قله کمان کوه

گزارش صعود به قله کمان کوه، 4240 متر

تاریخ اجرای برنامه: جمعه 21 خرداد 95

ارتفاع قله: 4240 متر
ارتفاع مبدا صعود: 2500 متر (روستای وارنگه رود)
مسافت طی شده تا قله: 13.7 کیلومتر
کل مسافت طی شده: حدود 27 کیلومتر
مدت زمان صعود: 9 ساعت (7.15 تا 16.20)
کل زمان برنامه: حدود 16 ساعت (7.15 تا 23:05)
نفرات شرکت کننده: (7 نفر)
نیما اسماعیلی (سرپرست)، رضا حبیبی، مسعود کریمخانی، ایمان حسینی، امیر زینعلی، احسان خاتونی و خانم نسترن سعادتی

———————————————————-

زمان بندی برنامه:

استارت: 7:20 صبح – 2500 متر
بیدستان، چشمه1، صبحانه: 8:20 – 2630 متر – حرکت 9:00
چشمه دوم (دره شیرکمر): 9:30 –  2880 متر
محیط بانی سوتک، چشمه سوم: 10:40 – 3270 متر
گردنه سوتک: 11:25 –  3520 متر
قله: 16:20 – 4240 متر
——————————————

نکته1: در زمان بندی فوق، گام گروه متوسط بوده و تقریبا به ازای هر یک ساعت، 10 دقیقه تایم استراحت درنظر گرفته شده است.

نکته2: ما برای صعود، مطابق فایل جی پی اس که در دست داشتیم، گردنه کمان کوه را رد کرده و از پشت یال (حدود 20 دقیقه مانده به برکه) از پاکوب جدا شده و به سمت قله ارتفاع گرفتیم. گزینه بهتر و نزدیکتر برای صعود به کمان کوه این است که وقتی به یال کمان کوه (که امتداد شمالی-جنوبی) دارد رسیدید از پاکوب جدا شده و از روی یال، مستقیم به سمت قله ارتفاع بگیرید.

نکته3: تایم دسترسی به برکه (در صورت نیاز): از محل پارکینگ وارنگه رود بین 5 تا 6 ساعت با گام متوسط و به ازای هر یک ساعت، 10 دقیقه تایم استراحت.

 

قله کمانکوه:

 

مسیر پیموده شده در گوگل ارث (بزرگنمایی روی منطقه کمان کوه) :

(برای مشاهده تصویر در سایز واقعی، بر روی آن کلیک نمایید.)

 

+ دانلود جی پی اس قله کمان کوه

——————————————————-

گزارش ارسالی برای مجله جهانگردان – شماره 74 – شهریور 95

استفاده از مطلب فقط با ذکر منبع مجاز است

---

بقیه در ادامه مطلب

راهنمای صعود به قله‌ها

قله کمان‌کوه

 برای یک کوهنورد، وقتی به خیال تسخیر قله‌ای حرکت نمود، تنها پیروزی مطلق مطرح نیست. او به‌خوبی می‌داند که در راهش، گاهی شکست، حتی نابودی و مرگ، بر پیروزی و موفقیت می‌چربد. به همین دلیل وقتی گامِ نخستین را برداشت، انسانی است قوی و بااراده در جریان نبرد با طبیعت. اگر قله را فتح کرد، غرور بزرگ و گران‌بهایش ارضا شده، تجربه آموخته و از تلاش خود لذت برده است و اگر شکست خورد، آبدیده می‌شود و به نقایص و نقاط ضعف خویش پی می‌برد و ازآن‌پس به بازگشت می‌اندیشد. البته اینکه از یک ستیز و جدال واقعی جان سالم به در برده است، برایش عظمت و افتخاری چون پیروزی به همراه دارد. افتخار پیروزی برای زندگی…! ¹⁾

 توپوگرافی قله:

مجموعه قله‌های کمان‌کوه (4240 متر)، سرماهو (4165 متر) و یخچال (4194متر)، پیرامون دشت کمانکوه، بر روی یک خط ‌الراس در ناحیه البرز مرکزی و در بین استان‌های البرز و مازندران قرار گرفته است. این خط الراس از سمت غرب با سوتک بزرگ آغاز شده و در ادامه به سمت شرق به ترتیب به قله‌های کمان کوه، سرماهو، یخچال و کُهنو منتهی می‌شود. از قله یخچال با دو مسیر مختلف، از سمت جنوب شرقی به قله‌های نرگس و پالون گردن و از سمت شمال شرقی به قله منفرد و زیبای آزادکوه می‌رسد .برای رسیدن به قله کمان‌کوه باید فاصله بیش از100 کیلومتری تهران تا روستای زیبای وارنگه‌رود را از طریق جاده چالوس (و یا جاده فشم و دیزین) طی کرد. مسیر طولانی، دست به سنگ بودن (نزدیک قله) و همچنین وضعیت آب‌وهوای ناپایدار در کنار ِ ارتفاع بالای قله، صعود به این قله را برای کوهنوردان تازه‌کار به‌صورت یک روزه، تقریباً دست‌نیافتنی کرده است.

 مسیرهای صعود:

مسیر رایج و تابستانی برای صعود به این قله، از دره وارنگه رود است که پس از گردنه سوتک می‌تواند از دو مسیر صعود شود:

1-       مسیر نرمال، از طریق گردنه کمان کوه و یال شمالی-جنوبی

2-       مسیر دوم از طریق دشت کمان کوه (برکه) و یال یخچال و سرماهو

 بهترین فصل صعود:

بهترین زمان برای صعود به کمان کوه، اواخر خردادماه و اوایل تابستان یعنی اوج سرسبزی دره وارنگه رود است. اوایل بهار و در فصل پاییز، همراه با شروع بارش‌ها و پوشیده شدن مسیرِ قله از برف، صعود کمی فنی و دشوار خواهد شد.

 منابع آب در مسیر:

1-       شیر آب بیرون ویلای سپیدار در نزدیکی پارکینگ
2-       بیدستان، ابتدای دره شیرکمر (دائمی)
3-       چشمه دره شیرکمر (دائمی و بهترین چشمه مسیر)
4-       چشمه محیط‌بانی (دائم اما …، رجوع به متن)
5-       چشمه پایین‌تر از گردنه سوتک (فصلی)

 مکان‌های مناسب جهت کمپینگ:

1-       اطراف پارکینگ در ابتدای مسیر
2-       بیدستان در ابتدای دره شیرکمر
3-       محیط‌بانی سوتک
4-       دشت کمان کوه (برکه) *

* در مورد دشت کمانکوه، کمی از مسیر نرمال خارج بوده و برای صعود به قله باید به عقب برگردید اما یکی از بهترین و زیباترین نقاط برای شبمانی است. خصوصا در تیرماه که برکه آب داشته و تصویر زیبای آزادکوه در برکه، منظره‌ای تماشایی و به‌یادماندنی را خلق می‌کند.

 وضعیت آنتن دهی موبایل:

در منطقه، از محل پارکینگ تا پای کمان کوه هیچ کدام از اپراتور ها آنتن دهی ندارند. اما شنیده‌ها حاکی از این است که روی قله کمان کوه آنتن دارد.

 آدرس روستای وارنگه رود:

مسیر اول: در کیلومتر 67 جاده کرج چالوس به سه‌راهی دیزین می رسید، وارد جاده دیزین شده و 3 کیلومتر بالاتر از سمت چپ وارد فرعی وارنگه رود شوید. از کوچه های روستا رد شده تا پس از طی 4.5 کیلومتر، در انتهای جاده خاکی به پارکینگ برسید. از تهران (ابتدای اتوبان کرج) تا ابتدای جاده چالوس (میدان امیرکبیر) 40 کیلومتر و از آنجا تا وارنگه رود 73 کیلومتر دیگر راه در پیش دارید. در مجموع از تهران تا وارنگه رود حدود 113 کیلومتر است که در شرایط بدون ترافیک و توقف، حدود 1.5 ساعت زمان می‌برد.

مسیر دوم: وارنگه رود از طریق جاده فشم و گردنه دیزین نیز قابل دسترس است که البته باید به زمان‌های بسته و یا یک طرفه بودن محور شمشک – دیزین نیز توجه شود.

————————————————–

گزارش برنامه:

به نام خالق زیبایی‌ها

با توجه به سرسبزی و زیبایی چشم‌نواز دره وارنگه رود در این فصل، برنامه وارنگه رود برای هفته سوم خردادماه در نظر گرفته شد. طبق قرار قبلی همه اعضا ساعت  4.30 صبح جمعه در میدان آزادی، بزرگراه جناح، ورودی طرشت،گرد هم آمده و پس از پارک ماشین‌های اضافی، ساعت 4.45 به سمت کرج به راه افتادیم. از اتوبان وارد مسیر جاده چالوس شده و کیلومتر 67 جاده چالوس در سه‌راهی دیزین به سمت راست پیچیده و 3 کیلومتر بالاتر، در سمت چپ به ورودی وارنگه رود رسیدیم. وارد فرعی وارنگه رود شده و پس از طی 4.5 کیلومتر با گذر از روستای وارنگه رود، در انتهای جاده خاکی به محل پارکینگ رسیدیم در حالی که ساعت 7 صبح را نشان می داد. (البته ما در دو نقطه جمعا 30 دقیقه معطلی داشتیم). گذر از داخل روستا تا محل پارکینگ، هرچند که در یکی دو نقطه دوراهی دارد اما تقریبا مشخص بوده و اگر کمی دقت کنید می توانید مسیر اصلی را تشخیص دهید.در پارکینگ، ماشینهای زیادی پارک بود که گواهی بر شلوغ بودن مسیر در این روز می داد.

صعود:

کفش و کوله ها را بسته و ساعت 7:15 صبح،مسیر را از کنار رودخانه وارنگه رود در پیش گرفتیم. با گذر از کنار رودخانه پرآب  و زیبای وارنگه رود، ساعت 8:15 به سه‌راهی دره شیرکمر رسیدیم که چند درخت بید در سمت چپ، نشانه آن است. وارد مسیر دره شیرکمر شده و برای صبحانه، زیر درختان بید توقف کردیم که چشمه کوچکی نیز در اینجا وجود دارد.قبل از ما یک گروه کوچک و یک گروه حدود 15 نفره از شهریار در بیدستان بودند که بعدا گروه اسپیلت نیز به جمع ما اضافه شد.

پس از صرف صبحانه، ساعت 9 صبح با گذر از عرض رودخانه مسیر پاکوب را به سمت بالای دره شیرکمر در پیش گرفتیم. ساعت 09:30 به محل گوسفندسرا و چشمه دره شیرکمر رسیدیم. پس از آشامیدن و برداشتن از آب گوارای چشمه و خوش‌وبش مختصری با چوپانان عزیز که در چادر بودند مسیر را به سمت بالا ادامه دادیم. هر چه که به پیش می رفتیم وارنگه رود و دره شیرکمر زیبایی‌هایش را بیشتر به ما نشان می داد:

رودخانه پرآب، چشمه‌هایی که از دامنه‌ها سرازیر می‌شوند، گلپرهای بلند،همراه با عطر نشاط‌آور گل‌ها و سبزه های بهاری… تنها گوشه‌ای از زیبایی‌های دره وارنگه رود هستند که این مسیر را به یکی از محبوب ترین مسیرهای کوهنوردی اطراف تهران بدل کرده است.

با سرقدمی آقای کریمخانی، ساعت 10:40 به محیط‌بانی سوتک و چشمه سوم مسیر رسیدیم. ظاهرا این چشمه می‌تواند به دلیل بسته شدن مجاری ورودی در بالادست، آب نداشته باشد! محیط بانان محترم از اوایل تابستان در این مکان مستقر می‌شوند و تا قبل از استقرار آن‌ها احتمال بسته بودن چشمه وجود دارد. اگر روی این چشمه حساب کرده باشید و آب نداشت، باید حدود 15 دقیقه از مسیر خارج شده و از سرچشمه (زیر سوتک کوچک) آب بردارید.

دو کوهنورد در محیط‌بانی حضور داشتند که شب قبل را در آنجا سپری کرده بودند. جالب اینکه در این فصل از سال، با وجود کیسه‌خواب، از سرمای شب شکایت داشتند که تا صبح خواب راحتی نداشتند! پس از استراحتی کوتاه و نفس‌گیری، به سمت گردنه سوتک ارتفاع گرفتیم. 40 دقیقه بعد، ساعت 11:25 به گردنه سوتک در ارتفاع 3500 متری رسیدیم. در اینجا نمای زیبایی از جبهه غربی کمان کوه و یال شمالی-جنوبی آن به یکباره در معرض دید قرار می‌گیرد که رگه‌های برف در بین یال‌های آن، زیبایی خاصی را در این فصل از سال به آن می‌بخشد.

از روی گردنه، قله سوتک کوچک (3850 متر) در سمت چپ و قله خرسلک (3700 متر) در سمت راست دیده می‌شوند که قله خرسلک (خرسرک) می‌تواند یک گزینه مناسب برای اجرای یک برنامه یک روزه سبک‌تر در منطقه وارنگه رود باشد. قله دیگری در جوار کمان کوه و چسبیده به آن قرار دارد که سوتک بزرگ به ارتفاع 3960 متر است. پس از توقفی کوتاه و عکاسی با نمای زیبای کمان کوه،در مسیر پاکوب از گردنه سرازیر شدیم و نیم ساعت بعد به آخرین چشمه مسیر رسیدیم که در این فصل از سال هنوز آب آن قابل‌برداشت است. (تا جایی که حضور ذهن دارم در برنامه آزادکوه، تیرماه سال 90، این چشمه آب نداشت). در ادامه و با نزدیک شدن به یال کمان کوه، کم‌کم نوک قله آزادکوه (شاهزاده کج گردن) نمایان شد که تماشای این شاهزاده آرام و دوست‌داشتنی روحیه‌ای دوچندان به ما داد.قله آزاد کوه با ارتفاع 4390 متر یکی از قلل مرتفع البرز مرکزی است که از مسیرهای وارنگه رود و روستای کلاک صعود می‌شود.در اینجا دوست عزیزمان آقا احسان -که اولین حضورشان در گروه بود-با توجه به شرایط نه‌چندان مساعد جسمی آمادگی صعود به قله را نداشتند. تصمیم بر این شد که ایشان برگشته و در محیط‌بانی منتظر برگشت گروه بمانند.

با چرخش به راست و افزایش ارتفاع، دقایقی بعد به روی یال کمان کوه در ارتفاع 3670 متر رسیدیم (گردنه کمان کوه). در اینجا دو گزینه پیش روی ما بود: اول اینکه در ادامه پاکوب به سمت برکه حرکت کرده و از پشت یال به سمت قله ارتفاع بگیریم (مسیر GPS که در اختیار داشتیم) و دوم اینکه از همین‌جا و از روی یال مستقیم به سمت قله حرکت کنیم که ما چون از مسیر یال مطمئن نبودیم، مسیر برکه را در پیش گرفتیم. کمی ارتفاع کم کرده، از پاکوب‌های برفی گذشتیم و حدود نیم ساعت بعد در نقطه‌ای مناسب از پاکوب جدا شده و به سمت بالای یال (همان یال شمالی-جنوبی که از آن گذشته بودیم) ارتفاع گرفتیم. در شیب نسبتا تندِ یال به سمت بالا حرکت می‌کردیم در حالی که هرازگاهی توقف کوتاهی کرده و با تماشای شاهزاده زیبا و دره نِسن خستگی از تن به در می‌کردیم. ساعت 15 به روی یال و سنگ های زیر قله رسیدیم که پاکوب کمرنگی هم در اینجا دیده می شد. با گردش به چپ مسیر قله را از روی سنگ ها در پیش گرفتیم.

بخش پایانی مسیر یعنی از زیر سنگ‌ها تا روی قله، در واقع یک گُرده سنگی²⁾ است که گذر از آن حدود 1 تا 1.5 ساعت زمان می‌برد. مسیر تقریبا مشخص بوده و مشکل خاصی در مسیریابی نخواهید داشت. در این فصل از سال خوشبختانه برف چندانی رو سنگ‌ها نبود و برف در دو طرف یال دیده می شد، بجز یک نقطه که باید از شیب تند و پوشیده از برف به طول تقریبی 20 متر عبور می‌کردیم. من که جلوی گروه حرکت می‌کردم، به بالای برف رسیده و در انتها، زیر برف لایه‌ای از یخ بود که آخرین گام را با احتیاط کامل برداشتم. خوشبختانه حدود 4-5 متر پایین‌تر، بخشی از صخره از برف بیرون زده بود که در صورت سرخوردن می‌توانست مانعی برای جلوگیری از سقوط به دره باشد، اما نه قطعی و صددرصد! به نفرات پشت سر که با فاصله از من حرکت می‌کردند تذکر لازم را برای احتیاط دادم. نفر اول رد شد اما نفر دوم متاسفانه لغزیده و به سمت پایین سر خورد که خوشبختانه روی همان سنگ ها، متوقف شد! هر چند که حادثه در کوه آن‌هم در چنین مسیرهایی همیشه در کمین است اما یکی از دلایل رخداد این حادثه می‌تواند تجربه کم همنورد ما باشد که در این برنامه مهمان گروه بودند. خدا را شکر این حادثه بدون آسیب به خیر گذشت و با عبور‌ ِ باقی نفرات، مسیر را به سمت قله ادامه دادیم.

هنوز نیم ساعت تا قله راه داشتیم که هوا به سرعت به‌هم‌ریخت. باد با سرعت حدود 40 کیلومتر در ساعت در حال وزیدن بود و برفِ ریزی شروع به باریدن کرد! از طرفی ساعت نزدیک 4 عصر بود که در واقع برای صعود به قله کمی دیر بود! همه این عوامل استرس زیادی را به گروه وارد می‌کرد. خستگی و حرکت کند بچه ها در نزدیکی قله، در کنار شرایط نامساعد جوی و خطر بروز رعدوبرق، در این لحظات موجب نگرانی و استرس من نیز شده و من بیشتر از صعود، نگران فرود بودم. چرا که برگشت از این مسیر کمی دشوار و خطرناک نشان می‌داد. امیدم بیشتر به فرود از یالِ سوتک بزرگ بود اما متاسفانه به‌جز یک فایل GPS از آن مسیر، اطلاعات موثق دیگری در دست نداشتم!

به یاری خداوند و با همت دوستان، آخرین چالش مسیر را نیز پشت سر گذاشتیم که عبور از یک صخره سنگی در ارتفاع حدود 4200 متر بود. چند متر مانده به نوک نوک قله، با گزگز کردن باتوم‌های فلزی که در دستم بود و شنیدن صدای وزوز در اطراف، متوجه باردار بودن هوا و خطر رعدوبرق شدم. بنابراین با اعلام به گروه، همگی باتوم‌ها را از خود جدا کرده و روی زمین گذاشتیم و بدون باتوم، آخرین گام‌ها را به سمت قله برداشتیم. ساعت 16.20 همگی به سلامت بر فراز قله کمان کوه در ارتفاع 4250 متر بودیم.

دوربین دیجیتالم که باطری‌اش ضعیف شده بود در آن ارتفاع و در سرمای قله از کار افتاده بود بنابراین با علم به اینکه درآوردن گوشی در این لحظه ممکن است خطر اصابت صاعقه را افزایش دهد، گوشی را در دستم گرفته و سعی در ثبت عکس سلفی با کل گروه نمودم. بار اول به دلیل گزگز زیاد و ترس از صاعقه منصرف شدم و لحظاتی بعد مجددا تلاش کردم که در نهایت موفق به ثبت یک عکس یادگاری روی قله شدیم. باوجود باد شدید، برف و نشانه‌های وقوع رعدوبرق، درنگ روی قله جایز نبود. دقایقی بعد، پایین قله، هوا کمی آرام شده بود که چند عکس دیگر نیز به یادگار انداخته و مسیر فرود را از روی خط الراس به سمت غرب و سوتک بزرگ در پیش گرفتیم.

در پرانتز بگویم که: سابقه چنین شرایطی را سال قبل، روی “قله برج” نیز داشتیم که در آنجا وضعیت به‌مراتب وخیم‌تر از اینجا بود. سریع از قله فرود آمدیم. اما پایین قله علائم شدیدتر شد درنتیجه باتوم‌ها را از خود دور کردیم، گوشی‌ها را خاموش کرده و با فاصله از هم روی زمین نشستیم. در این لحظه بود که تارهای موی یکی از همنوردانِ خانم که از شالش بیرون بود، عمود به سمت آسمان صاف شده بود که این یکی از نشانه های باردار شدن شدید ابرها و احتمال بروز صاعقه است. دقایقی بعد با کاهش علائم، به سرعت ارتفاع کم کردیم چرا که در کوه، اولین توصیه در زمان مواجه با خطر صاعقه، کاهش سریع ارتفاع است.

فرود:

فرود را از مسیر پاکوب به سمت گردنه سوتک بزرگ در پیش گرفتیم. به فاصله 5 دقیقه هوا کاملا آرام و باز شد! نه برفی می‌بارید و نه خبری از آثار صاعقه بود، اما باد، کماکان با شدت می‌وزید. کمی پایین‌تر برای صرف نسکافه و تنقلات دقایقی توقف کرده و مجددا مسیر را ادامه دادیم. نزدیکی‌های گردنه (ارتفاع 4 هزار متر) از راست به سمت دره سرازیر شدیم. به کف دره (ارتفاع 3400 متر) رسیده و مجددا ارتفاع گرفتیم تا به پاکوب اصلی(در ارتفاع 3550 متر) رسیدیم. با گردش به چپ مسیر گردنه سوتک را در پیش گرفتیم که نیم ساعت بعد به گردنه رسیدیم و از آنجا به سمت محیط‌بانی سرازیر شدیم. ساعت حدود 20 در محیط‌بانی سوتک به آقا احسان ملحق شدیم که ساعت‌ها در اینجا منتظر ما بود. البته خوشبختانه آقا احسان تنها نبود بلکه هم صحبت خوبی پیدا کرده و با هم در محیط‌بانی گرم گفتگو بودند. استاد محمدعلی عباسی از کوهنوردان با سابقه تهرانی که در واقع کهنسال ترین کوهنورد فعال کشور هستند. وی کوهنوردی را از سال 1330 شروع کرده و در سن 83 سالگی هنوز عاشقانه پای در مسیر کوه‌ها و قله‌ها می‌گذارند. آقای عباسی از چند روز قبل در منطقه حضور داشتند. روزها قله‌های اطراف را صعود نموده و شب‌ را در محیط‌بانی به صبح می‌رساندند. دیدار نزدیک با ایشان افتخاری بود که نصیب بنده و دوستان شد.

ناهار (در واقع ناهار-شام) را در محیط‌بانی صرف کرده و ساعت حدود 8:45 ، هنوز هوا کاملا تاریک نشده بود که آهنگ رفتن کردیم در حالی که صدای گوش‌نواز باران بر سقف فلزی محیط‌بانی به گوش می‌رسید. لباس‌های ضد‌باران را پوشیده و به سرعت مسیر دره شیرکمر را به سمت پایین در پیش گرفتیم. کمی پایین‌تر باران بند آمد که باقی مسیر را در تاریکی شب و با هدلامپ طی کردیم. راه انگار کش آمده بود! اما هوا عالی بود و پیاده‌روی در کنار رودخانه وارنگه‌رود حتی با پاهای خسته نیز می‌چسبید. بالاخره ساعت 11 شب به محل پارکینگ رسیدیم. از آنهمه ماشین و کوهنوردی که صبح اینجا بودند اثری نبود. ما بودیم و سکوت شبانه وارنگه رود… یک بار دیگر با تمام وجود خدایمان را سپاس گفتیم برای این روز زیبا، این شب، این جمع و این ‌همه لطف بیکران.

بخش پایانی و خوشمزه! برنامه وارنگه رود، آش رشته‌ای بود که خانم سعادتی زحمتش را کشیده بودند. پس از صرف آش، سوار ماشین ها شده و مسیر تهران را در پیش گرفتیم.

 نکات برنامه:

• بسیاری از گروه‌ها برنامه کمان کوه را دو روزه اجرا می‌کنند. برای اجرای یک روزه این برنامه: تیم آماده، انتخاب فصل مناسب، و حرکت صبح زود از تهران کلید موفقیت شما در صعود به قله خواهد بود. روزی که ما در منطقه بودیم، چند گروه دیگر نیز در مسیر بودند که فقط دو گروه موفق به صعود به قله شدیم.
• محیط‌بانی سوتک یک چهاردیواری کوچک فلزی است که کف آن موکت پهن شده است. ظاهرا تا قبل از استقرار محیط بانان در منطقه، درب آن باز بوده و قابل استفاده برای کوهنوردان نیز می باشد.
• دانلود فایل جی‌پی‌اس مسیر در وبلاگ “کوهنوردی… نشاط زندگی”:

http://koohestan-n.persianblog.ir/post/204/

——————————————————————————–

 پاورقی:

1)      صادق سرابی / کوه‌گشت و لذت

2)      یال‌هایی که شیب آن‌ها زیاد بوده و بیشتر از مناطق سنگی و صخره‌ای تشکیل شده باشد، گُرده نامیده می‌شود.

نیما اسماعیلی

95.04.30

———————————————————————

تصاویر برنامه:

دره وارنگه رود در ابتدای مسیر:

 

دره شیرکمر:

 

دره شیرکمر:

 

محیط بانی سوتک:

 

گردنه سوتک و قله های کمان کوه و سوتک بزرگ:

 

قبل از گردنه کمان کوه، اولین ویو از آزادکوه:

 

نمایی زیبا از آزادکوه، پشت گردنه کمان کوه:

 

در مسیر صعود به روی یال کمان کوه:

 

عبور از قسمت برفی داخل یال سنگی، حدود نیم ساعت مانده به قله:

 

عبور از آخرین صخره سنگی چند دقیقه مانده به قله:

 

پای قله:

 

در مسیر فرود:

---

پی نوشت، خرداد ماه 1400:

پایان

---

گزارش‌های مرتبط:

 قله آزادکوه، تیرماه 1391

قله خرسلک، شهریور 1393

مسیرهای گردشگری و کوهنوردی مازندران