کوهنوردی، نشاط زندگی – نیما اسماعیلی

 گزارش صعود به قله سبلان 4811 متر
(صعود از شابیل، جبهه شمال شرقی و فرود از جبهه غربی به شابیل)
IRAN – ARDABIL – SABALAN
تاریخ اجرای برنامه: سه روزه، از پنجشنبه 12 تا شنبه 14 شهریور 94

موقعیت جغرافیایی قله: استان اردبیل، مشکین شهر، بخش لاهرود، آبگرم شابیل
ارتفاع قله: 4811 متر
ارتفاع مبدا صعود: پناهگاه شمال شرقی، 3700 متر
طول مسیر صعود: 3.3 کیلومتر (جبهه شمال شرقی)
طول مسیر فرود: 9.2 کیلومتر (از جبهه غربی)
جمع: 12.5 کیلومتر
مدت زمان صعود: 5 ساعت
مدت زمان فرود: 5 ساعت
کل زمان برنامه: 12 ساعت
نفرات شرکت کننده: (5 نفر)
سعید نیری، مصطفی نیری، هادی جلالیان، رضا حبیبی، نیما اسماعیلی
سرپرست برنامه: آقای سعید نیری

قله سبلان

مسیر صعود و فزود در گوگل ارث:

(برای مشاهده تصویر در سایز واقعی بر روی آن کلیک نمایید)

مسیر قله سبلان

+ دانلود فایل جی پی اس قله سبلان (wikiloc)

——————————————————

معرفی قله:

سبلان (که آذری زبانها به آن “ساوالان” می گویند) با ارتفاع 4811 متر در استان اردبیل قرار دارد. سبلان یک کوه آتشفشانی غیرفعال است که پس از دماوند (5610 متر) و علم کوه (4850 متر)، سومین قله بلند ایران است. در بالای قله آن دریاچه کوچک و زیبایی قرار دارد که وجود این دریاچه و آبگرم های طبیعی در دامنه کوه گردشگران و کوهنوردان را خصوصا در فصل تابستان به سمت این کوه جذب می کند. کوهستان سبلان به‌طور کلی سه قله معروف دارد که قله اصلی آن یعنی سبلان به سلطان مشهور است و دو قله دیگر آن هرم و کسری نام دارند.  تمام قله‌های سبلان در همه ایام سال پوشیده از برف و یخ هستند.

مسیرهای صعود  به قله سبلان:

به صورت کلی برای صعود به سبلان سه مسیر وجود دارد:

1- مسیر شمال‌ شرقی:
الف) مسیر مجتمع شابیل – پناهگاه – قله (مسیر رایج)
در این مسیر معمولا شب را در شابیل (2700 متر) سپری کرده و صبح با لندرور تا پناهگاه شمال شرقی (3700 متر) رفته و از آنجا کوهپیمایی به سمت قله آغاز می شود. مسیر پناهگاه تا قله کاملاً پاکوب و مشخص است و در بیشتر قسمت‌های آن پرچم‌های راهنما وجود دارد. این جبهه ساده بوده و کوهنوردان معمولی به راحتی صعود تابستانه را در چند ساعت (صبح تا ظهر) انجام می‌دهند. طول مسیر کوهپیمایی در این مسیر حدود 3.5 کیلومتر است که حدود 5 ساعت زمان می برد.
ب) مسیر دره قوتورسویی – پناهگاه – قله
مسیر دیگر برای رسیدن به پناهگاه، دره قوتورسویی است که خلوت تر و زیباتر از مسیر شابیل است. در این مسیر حدود 4 تا 5 ساعت پیاده روی برای رسیدن به پناهگاه لازم است. که می توان روز اول را تا پناهگاه رفته و شب را در پناهگاه گذراند.
آبگرم قوتورسویی حدود 5 کیلومتر با شابیل فاصله دارد که مسیر آن در دو کیلومتری شابیل از یک دو راهی جدا شده و از سمت چپ به پایین دره می رود. برای ورود به دره باید سر یک پیچ  قبل از رسیدن به آبگرم قوتورسویی از ماشین پیاده شده و وارد مسیر دره شوید. البته از شابیل نیز با پیاده روی دسترسی به مسیر دره قوتورسویی وجود دارد که زمان بیشتری می برد.

2- مسیر غربی: این مسیر از پای دریاچه قره گل شروع می‌شود و پس از گذر از هرم چال و یخچال عظیم هرم به جان‌پناه غربی در ارتفاع 4250 متر و سپس قله سبلان می‌رسد. طول مسیر غربی حدود 6 کیلومتر است.

3- مسیر جنوبی: از سمت جنوب قله آغاز می‌شود و در نزدیکی قله با مسیر شمال شرقی یکی شده و به قله منتهی می‌شود. در این مسیر جان‌پناهی وجود ندارد. این جبهه سخت‌ترین راه صعود به این قله می‌باشد که از سنگ‌های بزرگ تشکیل شده‌است. پیست اسکی آلوارس که یکی از مجهزترین پیست‌های اسکی ایران است در این مسیر قرار دارد.

بهترین زمان صعود:

در بهار هر سال و بخصوص ماه های فروردین و اردیبهشت قله سبلان مواجه با هوای طوفانی است. از ماه های خرداد و تیر فصل صعود به سبلان آغاز شده و تا پایان شهریور ماه که هوا از پایداری بیشتری برخوردار است ادامه دارد. ماههای مرداد و شهریور یخ دریاچه قله آب می شود که زیبایی آن دوچندان می شود.

گزارش برنامه:

پنجشنبه ساعت 6.20 صبح، 5 نفر با دو ماشین از تهران به سمت اردبیل به راه افتادیم. برای اینکه از زیبایی های مسیر و طبیعت زیبای شمال بهره ببریم تصمیم بر این شد که از سمت آستارا و گردنه حیران به اردبیل برویم. ساعت حدود 8.00 کنار اتوبان قزوین، قبل از ورودی رشت، مجتمع رفاهی بزرگ و تمیزی بود که برای صبحانه توقف کرده و صبحانه را در فضای باز مجتمع صرف کردیم. ساعت 2.00 عصر حدود 10 کیلومتر مانده به آستارا (روبرای پلیس راه) ناهار را در رستوران اکبر جوجه صرف کردیم و ساعت 3.30 گردنه حیران برای صرف چای توقف داشتیم. چند کیلومتر بالاتر در یک مسجد تو راهی برای نماز مجدد توقف کردیم که من کلهم خواب بودم اصلا نفهمیدیم چی شد و کجا بود! 🙂

ساعت 6.00 به اردبیل رسیدیم. (؟؟ کیلومتر از تهران) میدان دوم به راست پیچیده و میدان بعدی (میدان وحدت) باز هم به راست پیچیده و وارد جاده مشکین شهر شدیم. همان ابتدای جاده میوه و پنیر و مخلفات برای صبحانه خریدیم و نان میخواستیم که نانوایی ها بسته بودند! جاده را به سمت مشکین شهر ادامه دادیم. ؟؟ کیلومتر بالاتر به ورودی لاهرود رسیدیم که در سمت چپ جاده تابلو داشت. نان را از مغازه ای در لاهرود خریدیم که نان خوبی بود و تا دو روز از همین نان خوردیم اما ترد بود و همش خورد میشد! خواستم بگم که از قبل به فکر تهیه نان مرغوب باشید و به امید اردبیل نباشید که اینجا به مشکل می خورید. لاهرود شهر نسبتا بزرگی است و همه چیز در آن پیدا می شود اگر که چیزی کم و کسر داشتید می توانید در لاهرود تهیه کنید. پس از گذر از لاهرود به سمت قوتورسویی و شابیل ادامه مسیر دادیم که تابلوی راهنما داشت. در طول مسیر نمای زیبایی از سبلان پیش روی ما بود. حدود یک ربع مانده به شابیل در کنار جاده توقف کرده و دره  ؟؟ را تماشا کردیم که در سمت راست جاده و در امتداد آن قرار داشت. دره هر چند در این فصل چندان زیبا نبود اما از وجناتش مشخص بود که به فصلش دره زیبایی ست.

