قله بارو از کشار (چشمه شاهی)

گزارش برنامه صعود به قله بارو از کشار (چشمه شاهی)

ارتفاع قله بارو (چشمه شاهی): 3280 متر

تاریخ اجرا: جمعه 1400.01.06

موقعیت جغرافیایی: استان تهران، سولقان، روستای کشار

Tehran – Solaqan – Baroo peak

اطلاعات برنامه:

ارتفاع مبدا صعود: 1925 متر

مسافت و اختلاف ارتفاع تا قله: 8.1 کیلومتر / 1350 متر

مسافت کل رفت و برگشت: 16.2 کیلومتر

مدت زمان صعود: 6 ساعت (7.30 تا 13.30) (با احتساب نیم ساعت صبحانه)

مدت زمان کل برنامه: حدود 10.5 ساعت (7.30 تا 18)

تایم های اصلی توقف و استراحت: 2 ساعت (صبحانه و قله و ناهار)

گام حرکت: متوسط و نسبتا تند

تعداد نفرات: 2 نفر

سختی مسیر (آسان/متوسط/سخت): سخت و فنی (دست به سنگ دارد)

مناسب برای افراد مبتدی و کم تجربه (می باشد/نمی باشد): نمی باشد

قله بارو (چشمه شاهی) ، نیما اسماعیلی – رضا حبیبی

قله بارو از کشار (چشمه شاهی)

+ دانلود جی پی اس قله قله بارو از کشار (چشمه شاهی) Baroo GPS

توجه: در صفحه دانلود (سایت ویکی لاک) برای دانلود نقاط، گزینه Include locations … را تیک بزنید.

معرفی قله: (به قلم استاد ذبیح اله حمیدی از باشگاه اسپیلت)

<<این قله در کنار قله های پهنه‌ حصار و کندر، مجموعه قلل چشمه ‌شاهی را برفراز کوهستانی رفیع تشکیل می‌دهند که از چند جهت می‌توان آنها را صعود کرد: دره سنگان (جاده امامزاده داود)، دره کشار (سولقان)، دره واریش (اتوبان کرج)، روستای کندر (جاده چالوس) و روستاهای خور و ارنگه (جاده چالوس)، پنج منطقه یا دره‌ هایی هستند که می‌توان این کوهستان رفیع را صعود کرد.>>

مسیرهای اصلی صعود:

1. مسیر جنوب غربی، از روستای واریش

2. مسیر جنوب شرقی، از روستای کشار بالا

3. مسیر جنوب غربی، از روستای کندر

4. مسیر شمال غربی، از روستاهای خور و ارنگه

5. مسیر شمال شرقی، از روستای سنگان

نکته:

لطفا مقدمه و گزارش برنامه را به دقت مطالعه فرمایید. در مسیر دو لاین صخره دارید که اگر به نکات ذکر شده توجه نکنید ممکن است با مشکل مواجه شده و یا اصلا موفق به صعود نشوید. خصوصا در فصل زمستان.

توصیه بعدی اینکه این مسیر مناسب افراد مبتدی و گروههای پرجمعیت نمی باشد.

مقدمه:

مسیر اصلی و نرمال صعود به قله بارو یا همان چشمه شاهی معروف از روستای واریش واقع در شمال وردآورد است که ما هم مثل همه کوهنوردان تهرانی بارها از این مسیر قله را صعود نموده بودیم. از سالها قبل شنیده بودم که این قله را از روستای کشار نیز صعود می کنند. با کمی سرچ در گوگل متوجه شدم که این مسیر ظاهرا مسیر اصلی صعود به قله بارو در گذشته بوده که کوهنوردان قدیمی و با سابقه مثل شادروان رابوکی از این مسیر قله را صعود می نمودند. از معدود گزارش های موجود از مسیر کشار دو گزارش از وبسایت باشگاه اسپیلت است که آن هم به سبک تمامی گزارش های این باشگاه به صورت کلی و بدون جزییات نوشته شده است بدون ترک مسیر.

بیشتر بخوانید: قله لیچه از واریش

با بررسی در گوگل ارث و ترسیم دستی ترک مسیر اولین برنامه قله بارو چیده شد. در تاریخ 99.12.07 همراه با دوستان در قالب یک گروه 7-8 نفره عازم کشار شدیم. در این فصل از سال صخره ها پوشیده از برف و یخ بودند و ترکیب گروه توانایی لازم برای عبور از مسیر دشوار صخره ها را نداشت. صخره های اول را با تلاش فراواااان رد کردیم حدود 15 دقیقه بعد به صخره های دوم رسیدیم. نتوانستیم از دهلیز عبور کنیم. برگشتیم پایین سنگ ها کمی به سمت غرب حرکت کرده و به صورت آزمایشی و به منظور شناسایی سه نفر از مسیر دیگر تا نزدیکی بالای سنگ ها اقدام به صعود نمودیم و متوجه شدیم که از این دهلیز نیز امکان صعود وجود دارد اما با نفرات آماده و شاید با کرامپون. در نهایت مسیر برگشت را در پیش گرفتیم. همزمان با ما دو کوهنورد از کشار حرکت کرده بودند که ایشان از همان مسیری که ما نتوانستیم صعود کنیم (صخره های دوم، دهلیز اول) عبور کرده و قله را صعود نمودند که در مسیر برگشت به ما رسیدند. اطلاعات بیشتری برای صعودهای بعدی از ایشان گرفتیم. گفتند که این مسیر زمستانه است. در تابستان از مسیر دره صعود کرده، خود را به دشت بی بی زرین قمر رسانده و از آنجا به قله بارو می رویم.

گزارش برنامه:

صبح جمعه 6 فروردین 1400 به اتفاق اقای حبیبی عزیز مسیر سولقان را از جاده امامزاده داود در پیش گرفتیم. در سولقان به چپ پیچیده و وارد جاده کشار شدیم. پس از طی حدود 7-8 کیلومتر در انتهای کشار بالا وارد جاده خاکی شدیم و حدود 5 کیلومتر بالاتر به محله بالای کشار بالا رسیدیم. ماشین را سر سه راهی که میدانگاهی دارد پارک کرده و ساعت 7.30 صبح وارد جاده سمت چپ شده و به سمت غرب ارتفاع گرفتیم. جاده ریزش داشته و در حال حاضر فقط با موتور سیکلت امکان عبور دارد.پس از طی 4 کیلومتر در جاده با شیب نسبتا ملایم که حدود یک ساعت زمان برد به محدوده باغ ها رسیدیم. برای بار دوم از عرض رودخانه عبور کرده و سمت چپ کنار یکی از باغ ها برای صبحانه توقف کردیم. پس از صرف صبحانه وارد مسیر یالی شدیم که در سمت راستمان قرار داشت. پس از حدود یک ساعت به زیر اولین لاین صخره ها رسیدیم. حدود 100 متر به چپ رفته، سنگ را دور زده و خود را به بالای سنگ ها رساندیم. این قسمت در این فصل چون برف نداشت مشکل خاصی نداشت اما در فصل برف و یخ عبور از این قسمت برای افراد مبتدی مشکل است.

بیشتر بخوانید: قله سرلت از تالون

در ادامه حدود 10 دقیقه بعد به لاین دوم صخره ها رسیدیم. حدود 20 متر از سمت چپ داخل سنگ ها شده و کمی بالاتر از داخل یک دهلیز دست به سنگ رد شدیم که واقعا کار دشواری بود و قطعا خیلی ها اصلا نمی تونن ازش عبور کنند. در فصل زمستان اگر برف باشه بنظرم کف دهلیز رو برف پر میکنه و راحت تر میشه عبور کرد. شاید نیاز به کرامپون هم باشه. دفعه قبل ما با گروه که بودیم از همین دهلیز منصرف شده و برگشتیم. اگر از این مسیر نتونستید رد بشید گزینه بعدی دهلیز بعدی هست که حدود 100 متر به سمت غرب قرار دارد. (مسیر فرود ما) دفعه قبل ما از این دهلیز در حالی که داخلش برف و یخ بود جهت شناسایی تقریبا تا انتها رفتیم و برگشتیم. بنظرم در زمستان هم میشه از دهلیز صعود کرد و البته همراه داشتن کرامپون الزامی هست چون ممکنه بدون کرامپون نشه جاهاییش رو رد کرد.

در هر حال به هر زحمتی بود از دهلیز عبور کردیم. بقیه مسیر تا بالای سنگ ها اوکی بود. در ادامه مسیر یال رو که از اینجا به بعد پوشیده از برف بود در پیش گرفتیم. کمی برفکوبی کردیم و حدود نیم ساعت اخر تا قله در معرض باد شدید از سمت غرب قرار گرفتیم تا در نهایت ساعت 13.30 به قله بارو در ارتفاع 3280 متر رسدیم. چند نفر دیگه هم همزمان با ما از مسیر وزاریش به قله رسیدند. دقایقی بعد باد آنقدر شدید شد که نمیشد روی قله به راحتی ایستاد. پایین قله زیر سنگ ها کمی استراحت کردیم و ساعت 14 مسیر فرود را در پیش گرفتیم.

این نکته رو هم خدمتتون عرض کنم که سالهای گذشته ما این قله رو به اسم چشمه شاهی از سمت واریش صعود میکردیم. اخیرا و ظاهرا پس از نصب تابلو “قله بارو” توسط اهالی واریش روی قله بیشتربه نام بارو شناخته و معرفی شده است. همانطور که در ابتدای گزارش هم ذکر شد استاد حمیدی هم این قله را به نام بارو نام برده اند و در گزارش دیگری چشمه شاهی هم گفته اند. در هر حال بنظر می رسد که هر دو نام صحیح است.

بیشتر بخوانید: قله سیاه سر، روستای کشار

فرود:

مسیر فرود ما همچنان که از ترک جی پی اس مشخص است در ناحیه صخره ها متفاوت انتخاب شد. از دهلیز غربی فرود آمدیم که در این فصل چون برف داخل دهلیز نبود بنظرم برای صعود و فرود در این فصل مشکل خاصی ندارد. پایین صخره ها وارد شن اسکی شدیم و در ادامه با انتخاب یال متفاوت خود را به محل باغ رساندیم که برای صبحانه آنجا توقف داشتیم. برای ناهار حدود یک ساعت توقف کرده و سپس ساعت 18 به کشار (بالای کشار بالا 🙂 ) و محل پارک خودرویمان رسیدیم.

تصاویر برنامه: