آقای مهدیون (که برای رسیدن به تله ایستگاه هفت عجله داشتند که تا 3.5 – 4 عصر معولا بیشتر کار نمی کند) صبحانه را سریعتر صرف کرده و ساعت 09:00 مسیر خط الراس را در پیش گرفتیم. در دو برنامه قبلی که من این خط الراس را رفته بودم، کمتر سنگ چین دیده می شد و بیشتر باید خودت مسیر را پیدا میکردی اما امسال بخش های زیادی از مسیر سنگ چین شده بود و کمک زیادی می کرد. این را هم بگویم که این سومین صعود بنده، دومین صعود آقای حبیبی و اولین صعود سایر دوستان بر روی خط الراس دارآباد بود. تا قبل از قله سیابند یک دست به سنگ کمی جدی داشتیم. ما در این نقطه از روی خط الراس حرکت کردیم اما می شد از سمت چپ سنگ ها تراورس کرد و راحت تر این بخش از مسیر را پیمود که تا حدودی پاکوب هم دارد. بعد از پیمودن این بخش و مشاهده پاکوب یادم آمد که در صعودهای قبلی ما از پایین سنگ ها حرکت کرده بودیم. در کل این دست به سنگ شدن ها خالی از لطف نیست اما کمی از زمان ما را کشت که خصوصا برای دوستانی که قصد صعود به قله توچال را داشتند مهم بود. ساعت 11:00 بر روی قله سیاه بند به ارتفاع 3320 متر بودیم که در واقع بلندترین قله خط الراس در حد فاصل دارآباد تا لزون است. از اینجا به بعد ارتفاع کم کردیم تا به پایین ترین نقطه خط الراس یعنی گردنه لوپهنه به ارتفاع 3000 متر رسیدیم.

پس از گردنه با شیب ملایم و در یک مسیر هموار به سمت سوزنی های لارکرور حرکت کردیم که به همان سوزنی های دارآباد معروف است. هوا در این روز آفتابی و نیمه ابری همراه با باد ملایم و در کل عالی بود. به همین دلیل آب زیادی هم مصرف نمی کردیم. توصیه میکنم که در این فصل آب زیادی برندارید. 1.5 لیتر آب برای رسیدن به توچال و یا چشمه پیازچال کافی است به شرطی که چای و میوه هم همراه داشته باشید.

نکته مهم: شما باید طبق مسیر پاکوب و سنگ چین هایی که شده سوزنی ها را از سمت چپ صعود کرده و به نیمه های سوزنی ها که رسیدید با توجه به سنگ چین ها در یک نقطه خاصی از سمت راست کم کم ارتفاع گرفته و خود را به بالای سوزنی ها و روی خط الراس برسانید. پیدا کردن مسیر درست و توجه به سنگ چین ها بسیار مهم است. با اینکه بنده دو بار قبل از این این مسیر را رفته بودم اما در همین بخش حساس با توجه به اینکه در جلوی گروه نبودم، نفهمیدیم که کی و کجا این نقطه حساس را رد کرده و به بن بست خوردیم که دره و پرتگاه بود! کمی به عقب برگشته و از یه نقطه ای که بنظر می رسید راه بدهد دست به سنگ شده و در هر حال به کمی تلاش و قبول ریسک خود را به روی خط الراس و پاکوب اصلی رسانیدم. این اشتباه حداقل نیم ساعت زمان ما را تلف کرد. (در زمان بندی مسیر این نیم ساعت لحاظ نشده.)

ساعت 13:15 پای قله لزون بودیم در ارتفاع حدود 3500 متر. یعنی حدود 50 یا 70 متر مانده به بلندترین نقطه قله لزون شرقی (قله پیازچال). در اینجا اگر مقصد شما پناهگاه کلکچال باشد باید از سمت چپ تراورس کرده، ارتفاع کم کرده و خود را با چشمه پیازچال برسانید و اگر قصد قله توچال را دارید باید پاکوب را از سمت راست قله لزون ادامه دهید.

ما در اینجا به دو گروه تقسیم شدیم. ساعت 13:30 با دوستانمان (آقایان: نیری، مهدیون و طهوری) خداحافظی کرده و ایشان به سمت قله توچال ادامه مسیر دادند و گروه چهار نفره ما، به سمت چشمه پیازچال و کلکچال سرازیر شدیم. از روی لزون به مسیر توچال که نگاه می کردیم حداقل 2.5 ساعت راه نشان می داد. ما کمی نگران بودیم که نکند دوستان به تله نرسند اما جالب اینکه دوستان، 1 ساعت و 15 دقیقه بعد یعنی ساعت 14:45 به قله توچال رسیدند و ساعت 15:15 ایستگاه هفت بوده و سوار تله شدند. تله، به گفته مسولین تا 15:45 و شاید نهایتا تا ساعت 16 کار می کرد. با توجه به ساعت های پایانی کار تله، دوستان در ایستگاه پنج حدود یک ساعت در صف ماندند!

—————

و اما گروه دوم یعنی من و آقای حبیبی، علیرضا و محمدی که به سمت پناهگاه کلکچال حرکت کردیم. ناهارمان را در چشمه پیازچال صرف کردیم که یک ساعت زمان برد. ساعت 16:15 پناهگاه کلکچال بودیم و پس از استراحت نیم ساعته در فضای دلنیشن پناهگاه، به سمت پارک جمشیدیه حرکت کردیم. در این غروب پاییزی، سکوت دلنشینی فضا را پر کرده بود در حالی که طبعیت رنگ پاییز به خود گرفته و برگ های زرد و طلایی و قرمزِ درختان جلوه زیبایی به مسیر کلکچال بخشیده بود. فکر کنم یکی از جذابیت های قشنگی که خاصِ مسیر کلکچال هست و بعضی ها را هر هفته به این مسیر می کشاند همین درختانی هستند که چتر خود را بر روی مسیر گسترانیده اند و جلوه زیبایی را در فصول مختلف سال از جمله بهار و پاییز به این مسیر می بخشند. ساعت 18 به پارک جمشیدیه رسیدیم در حالی که هوا کاملا تاریک شده بود و پایان برنامه.

نکات برنامه:

1-       اگر 5 صبح از دارآباد استارت بزنید، به شرطی که گام حرکتتان کند نباشد، صبحانه را سریع تر صرف کنید و مسیر را بدون اشتباه  طی کنید، می توانید بدون نگرانی تا قبل از ساعت 16 که پایان کار تله است به تله برسید.

2-       در مورد خط الراس دارآباد و سختی آن غلو زیاد می کنند! اینکه فنی هست، دست به سنگ آنچنانی دارد، طناب و حمایت نیاز دارد و … . شاید دوستانی که این نظر و عقیده را دارند از مسیر نرمال صعود نکرده باشند وگرنه اگر از مسیر درست و نرمال صعود کنید هیچ مشکل خاصی ندارد.

3-       توصیه می شود که برای صعود اول یک فرد که قبلا این مسیر را رفته همراه شما باشد اما در غیر این صورت هم اگر کمی هشیار باشید و یک فرد با تجربه در گروه باشد می توانید مسیر را طی کیند. منتها ممکن است که در برخی نقاط بخاطرعدم تشخیص مسیر درست، کمی با مشکل مواجه شده و به زحمت بیفتید. جی پی اس هم با توجه به سنگی بودن مسیر کمک چندانی نمی کند ولی در هر حال بود آن بهتر از نبودش هست چرا که می شود یک جاهایی از آن کمک گرفت خصوصا اگر مسیری را اشتباه رفته باشید.

*************************************************************

پی نوشت (مهرماه 97):

نکته: در کل خط الراس دارآباد به توچال سختی و یا نکته فنی خاصی ندارد. یک سوم ابتدای مسیر در برخی نقاط مسیر از بالای تیغه ها است که کم و بیش دست به سنگ دارد. البته حدود یک ربع بعد از قله، یک پاکوبی هست که از پایین و سمت چپ سنگ ها عبور کرده و حدود 45 دقیقه جلوتر به روی یال می رسد. یعنی شما می توانید مسیر بالا و یا پاکوب پایین را نتخاب کنید که مسیر بالا زحمت بیشتری داشته اما جذاب تر است. درکل این مسیر برای افرادی که در کار با سنگ ضعف دارند و یا کند رو هستند توصیه نمی شود خصوصا اینکه بخواهید قبل از اتمام کار تله به ایستگاه 7 برسید.

مسیر تقریبا مشخص، دارای پاکوب و سنگ چین و قابل شناسایی است (در حد 90 درصد). اما پیشنهاد می شود که برای صعود اول یک شخص با تجربه در گروه باشد.

ساعت کار تله کابین توچال (تابستان 98):

بلیط 7 به 1: 35 ه.ت
پایان کار ایستگاه 7: ساعت 17

مهرماه 98:

پنجشنبه و جمعه تا ساعت 16

ساعت کار تله کابین توچال

تصاویر برنامه (94.07.24):

علیرضا و مهمان عزیزمان آقای احمدی محمدی. قله دارآباد.

در پشت سر خط الراسی که باید طی شود دیده می شود:

خط الراس دارآباد

خط الراس دارآباد

خط الراس دارآباد

خط الراس دارآباد – تیغه های دارآباد

خط الراس دارآباد – تیغه های دارآباد

قله سیاه بند:

خط الراس دارآباد

خط الراس دارآباد – تیغه های دارآباد

خط الراس دارآباد

خط الراس دارآباد

خط الراس دارآباد

گروه اول بر روی قله توچال:

قله توچال – علی محمد مهدیون، سعید نیری، یدالله طهوری

++++++++++++++++++++++++++++++++

ادامه تصاویر (گروه دوم به سمت کلکچال):

پناهگاه کلکچال

پناهگاه کلکچال

مسیر کلکچال به پارک جمشیدیه – مسیر کلکچال در پاییز

مسیر کلکچال به پارک جمشیدیه – مسیر کلکچال در پاییز

مسیر کلکچال به پارک جمشیدیه – مسیر کلکچال در پاییز

مسیر کلکچال به پارک جمشیدیه – مسیر کلکچال در پاییز

مطالب مرتبط:

خط الراس دارآباد به کلکچال

گزارش برنامه قله دارآباد

آرشیو مسیرهای کوهنوردی شمال تهران