ساعت 7.20 به آبگرم و پارکینگ شابیل رسیدیم. ورودی 6 هزار تومان برای هر ماشین بود. با توجه به اینکه شب پنجشنبه بود ظاهرا زیاد شلوغ نبود. جا برای چادر زدن به اندازه کافی بود و کانکس هم برای اجاره موجود بود. کانکس کوچک (یک اتاقه) شبی 50 ه.ت و کانکس بزرگ (دو اتاقه) شبی 70 ه.ت . کانکس کوچک یک تخت داشت و در کل 4 نفر داخلش برای خواب جا میشد و کانکس دو اتاقه یک اتاقش تخت دو نفره داشت و یک اتاق مبله بود و در کل میشد کفت که 6 نفر جا داشت. گرمایش برقی هم داشتند کانکس ها.

در یک مکان مناسب نزدیک ماشین ها چادرهایمان را برپا کردیم و پس از صرف شام سبک که پنیر و انگور و نان بود شب را به صبح رساندیم. ساعت 5 صبح بیدار شدیم و پس از جمع کردن چادرها، ساعت 7 صبح سوار لندرور شدیم. ظرفیت هر لندرور 6 نفر است و کرایه هر نفر 15 هزار تومان است. اگر کمتر بودید یا باید کرایه کامل را بدهید و یا منتظر بمانید تا نفراتی پیدا شوند و با شما ظرفیت را تکمیل کنند. یک نفر دیگر که گروهشان با لندرور قبلی بالا رفته بود با ما سوار شد و 6 نفره به سمت پناهگاه شمال شرقی به راه افتادیم. نیم ساعته به پناهگاه رسیدیم. میخواستیم از پناهگاه آب برداریم که دیدیم آب قطع است!  آب همراهمان داشتیم اما کافی نبود.  لوله ها یخ بسته بودند از بوفه دو بطری آب خریدیم. گفتند که لوله ها ساعت 12 ظهر باز می شود.

ساعت 7.30 کوهنوردی خود را به سمت بالا شروع نمودیم. تمام مسیر پاکوب واضح داشته و این پاکوب ها تا قله ادامه دارد که بدون مشکل و یا زحمت خاصی شما را به قله می رساند. سبلان در این روز چندان شلوغ نبود اما در هر حال مسیر پر بود از کوهنورد و جالب اینکه 99 درصد کوهنوردان بومی های منطقه بودند و ما به ندرت کوهنورد غیر بومی در مسیر می دیدیم. از ارتفاع 4200 به بالا بخش هایی برف داشت اما حرکت از روی برف نبود. ساعت 12.00 به سنگ محراب در ارتفاع 4750 متر رسیدیم. از سنگ محراب تا قله بدون توقف حدود 10 دقیقه بیشتر راه نیست. پس از گرفتن عکس یادگاری به سمت قله ادامه مسیر دادیم و ساعت  12.30 همگی بر فراز قله سبلان و کنار دریاچه زیبایش بودیم.

فرود:

حدود دو ساعتی روی قله به تماشای دریاچه ، عکاسی و صرف ناهار مشغول بودیم. میشه گفت در این دو ساعت کم و بیش در هم زمان 20-30 نفری روی قله بودند اما زمانی که قله را به سمت جبهه غربی ترک میکردیم قله خالی شده و بجز ما دیگر کسی آنجا نبود! به هر حال ساعت 14:30 قله را به قصد فرود از جبهه غربی ترک کردیم و جالب اینکه در آن روز تمام کوهنوردان و گروهها از همان مسیر شمال شرقی برگشتند و ما تنها گروهی بودیم که به سمت جبهه غربی حرکت کردیم. زمانی که روی قله بودیم با دوست عزیزی بنام اقا نادر آشنا شدیم که از بچه های اردبیل بودن ایشون و انفرادی صعود کرده و مثل ما قصد فرود از جبهه غربی را داشتن. گروه ما اولین بار بود که به سمت جبهه غربی می رفتیم اما اقا نادر چند سال پیش این مسیر را رفته بودند و تا حدود زیادی آشنایی به مسیر داشتند. در هر حال پس از عکاسی در سمت غرب دریاچه به بالای دریاچه رفته و از آنجا کمی که به سمت چپ حرکت کردیم جانپناه غربی از دور نمایان شد. شیب تند غربی را به سمت جانپناه سرازیر شدیم که بخش های زیادیش شن اسکی و یا ریزشی بود و تقریبا فرود اسانی داشتیم. اما این مسیر برای صعود قطعا مسیر اسانی نخواهد بود!

ساعت 15:30 جانپناه بودیم و پس از یک استراحت نیم ساعته از سمت چپ سنگها مسیر فرود را ادامه دادیم.حدود 50 متر پایین تر از جانپناه از سنگ عقاب دیدن کرده و مجدد براه افتادیم. پاکوب از روی یال ادامه داشت و حدود نیم ساعت بعد در حالی که پاکوب به سمت چپ و پایین می رفت ما از پاکوب جدا شده و از روی سنگها مسیر یال را ادامه دادیم تا اینکه مجدد در مسیر پاکوب افتادیم. در ادامه پاکوب از سمت راست یال ارتفاع کم کرده و به چشمه آب در ارتفاع 3700 متر رسیدیم کخ لوله آب در مجاورت آن از دور دیده میشد. پس از استراحت کوتاه و نوشیدن آب مسیر را مایل به راست بدون پاکوب ادامه دادیم که چند دقیقه بعد به منطقه باز شبیه دشت رسیدیم و از آنجا همچنان مایل به راست حرکت کردیم تا جایی که تیرهای آبی رنگ تله سی‌یژ از دور نمایان شد. مسیر را طوری ادامه دادیم که به وسط های تیرهای تله رسیدیم در حالی که حدود 100 متر با ما فاصله داشتند و مجنمع شابیل در جهت چپمان از دور دیده میشد. بخش های زیادی از مسیر غربی پاکوب ندارد اما در کل اگر از قبل در گوگل ارث مسیر را بررسی کرده و موقعیت شابیل را نسبت به قله بدانید، برای پیدا کردن راه مشکل چندانی نخواهید داشت. در ادامه وارد جاده ای شدیم که  شابیل را به پناهگاه شرقی متصل می کند و صبح ما با لندرور این جاده را رفته بودیم. بدون اینکه زیاد در مسیر جاده حرکت کنیم، میانبر زده و به سمت شابیل از شیب یال پایین رفتیم تا اینکه ساعت 19:30 همگی به سلامت به مجتمع شابیل رسیدیم. آشنایی و همراهی با دوست عزیزمان آقا نادر در این مسیر بسیار مسرت بخش بود و بنده همینجا از مهمان نوازی و همراهی خوب ایشان تشکر میکنم.

پس از فرود:

پس از رسیدن پای ماشینها سریع وسایل لازم را برداشته و راهی آبگرم شدیم که داخل همان مجتمع شابیل است و فاصله ای با محل پارک ماشینها ندارد. آبگرم شابیل یک ساختمان ظاهرا جدید التاسیس است که در کل از نظر امکانات و بهداشت قابل قبول و تمیز است. آب استخر زیاد داغ نبود که خیلی بچسبد اما حوضچه ای در جلوی سونا وجود دارد که آب آن داغ تر بود. بلیط آبگرم برای هر نفر 6 هزار تومان است. در کل ساعت خوشی را در آبگرم گذرانده و پس از آن جمع کرده و ساعت حدود 10 شب سوار ماشین هایمان شده و از مجمتع شابیل خارج شدیم.

با توجه به توقف هایی که در طول مسیر داشتیم، ساعت حدود 12 شب، حدود 4-5 کیلومتر مانده به میدان وحدت اردبیل (ابتدای جاده مشکین شهر) سمت راست یک امامزاده به اسم امامزاده صدرالدین (اگر اشتباه نکنم) بود که توقف کردیم. امامزاده در حال بازسازی بود. برای داخل امامزاده صحبت کردیم که متولی اجازه ندادند در نتیجه داخل محوطه چادرهایمان را برپا کردیم. فضای امامزاده همش خاک و خول و فاقد فضای سبز بود اما محوطه امامزاده دارای شیر آب و سرویس بهداشتی بوده که از این لحاظ خوب بود. شام را مهمان دست پخت اقای نیری عزیز بودیم که بسیار زحمت کشیدند و ساعت حدود 2:30 خوابیدیم. ساعت 10 صبح از امامزاده زدیم بیرون و نزدیک میدان وحدت از یک لبنیاتی که مقداری سوغات شامل عسل و کره محلی خریدیم و به سمت جاده آستارا براه افتادیم. در مسیر به سفارش یکی از دوستانمان در تهران که خودشان اصالتا اهل نمین هستند، برای تهیه فتیر به نمین رفتیم که فتیرهای خوبی هم داشت. پس از صرف صبحانه-ناهار! به سمت گردنه حیران و آستارا ادامه مسیر دادیم. میخواستیم در مسیر سری به جنگل های سمت تالش (اگر اشتباه نکنم) بزنیم که متاسفانه آقا مصطفی تصادف میکنن و چند ساعتی معطل می شویم. شهر ؟؟ از مسیر اصلی خارج شده و مسیر جاده خلخال را در پیش می گیرم. حدود نیم ساعتی به سمت خلخال حرکت میکنیم که مسیر جنگلی و زیبایی دارد. در یک مکان مناسب برای صرف ناهار-شام توقف کرده و پس از صرف غذا که باز هم زحمتش با آقای نیری بود ، مسیر برگشت را در پیش می گیریم.

ساعت 02:30 نیمه شب تهران بودیم و من ساعت 03:00 درب منزل پیاده شدم… و پایان یک برنامه خوب دیگر در کنار دوستان نازنینم. از همه دوستان عزیزم برای همراهی خوبشان تشکر میکنم و تشکر ویژه از آقای نیری عزیز برای مدیریت عااااالی و زحمت های زیادی که در این برنامه متحمل شدند.

هزینه برنامه برای من و آقای حبیبی: هر نفر 116 هزار تومان شد (بدون سوغات) که از این مقدار مبلغ 40 هزار تومانش هزینه بنزین است.

نکات برنامه:

1- آقا عجب مردمان نازنینی هستند این اردبیلی ها. خونگرم و مهمان نواز و با صفا… درود بر شرفشان.

2- در کل پارکینگ شابیل و مسیر صعود زیاد شلوغ نبود. یکی از دلایلش می توانست این باشد که اکثرا چهارشنبه عصر راه افتاده و پنجشنبه صعود می کنند اما ما یک روز دیرتر راه افتاده و جمعه صعود کردیم.

3- در این چند روز برنامه هوا عاااالی بود. آفتابی و روی قله 1 درجه بالای صفر (طبق سایت) که بنظر می رسید حتی بیشتر از این هم بود روی قله.

لینک های مرتبط:

پیش بینی وضعیت جوی قله سبلان (سایت mountain-forecast)

صعود به قله سبلان (سایت مشگین نیوز)

(تصاویر بیشتر در ادامه مطلب)

ادامه‌ی خواندن→