مسیر کوهپیمایی دارآباد

معرفی مسیرهای کوهپیمایی شمال تهران

دارآباد، شروعی کوتاه برای قله‌های بلند

لینک این گزارش در روزنامه ایران، 31 مرداد و 1 شهریور 1391

دارآباد - روزنامه ایران

لینک دانلود نسخه PDF این گزارشها: بخش نخست ، بخش پایانی

پی نوشت: متاسفانه “معرفی مسیرهای کوه‌پیمایی شمال تهران 1 و 2” در روزنامه جا‌به‌جا چاپ شد!

متن کامل این گزارشها در ادامه مطلب

معرفی مسیرهای کوه‌پیمایی شمال تهران – 2

دارآباد

نقطه شروع کوه‌پیمایی در این مسیر، دره دارآباد در شمالی‌ترین نقطه محله دارآباد واقع در شمال‌شرق تهران است. دره زیبای دارآباد از ارتفاع 1750 متر در شمال محله دارآباد شروع شده و تا ارتفاع حدود 2600 متر در جهت شمال و شمال‌غرب امتداد دارد. وجود چشمه‌های پرآب و متعدد در طول مسیر، آبشارهای کوچک و بزرگ و حوضچه‌های زیبا، باغچه‌های سرسبز، دره‌های فرعی و وجود دشتی کوچک در انتها، دره دارآباد را به یکی از زیباترین و جذاب‌ترین مسیرهای کوه‌نوردی در بین مسیرهای کوهستان شمال تهران تبدیل کرده است.

با ورود به مسیر کوه‌پیمایی، در ابتدای مسیر کیوسک کوچکی با عنوان “ایستگاه دوستداران طبیعت” و پس از آن ایستگاه پلیس کوهستان را در سمت راست می‌بینید. کمی جلوتر به یک تابلوی راهنمای مسیر و یک پل سنگی می‌رسید.

بقیه در ادامه مطلب

در اینجا سه راه یا سه مسیر در پیش رو دارید:

1- مسیر دره‌ی مقابل که تا چند صد متر ادامه داشته و سپس غیر قابل عبور می‌شود. مسیر دره، کوتاه اما بسیار زیباست و چشمه آبی نیز در اواسط دره وجود دارد. در انتهای دره به یک آبشار کوچک می‌رسید. اگر کوه‌نورد باشید و دارای مهارت کافی، می‌توانید از یک شیب تند واقع در سمت راست آبشار بالا رفته، کمی با سنگها دست و پنجه نرم کرده و در نهایت خود را به مسیر اصلی برسانید. البته کمی قبل از انتهای دره یک مسیر پاکوب آنطرف رودخانه وجود دارد که به راحتی اما در یک مسیر نسبتا پرشیب شما را به مسیر اصلی و کافه آقا فرامرز می‌رساند.

اگر به قصد تفریح، پیاده روی کوتاه و یا گذران اوقات فراغت به دارآباد آمده‌اید مسیر ذکر شده می‌تواند گزینه خوبی برای شما باشد.

2- مسیر سمت چپ دره که یک راه پاکوب نسبتا عریض هست و سرویسهای بهداشتی نیز در ابتدای همین مسیر قرار دارند. این مسیر نیز پس از مسافت نه چندان طولانی در انتها به سمت دره سرازیر شده و مسیر مورد نظر ما نیست.

3- مسیر سمت راست با گذر از روی پل که مسیر اصلی کوه‌پیمایی دارآباد و در واقع مسیر مورد نظر ماست.

با عبور از یک پل سنگی در مسیری قرار می‌گیرید که شیب نسبتا زیادی هم دارد. شیب تندی که شاید خیلی از تازه واردها را از همان ابتدا ناامید کند! اما نگران نباشید این شیب تند چندان ماندگار نیست. حدود 200-300 متر بالاتر به مجتمع پذیرایی دارآباد (کافه آقا فرامز) که برسید باقی مسیر شیب چندانی ندارد. در کل مسیر دره دارآباد در بین مسیرهای کوه‌نوردی شمال تهران از شیب کمتری برخوردار است. در مجاورت کافه آب آشامیدنی از طریق شیر‌های آب در دسترس است.

قله دارآباد

بعد از گذر از جلوی مجتمع پذبرایی اگر قصد صعود به قله دارآباد را دارید حدود 100 متر جلوتر یک تابلوی راهنمای زرد رنگ در سمت راست ضمن معرفی محل، مسیر صعود به قله دارآباد را نیز به شما نشان می‌دهد. برای صعود به قله باید وارد یک راه پاکوب شوید که از میان درختان کاج عبور کرده و به روی یال می‌رود. با حرکت در این مسیر پاکوب، پس از حدود نیم ساعت به دوراهی با یک تابلوی راهنما می‌رسید. تابلوی راهنما مسیر سمت چپ را “چشمه درازلش، قله دارآباد،…” و مسیر مستقیم را “دره زیر برجک، حاجی آباد،…” نشان میدهد. هر دو مسیر به قله راه دارد. اما مسیر مستقیم از روی یال شن سیاه کوتاه‌تر بوده و در کمتر از یک ساعت و نیم شما را به روی خط‌الراس بالا در ارتفاع 2500 متر می‌رساند. در طول مسیر، قبل از خط‌الراس به لوله ‌‌آب قطوری می‌رسید که کوه‌نوردان برای تامین آب خود سوراخی بر روی آن ایجاد کرده و با چوب سوراخ را مسدود کرده‌اند! می‌توانید به راحتی آن تکه را برداشته و بطری‌های خود را از آب پر کنید.

بیشتر بخوانید: پیمایش دره دارآباد تا خط الراس

بر روی خط‌الراس که قرار بگیرید مناظر زیبای دو سوی خط‌الراس خستگی راه را از تنتان به‌در می‌کند. در شرق شهر لواسان و دریاچه سد لتیان و در جهت شمال‌شرق نمای زیبایی از جاده فشم را می‌بینید که به سمت شمال امتدا دارد و روستاهای دو طرف این جاده. در همین جهت قله باشکوه دماوند را در دور دستها می‌بینید که خودنمایی می‌کند. در جهت شمال سرکچالها را می‌بینید و سایر قله‌های مرتفع البرز میانی. در جهت شمال‌غرب گردنه پیازچال را در امتداد تیغه‌های دارآباد می‌بینید و در جهت جنوب نمای زیبایی از شهر تهران که به احتمال قوی نواری زرد رنگ از دود و آلودگی آنرا احاطه کرده!

با ادامه حرکت در مسیر پاکوب بر روی خط‌الراس، حدود 2 ساعت دیگر بر فراز “قله دارآباد” به ارتفاع 3160 متر خواهید بود. بر روی قله یک جان‌پناه سنگی کوچک قرار دارد که می‌تواند پناهگاه و مامن خوبی برای کوه‌نوردان در شرایط نامساعد جوی باشد. پس از فتح قله اگر همچنان مسیر خط‌الراس را در جهت شمال‌غرب ادامه دهید با گذر از تیغه‌های دیدنی دارآباد و عبور از قله های چمبره بند، سیاه بند و پیازچال بر روی خط‌الراس توچال قرار گرفته و از آنجا می‌توانید به سمت قله توچال ادامه مسیر دهید. برنامه خط‌الراسی دارآباد به قله توچال یکی از برنامه‌های فنی و جذابی است که کوهنوردان با تجربه در این منطقه اجرا می‌کنند. پیمایش خط‌الراس از قله دارآباد تا قله و یا گردنه پیازچال به‌طور متوسط چهار تا پنج ساعت و از پیازچال تا قله توچال حدود سه ساعت زمان می‌برد. از گرنه پیازچال تا پناهگاه کلک‌چال نیز حدود یک ساعت و نیم راه است. قابل ذکر است که گذر از تیغه‌های دارآباد و اجرای این برنامه خط‌الراسی بخاطر نکات فنی و خطرات بالقوه آن، نیاز به مهارت و تجربه بالای کوهنوردی دارد.

مسیر عمومی پیاده‌روی دارآباد

اگر قصد صعود به قله را ندارید بعد از مجتمع پذیرایی با ادامه کوه‌پیمایی در مسیر عمومی دره دارآباد، کمتر از یک ساعت دیگر به چشمه پر‌آب و گوارایی به‌نام “چشمه جهان” در ارتفاع 1950 متر می‌رسید. البته قبل از چشمه جهان با توجه به تابلوی راهنما، مسیر دیگری از سمت راست در اختیار شما است بنام “چشمه درازلش”. دره سرسبز و چشمه زیبای درازلش در ارتفاع 2260 متر، مقصد برخی از علاقمندانی است که به قصد کوهنوردی و بهره بردن از طبیعت زیبای کوهستان دارآباد به این منطقه می‌آیند. چشمه درازلش همچنین یکی از مسیرهای صعود به قله دارآباد است. پس از آشامیدن از آب گوارای چشمه جهان و لختی استراحت کنار سنگهای بزرگ مجاور این چشمه اگر همچنان قصد ادامه مسیر را دارید، کمی جلوتر “آبشار چال مگس” در ارتفاع حدود 2100 متر، منتظر شماست. از چشمه جهان تا آبشار چال مگس کمتر از 20 دقیقه راه در پیش دارید. بعد از چال مگس مسیر کمی ناهموار شده و در چند نقطه باید دست به سنگ شوید که نیاز به توانایی جسمی و تجارب خاص کوه‌نوردی دارد. “هفت حوض” “سریونجه” “دره آب‌زندگانی” و “باغچه خلیل” محل‌هایی هستند که بعد از آبشار چال مگس در انتظار شما هستند.

بیشتر بخوانید: خط الراس دارآباد به کلکچال

باغچه خلیل در ارتفاع 2300 متر، باغی است نه‌چندان بزرگ اما سرسبز و زیبا در حاشیه دره و رودخانه دارآباد. در روزهای گرم بهار و تابستان می‌توانید زیر سایه خنک درختان آن به استراحت پرداخته، از آب گوارای چشمه بالای باغچه نوشیده و از سکوت و آرامش این مکان باصفا نهایت لذت را ببرید. باغچه خلیل مکان مورد علاقه و مقصد نهایی برخی از مشتریان همیشگی دره دارآباد است که آخر هفته‌ها پای در این مسیر می‌گذارند. از ابتدای دره دارآباد تا باغچه خلیل حدود دو ساعت راه است. حد‌فاصل چال مگس تا باغچه خلیل در نقاطی از مسیر رودخانه، حوضچه‌هایی وجود دارد که بعضیها در روزهای گرم تابستان در این حوضچه‌ها تنی به آب می‌زنند تا بزمشان را در دره دارآباد کامل کرده باشند.

در دره دارآباد هر چه که به جلو می‌روید چشم‌اندازهای مسیر تغییر کرده و بر زیبائیهای آن افزوده می‌شود. بعد از باغچه خلیل اگر مسیر پاکوپ در امتداد رودخانه را ادامه دهید کمی بالاتر به دشت کوچکی می‌رسید. دشتی زیبایی که در بهار سرسبز و با طراوت است و در تابستان با گلهای تیغ‌دار به رنگ بنفش جلوه خاصی به خود می‌گیرد.

دره دارآباد تا ارتفاع حدود 2600 متر امتداد دارد. در کل پیاده‌روی و کوه‌پیمایی از ابتدا تا انتهای دره دارآباد چیزی حدود 3 ساعت زمان می‌برد که در انتها، مسیر سنگلاخی و صعب‌العبور می‌شود.

توجه داشته باشید:

* مسیر دره دارآباد نسبت به سایر مسیرهای کوه‌نوردی شمال تهران از شیب کمتری برخوردار بوده و به نسبت خلوت‌تر هم هست.

* در فصل زمستان که برف زیادی باریده باشد، برخی نقاط دره دارآباد از جمله دره درازلش و انتهای دره دآراباد بعد از باغچه خلیل، احتمال ریزش بهمن وجود دارد که سالهای گذشته جان چند نفر را نیز گرفته. پس اگر در زمستان به دارآباد می‌روید با آگاهی از نقاط خطر خیز وارد منطقه شوید و از مسیرهای اصلی خارج نشوید. همچنین به علت یخ زدگی و لغزنده بودن مسیر حتما کفش مناسب و حتی‌الامکان یخ شکن همراه داشته باشید.

