کوهنوردی، نشاط زندگی – نیما اسماعیلی

گزارش صعود به قله ورجین از لواسان (مسیر جنوبی)

تاریخ اجرا: پنجشنبه 94.09.19

موقعیت جغرافیایی: تهران ، لواسان
ارتفاع قله ورجین: 2963 متر
ارتفاع نقطه شروع: 1780 متر
ارتفاع و مسافت قله اول (فرعی): 2765 متر، 3.5 کیلومتر
طول مسیر صعود: 5.6 کیلومتر
مدت زمان صعود: 5 ساعت
کل زمان برنامه: بیش از 10 ساعت
تعداد نفرات: 19 نفر

این برنامه به اتفاق دوستان خوبمان، در گروه “همه ما” و گروه “آریا مهر” انجام شد.

گروه نشاط زندگی: نیما اسماعیلی و مسعود کریمخانی
گروه آریامهر: سعید نیری، علی محمد نیری، هادی جلالیان و خانم نرگس گوهری
گروه همه ما: آقایان: محمد صالحی، محسن کرمی،رضا شریعتی، مسعود زمانپور، مسعود شرفی، امیر خسروی، فرهاد و خانم ها: مهرنوش محمودزاده، شادی جوانمردی، سمیه عباسی، سمانه عباسی، زهره
+ دوست عزیزمان آقای مهران حیدرخانی

تیم قله (9 نفر):
نیما اسماعیلی، مسعود کریمخانی، سعید نیری، علی محمد مهدیون، هادی جلالیان، مهران حیدرخانی، امیر خسروی، زهره خانم و خانم نرگس گوهری

قله ورجین

مسیر صعود ما در گوگل ارث (رنگ آبی):

رنگ نارنجی: مسیر صعود به قله ورجین از ترک مزرعه

(برای مشاهده تصویر در سایز واقعی بر روی آن کلیک نمایید)

مسیر قله ورجین از لواسان

+ دانلود جی پی اس قله ورجین از لواسان –  94.09.19

+ دانلود جی پی اس قله ورجین از لواسان –  97.10.06

————————————————————————-

آدرس نقطه شروع:

تهران، بلوار لواسان (بلوار امام خمینی)، بلوار فرهنگ.
بلوار فرهنگ حدود 100 متر مانده به خ اسدیان (جاده کندعلیا) در سمت چپ قرار دارد.
فاصله از میدان لشگرک (قائم): حدود 5 کیلومتر
—————————————————————

گزارش برنامه:

به نام خالق کوهها

طبق قرار قبلی همه دوستان در ساعت 6:30 صبح گردنه قوچک گرد هم آمده و به سمت بلوار لواسان براه افتادیم. نان را از نانوایی داخل بلوار لواسان، قبل از ورودی کند علیا (روبروی بلوار فرهنگ) تهیه کردیم که یک مجموعه نانوایی با سه نوع نان (بربری، سنگک و تافتون است). کمی جلوتر رفته و از بریدگی جلوی خ اسدیان (جاده کندعلیا) دور زده و حدود 100 متر پایین تر وارد بلوار فرهنگ شدیم. بلوار فرهنگ را تا انتها رفته و در خ سروستان به راست پیچیده و حدود 100 متر بعد اولین خیابان را به چپ پیچیده و تا انتها رفتیم و ماشین ها را همانجا پارک کرده و صبحانه را پای ماشین ها صرف کرده و ساعت 8 صبح پیاده روی را به سمت قله ورجین آغاز کردیم.

در ابتدا از مسیر دره حرکت کردیم و پس از حدود یک ربع به فنس های محیط بانی رسیدیم که در آن قسمت باز بود. در اینجا ما هم می توانستیم مسیر دره را ادامه دهیم و هم اینکه از سمت چپ به روی یال حرکت کنیم که ما گزینه دوم را برگزیدیم. کمی بالاتر قسمتهای زیادی از فنس و سیم خاردار ریخته بود و به راحتی به آنسوی فنس ها رفته و به سمت بالای یال ادامه مسیر دادیم.

تقریبا از همان ابتدای حرکت بر روی یال به دسته های متعددی از حیوانات وحشی اعم از قوچ و میش و کل برخوردیم که به فاصله نه چندان زیادی از ما در دسته های حدود 20-30 تایی حضور داشتند و در چند مورد حتی بصورت تکی به ما نزدیکتر هم شدند و تماشای این حیات وحش زیبا در اطراف تهران فقط در این منطقه از نزدیک قابل رویت است که بسیار جالب و لذت بخش بود.

قبل از انتهای یال کمی به سمت چپ تراورس کرده و خود را به روی خط الراس رساندیم. (ساعت 10:45) تا اینجای کار برفی زیر پایمان نبود اما روی خط الراس چند سانتی برف بود ولی مشکل خاصی در حرکت نبود و تا خود قله هم برفکوبی خاصی نکردیم چرا که یا برف کم بود و یا برف زیاد بود اما سفت و یخ زده بود. ضمن اینکه تقریبا از همان ابتدای حرکت گروه به دو تیم تقسیم شد و گروه کند رو با فاصله از پشت سر گروه اول حرکت می کردند. سرعت حرکت گروه اول هم تقریبا کند و متوسط بود و با همین گام تا قله ادامه دادیم.

با ادامه مسیر از روی خط الراس حدود 45 دقیقه یا یک ساعت بعد روی قله فرعی بودیم (ارتفاع 2765 متر، مسافت 3.5 کیلومتر) و پس از آن پس از چند فراز و نشیب در نهایت ساعت 13 تیم 8 نفره ما به قله ورجین رسید در حالی که جی پی اس ما ارتفاع 2963 متر را برای قله ورجین نشان می داد.

هوا در این روز عالی بود. سرعت باد هم از حدود 5 تا نهایتا 10 کیلومتر بر ساعت متغیر بود و دمای هوا هم حول و حوش صفر درجه. البته زمانی که خورشید پشت ابر می رفت افت دما به زیر صفر کاملا محسوس بود.

به روی قله که رسیدیم تمام لواسان و شهر تهران (از سمت جنوب) و کلا پشت سرمان به زیر لایه ای از ابر و مه فرو رفته بود و هر لحظه به غلظت و شدت آن افزوده می شد. مواجه با چنین منظره ای از روی قلل اطراف تهران به ندرت پیش می آید و تمام بچه ها از تماشای چنین منظره باشکوهی به وجد آمده بودند. رفته رفته منطقه راحت آباد و امامه در سمت شرق و شمال شرق قله ورجین نیز به زیر مه و ابر رفت در حالی که نوک قله های ریزان و آتشکوه و مهرچال همچنان بیرون از ابرها قرار داشت همچنان که نوک قله های دارآباد و توچال نیز در سمت مقابل (جهت شمال غرب) با شکوه خاصی بالای ابرها بود و ما روی قله به تماشای مناظر و عکاسی مشغول بودیم.

فرود:

پس از استراحت و صرف ناهار ساعت 14 به سمت پایین سرازیر شدیم در حالی که مه رفته رفته مسیر فرود را نیز در بر می گرفت. امیر آقا و زهره خانم حدود 5 یا 10 دقیقه قبل از ما حرکت کردند و هادی و نرگس نیز به فاصله 2 دقیقه در جلوی ما حرکت می کردند. پس از چند دقیقه مه آنقدر زیاد شد که چند متر جلوتر بیشتر دیده نمی شد و ما با اینکه جای پاهایمان در برف را دنبال می کردیم در عین ناباوری متوجه شدیم که خبری از هادی و نرگس نیست و پس از دقایقی متوجه شدیم که همدیگر را گم کرده ایم! فریاد و سوت کار به جایی نمی برد و موبایل هم آنتن نمی داد. دو گروه شدیم و در دو جهت حرکت کردیم در حالی که در هر گروه یک دستگاه جی پی اس وجود داشت. گروه دوم شامل من و آقای نیری به سمت عقب برگشتیم و سپس حدود یک ساعت دامنه پرشیب یال را تراورس و برفکوبی کردیم و این تراورس در مسیر نسبتا پر برف همراه با استرس و عجله کمی خسته کننده بود خصوصا برای من که جلو بودم و یکی از گترهام هم مشکل دار شده بود و برف به داخل کفش نفوذ می کرد. هر چند دقیقه مکث کرده و با فریاد و سوت بچه ها را صدا می زدیم. با توجه به اینکه تا شب و تاریکی هوا حدود یک ساعت بیشتر زمان نداشتیم هر لحظه به نگرانی و استرسمان افزوده می شد. خوشبختانه گروه اول زودتر از ما بچه ها را پیدا کردند و طبق قراری که گذاشته بودیم با دو سوت ممتد و مکث و دو سوت مجدد ما را خبردار کردند و ما به آنها ملحق شدیم. جالب اینکه امیر و زهره هم که جلوتر از ما حرکت کرده بودند آنها هم راه را گم کرده و از مسیر خارج شده و با فریاد و صدا به هادی و نرگس رسیده بودند تا زمانی که ما به آنها رسیده و خدا را شکر خطر رفع شده و ختم به خیر شد و همگی به سمت پایین ادامه مسیر دادیم. حدود ساعت 17 هوا تاریک شد و باقی راه را در تاریکی ادامه دادیم که البته نیازی به هد لامپ هم نبود و ساعت 18:15 به محل پارک ماشین ها رسیدیم.

– گروهی که صبح پشت سر ما حرکت می کردند به سرپرستی آقای صالحی عزیز تا قله فرعی صعود کرده و قبل از ما به پایین برگشته و طی تماس تلفنی که با هم داشتیم، با اطلاع از صحت و سلامت همه بچه ها به سمت تهران حرکت کردند.

 —————————————————————————-

نکات و درس های این برنامه:

1- در شرایط هوای ناپایدار خصوصا در فصل زمستان نباید جدای از گروه حرکت کرد مگر در شرایط خاص و اینکه جی پی اس همراه آن نفر یا نفرات باشد.

2- فاصله نفرات جلویی و یا عقبی از گروه نباید زیاد شود و همواره باید در دید گروه باشند. چون نفرات جدا از گروه ممکن است وارد ردپایی شوند که متعلق به گروه نیست و راهشان از هم جدا شود.

3- گم شدن در فصل زمستان و حادثه خصوصا در شرایط مه گرفتگی خیلی آسانتر از آنچه که فکرش را می کنیم اتفاق می افتد، پس نکات ایمنی را جدی بگیریم و این درسی بود که ما خوشبختانه این بار بدون حادثه و اتفاق ناگوار از این برنامه گرفتیم.

4- ردپا گاهی در برف به آسانی محو می شود و یا به اشتباه وارد مسیر ردپایی به غیر از رد پاهای گروه خودمان می شویم و … پس هیچگاه با اتکا به ردپا مسیر فرود را در پیش نگیریم خصوصا در شرایط هوای ناپایدار.

5- در این برنامه بعنوان سرپرست ِ برنامه مقصر درجه اول خودم را می دانم چرا که نباید به دوستان اجازه حرکت انفرادی و جدا شدن از گروه را می دادم. و از این بابت از همه دوستان و همنوردان عزیز که به زحمت افتادند عذرخواهی می کنم.

از همه دوستان برای شکیبایی، حفظ خونسردی و کار تیمی خوب تشکر می کنم.

——————————————————————-

نکته مهم: با توجه به اینکه قله ورجین در محدوده منطقه حفاظت شده ورجین قرار دارد بنابراین احتمال برخورد نگهبانان محترم محیط بانی با شما و جلوگیری از صعود وجود دارد. من به شخصه در صعودهایی که به ورجین داشتم و گزارشهایی که خواندم به این نکته و اخطار بر نخوردم ولی آقای شرفی (از همراهان ما در این برنامه) گفتند که مدتی پیش به این منطقه آمده و با ممانعت محیط بانان مواجه شدند و به هیچ عنوان اجازه ورود به محدوده را ندادند که حتی کار به مشاجره و در نهایت شکایت و پیگیری ایشان کشید!

و یکی دیگر از دوستان نیز تایید کردند که از سمت کلوگان صعود کرده و در مسیر برگشت با تذکر محیط بانان مواجه شدند که اصلا شما چرا اینجا هستید!؟. اما به شخصه چه در این صعود که اولین صعودمان از سمت لواسان بود و چه در دو صعود قبلی از سمت کلوگان، با محیط بانان برخوردی نداشتیم.

در هر حال فکر کنم قبل از حرکت به این منطقه باید برنامه دیگری نیز در آستین داشته باشید که در صورت برخورد و ممانعت محیط بانان برنامه را تغییر دهید. هر چند که فکر کنم این برخورد و تغییر بسیار ناراحت کننده و سخت خواهد بود.

 —————————————————————–

+ گزارش این صعود در وبلاگ “همه ما” را اینجا بخوانید.

پ.ن: گزارش قشنگ و جالبی هست پیشنهاد میکنم یه سر بزنید. 🙂

————————————————————–

+ گزارش این برنامه در وبلاگ “چکاد ایران” به قلم دوست و همنورد عزیزمان آقای مهران حیدرخانی.

گزارش های مرتبط:

قله ورجین از کلوگان – 2 شهریور 92

(تصاویر بیشتر در ادامه مطلب)

ادامه‌ی خواندن→