* نکته آخر اینکه اگر از تجربه کافی در کوه‌نوردی برخوردار نیستید، بجز مسیرهای عمومی به تنهایی قدم در مسیرهای ناشناخته نگذارید. اعتماد بنفس داشته باشید و در مواجهه با مسیرهای ناهموار به خود ترس راه ندهید اما در کوهستان هرگز بیشتر از توانائی‌های خود گام برندارید. موارد ایمنی را همیشه لحاظ کنید و در کوه سهل انگاری نکنید چرا که گاهی بدترین حادثه‌ها از کوچکترین سهل‌انگاریها بوجود می‌آید!

بیشتر بخوانید: درکه-جنگل کارا

چطور به دارآباد برویم:

با خودروی شخصی: با توجه به مبدا حرکت، باید به محله دارآباد رفته و از طریق خیابان شهید محبی وارد مسیر کوهپیمایی شوید. از ابتدای خ محبی تا انتهای آن حدود 500 متر است که می توانید ماشین خود را در این مسیر پارک کرده و پیاده روی خود را آغاز نمایید.

اگر مسیر شما از جنوب به شمال است، بزرگراه های امام علی و صیاد شیرازی هر دو در انتها به هم رسیده و به محله دارآباد منتهی می شوند. انتهای این بزرگراهها تابلوی راهنما شما را به سمت محله دارآباد راهنمایی می کند.

با خودروهای عمومی: میدان تجریش اتوبوس شرکت واحد وهمچنین تاکسی های خطی مستقر در ضلع شرقی میدان قدس (چهار راه خ شریعتی) برای دارآباد دارد. در مورد اتوبوس مطمئن نیستم اما تاکسی شما را سر خ محبی پیاده می کند.

لوکیشن دسترسی به مسیر کوهپیمای دارآباد در گوگل مپ

“آموزش”

اصطلاحات کوه‌نوردی:

صخره چیست: به سنگ‌های یکپارچه و بزرگ که صعود از آن با یک طناب 40 متری ممکن باشد، صخره گفته می‌شود.
دیواره چیست: به سنگ‌های یکپارچه و بزرگ که صعود از آن با یک طناب 40 متری ممکن نباشد، دیواره گفته می‌شود.
گُرده چیست: به یال‌هایی که شیب آنها زیاد بوده و سنگی هستند گرده گفته می‌شود.

ایمنی و سلامت در کوهستان:

گرما زدگی: نوعی بیماری است که بر اثر تابش آفتاب یا گرمای شدید به وجود می‌آید. این بیماری غالبا با اغمای شدید و نفس سخت و نبض زیاد همراه است. علت این بیماری اختلال عمل مراکز تنظیم کننده حرارت و تلف شدن نمک بدن در اثر تعریق شدید است. گرما زدگی معمولا از مراحل خفیف شروع شده و می‌تواند تا مراحل شدید پیشرفت کند که در این‌صورت به کاهش سطح هوشیاری و حتی مرگ می‌انجامد.

علائم گرما زدگی: در مرحله خفیف دردهای عضلانی بیشتر درناحیه ران، ساق و شانه ایجاد می‌شود و سپس سردرد، سرگیجه، بی‌اشتهایی، حالت تهوع، غش، افزایش ضربان قلب، رنگ پریدگی پوست اتفاق می‌افتد. در مرحله شدیدتر، اختلال هوشیاری و گرم و خشک شدن پوست نیز اضافه می‌‌شود.

درمان و امداد: خودداری از ادامه مسیر و فعالیت، پناه گرفتن در سایه و خنک کردن بدن با دستمال خیس، دراز کشیدن و قرار دادن پا در زاویه 20 درجه، جایگزینی آب و املاح با مصرف مایعات (بهترین گزینه استفاده از محلول ORS است) و در نهایت در صورت عدم بهبود، مراجعه به مراکز درمانی.

عکس های مسیر دارآباد: