کوه دنالی: شاهد خاموش

کوه دنالی: شاهد خاموش

مقدمه: این مقاله داستان اولین صعود انفرادی زمستانی ماجراجوی افسانه ای ژاپن، نائومی اومورا و جاودانه شدن او در کوه دنالی را بازگو می کند.

منبع: آرشیو واشنگتن پست 1984 ، ترجمه و ویرایش: نیما اسماعیلی

Mount Denali (McKinley)- Naomi Uemura

– نائومی اومورا، Naomi Uemura، (متولد ۱۲ فوریه ۱۹۴۱ ژاپن- ناپدید شده در ۱۳ فوریه ۱۹۸۴، کوه دنالی آلاسکا). یک ماجراجوی ژاپنی بود که به‌ویژه برای کارهای انفرادی‌اش شهرت داشت. نائومی پس از به ثمر رساندن اولین صعود زمستانی انفرادی دنالی، در مسیر برگشت برای همیشه در این کوه ناپدید شد.

– کوه دنالی، Denali (مک کینلی سابق) با ارتفاع 6194 متر، واقع در ایالت آلاسکا (متعلق به کشور آمریکا)، بلند ترین قله قاره آمریکای شمالی بوده و عنوان سردترین کوه دنیا را به خود اختصاص داده است. این کوه با 5500 متر برجستگی، بلندترین کوه جهان از حیث اختلاف ارتفاع “از قاعده تا قله” می باشد.

نکته: در زمان نگارش این مقاله کوه دنالی به نام “مک کینلی” نامیده میشده که در ترجمه به دنالی تغییر یافته است.

کوه دنالی (مک کینلی سابق) در آلاسکا – Mount Denali (McKinley)

هادسون استاک در گزارش خود از اولین صعود به کوه دنالی آلاسکا در سال 1913 می‌نویسد: «کسی نمی تواند تدفین باشکوه تری را تصور کند که کوه های بلند خم می شوند و می شکافند و می شکنند و یا مقبره ای شریف تر از حوض بالایی دنالی». او در آن زمان در حال حدس و گمان بود، زیرا گروهش به سلامت بازگشت. همیشه راحت تر است که در مورد کوه و مخاطراتش صحبت کنید، وقتی که از خطر دور هستید.

فریب دنالی تازه در زمان استاک شروع شد. اکنون این کوه توسط صدها کوهنورد در سال پیموده می شود. مسیرهای معمول کوه آنچنان دشوار نیستند اما آب و هوا در آنجا بسیار خطرناک است و به همین دلیل، کوه تلفات خود را گرفته و جان 44 نفر را تاکنون گرفته است که جسد 24 نفر هرگز پیدا نشده است (تا فوریه 1984). آن‌ها در دامنه‌ها می‌مانند، در تاریکی شکاف‌ها، یخ‌زده در برف، به دور از هر شاخه سبز یا عطر بهار، در مجاورت خیالی که رمز و راز مکان را ترکیب می‌کند.

بقیه در ادامه مطلب

پارک ملی دنالی در آلاسکا – Denali National Park

مردی که نمی توانست بمیرد!

به این لیست، این کوه نام دیگری اضافه کرده است: کوهنورد و کاشف ژاپنی، نائومی اومورا ، که ماه گذشته (فوریه 1984) پس از تکمیل اولین صعود زمستانی انفرادی در طوفان گم شد. آیا او از باد شدید آسیب دیده بود یا در تلاش برای ادامه مسیر در بستر یخ زده کوه لغزید؟ او کسی بود که به بهترین وجه پارادوکس کوهنوردی را نشان داد، و آن این است که می توان در بیگانه ترین مناظر جهان به بهترین نوعِ ارتباط با جهان دست یافت. قله های بزرگ هر قاره به همان اندازه که زیبا هستند، ممنوع نیز هستند. آنها زیبایی و خطر را با هم درمی آمیزند. آنها لطف را با وحشیگری در کنار هم قرار می دهند و تعالی را با محاکمه مخلوط می کنند.

نائومی اومورا در کشورش یک افسانه بود زیرا او استقامت کاشفان بزرگ قطبی مانند آموندسن و اسکات را با مهارت کوهنوردان بزرگ ترکیب کرد. در 43 سالگی، او بر فراز 5 قله از 7 قله بلند قاره ها ایستاده بود. تنها توده 4890 متری وینسون در قطب جنوب از او طفره رفت (سفر اومورا به قطب جنوب در آستانه شروع، لغو شد). او به تنهایی با گروهی از سگ ها به قطب شمال رفته بود. او در لشکرکشی های انفرادی و جسورانه به متروک ترین نقاط زمین سفر کرده بود که زندگی اش در حد تمثیل بود.
به گفته دوست اومورا -کوهنورد سیاتل، جان پولاک- مهماندار هواپیمایی ژاپن، مرد کم مو و تیره مو را در آستانه سفرش به دنالی شناخت. او نزدیک شد، تعظیم کرد و گفت که در تمام زندگی اش آرزوی ملاقات را داشته است، به قول او “بزرگترین انسان”. اومورا ساده و خجالتی بود. جایی که او خود را یک ماجراجو می خواند، هموطنانش او را «مردی که نمی توانست بمیرد» می نامیدند.

نائومی اومورا – Naomi Uemura

پادشاه باشکوه!

آنچه که دنالی (6190 متر) را به قله‌های هیمالیا یا آند برتری می دهد ارتفاع مطلق آن نسبت زمین‌های اطراف است. به زبان ساده، این کوه یکی از چشمگیرترین کوه های جهان است که تقریباً 5180 متر بر فراز دشت های توندرا اوج گرفته است. در واقع اگر مبنای ارتفاع کوه ها را فاصله عمودی قاعده تا قله در نظر بگیریم، دنالی مرتفع ترین کوه دنیا می باشد! گنبدی عظیم و درخشان از شکاف‌های سنگی و یخ دائمی که با دیوارهای بزرگ و باله‌های صخره‌ای مستحکم شده که مانند یک پادشاه باشکوه در کنار درباری از قله‌های کوچک‌تر قرار دارد.
اومورا قبلاً یک بار، 14 سال پیش (در سال 1970 و در سن 29 سالگی)، در تابستان بلافاصله پس از صعود به اورست با یک اکسپدیشن بزرگ ژاپنی، از مک کنلی به صورت انفرادی بالا رفته بود. این اولین صعود انفرادی دنالی بود. این بار او با یک چالش جدید به دنالی باز می گشت، یک صعود انفرادی که در زمستان طراحی شده است. زمستان فصل واقعی قلمروهای بالای یخی جهان است، به ویژه در دنالی که در 320 کیلومتری جنوب دایره قطب شمال قرار دارد.

اولین صعود زمستانی این کوه تا سال 1967 انجام نشد. تا اینکه جورج بلومبرگ سفری را ترتیب داد که به بالای دنالی رسید (خود بلومبرگ به قله نرسید). کوهنورد آرت دیویدسون کتابی درباره این سفر نوشت. عنوان کتاب به طور خلاصه بیان می کند که آن چقدر حیرت انگیز بود: “منهای 148” (148- درجه فارنهایت برابر با 100- درجه سانتی گراد است). با دگرگون شدن جو، دمای هوا 50 درجه افت کرد. در مسیر بازگشت، گروه روی خط الراس قرار گرفته و هیچ پیشرفتی نداشت در حالی که سرعت سنج، سرعت باد را 225 کیلومتر در ساعت نشان می داد. دیویدسون و دو نفر دیگر یک هفته را در غار کوچکی نزدیک به مرگ گذراندند، در حالی که طوفان هولناکی در بیرون موج می‌زد. اندام‌هایشان شروع به متورم شدن و یخ زدن کرد، تکه‌هایی از گوش‌هایشان جدا شد و در حالت خلسه به یک قلمرو مبهم رفتند، جایی که دیویدسون، برای نمونه، فقط می‌توانست بی‌پایان جمله‌ای از دیلن توماس را تکرار کند، «نور جایی می‌شکند که هیچ خورشیدی نمی‌تابد». سرانجام آنها راه خود را به سمت پایین طی کردند.

کوه دنالی در زمستان – Denali in winter

تنها در دنالی!

در آنکوریج، اومورا یک کاپشن قرمز سنگین و چکمه‌های چرمی از فروشگاه خرید. او 18 کیلوگرم گوشت کاریبو منجمد (گوشت گوزن) را که توسط اسکیموها از دامنه شمالی آلاسکا تامین شده بود برای سفر بسته بندی کرد. در 1 فوریه، هواپیمای او به یخچال کاهیلتنا در ارتفاع 2200 متری پرید و او به راه افتاد. ویک وایر گفت: “وقتی او در ارتفاع 2200 متری کمپ را ترک کرد، در کوه دنالی تنها بود”.

در تابستان، هوا واقعاً تاریک نمی شود. در زمستان اما تاریکی تا 18 ساعت در روز ادامه دارد. اومورا یک دستگاه “خود نجات” ساخته بود که از تیرهای بامبو 5 متری ساخته شده و روی شانه های او بسته می شد. میله‌ها به هر شکافی که در آن می‌افتاد گیر می کرد و به او اجازه می‌داد خودش را بیرون بکشد. او مسیری را که گروه دیویدسون طی کرده بود دنبال کرد، مسیر باترس غربی، که 90 درصد از کوهنوردانی که قصد مک‌کینلی را دارند استفاده می‌کنند. قله 25 کیلومتر دورتر و 4000 متر بالاتر از او قرار داشت. سبک صعود اومورا بدون چادر و استراحت در غارهای برفی و تغذیه از گوشت خام بود. پس از 12 روز صعود، در تولد 43 سالگی خود بر فراز کوه ایستاد. او خبر پیروزی خود را از طریق بیسیم به هواپیمای کوچکی که برای پوشش خبری دور کوه می چرخید، مخابره کرد.

شاید فقط همنوردان کوهنورد او بتوانند قدر این دستاورد را بدانند. کوهنوردی انفرادی مهارت فوق العاده ای می طلبد. همنوردی وجود ندارد که برای ایمنی به هم طناب بزنند. افزودن زمستان به معامله، آزمونی عالی است. سفر او تا نیمه تمام شده بود. با شروع فرود، هوای سخت کوه را فرا گرفت. دمای هوا به 40 درجه زیر صفر رسید. کوه در ابر عدسی شکلی شوم پوشیده شده بود و صدای باد شدید فضا را پر کرده بود. وقتی طوفان برطرف شد، هیچ نشانه ای از پایین آمدن کوهنورد وجود نداشت. با گذشت هر روز با تاخیر اومورا ، نگرانی بیشتر به ترس تبدیل شد. ویک وایر که به کمپ اصلی پرواز کرده بود و قصد داشت از بازگشت اومورا استقبال کند، اکنون آماده صعود به کوه در جستجوی او شد. او و یک کوهنورد دیگر کفش های اومورا را در پایین یک شیب تند در ارتفاع 4300 متری پیدا کردند. در 4900 آنها کمی استخوان گوشت گوزن پیدا کردند و ناامید به پایین برگشتند.

تیم دیگری متشکل از کوهنوردان دانشگاه ژاپن که در آن اومورا صعود را آموخته بود، جستجو را بر عهده گرفت. یافته ها پرچم آمریکا و ژاپن بر روی قله و بخشی از تجهیزات وی بود. در نهایت آنها امید خود را از دست دادند، زیرا در ارتفاع حدود 5200 متری تجهیزاتی پیدا کردند که او بدون آنها نمی توانست زنده بماند: کیسه خواب، ژاکت و بیل برفی.

مسیرهای صعود به قله دنالی (قرمز: مسیر صعود نائومی) – Denali Route

شکوه تنهایی…

دفتر خاطرات یافت شده در غار (در ارتفاع 4300 متری) به زبان های ژاپنی و انگلیسی منتشر شده است. شرایطی را که اومورا متحمل شده است توصیف می کند: سقوط شکاف، آب و هوا -40 درجه، گوشت منجمد، و سرپناه ناکافی. نوشته های دفتر خاطرات نشان می داد که او روحیه خوبی دارد و آهنگ هایی را که می خواند مستند می کرد تا روی کارش متمرکز بماند. آخرین ورودی این بود: “ای کاش می توانستم در یک کیسه خواب گرم بخوابم. مهم نیست که چه اتفاقی می افتد، من قصد دارم دنالی را صعود کنم.”

اومورا ، که به تنهایی به خاطر «کوهنوردی خودش»، برای «شکوه تنهایی» صعود کرده بود، ظاهراً در آن تنهایی نیز مرده بود.
هنوز بدون هیچ مدرکی، او جایی آزاد است، مانند مالوری و اروین، که در میان مه، بالای خط الراس شمالی در اورست، ناپدید شده و پس از آن دیگر هرگز دیده نشده اند. اولین مردی که به صورت انفرادی به قطب شمال رسید، اولین کسی که مسیر رود آمازون را انفرادی با قایق پیمود و اولین کسی که به تنهایی از دنالی صعود کرد. میراث او بسیار عمیق تر است.

همه کوه‌های بزرگ با داستان‌های تحسین‌برانگیز پر شده‌اند. آنهایی که از چنین شاهکاری‌ها وحشت می کنند ممکن است آن را دیوانگی بدانند! و با این حال، ما صحت سخنان آی.ای ریچاردز را می دانیم که او درباره پریدن از شکاف در تاریکی نوشت. به گفته او، “این تنها راه زندگی است”.

تاریخچه مهم ترین صعودهای کوه دنالی:

1903: جیمز ویکرشام اولین تلاش برای صعود به دنالی را ثبت کرد که ناموفق بود.

1913: اولین صعود، توسط هادسون استاک، هری کارستنز، والتر هارپر و رابرت تاتوم از طریق مسیر یخچال مولدرو.

1951: اولین صعود از مسیر باترس غربی، به رهبری بردفورد واشبرن. (امن‌ترین و محبوب ترین مسیری که در حال حاضر مورد استفاده قرار می‌گیرد).

1967: اولین صعود زمستانی، از طریق مسیر باترس غربی، توسط جورج بلومبرگ، دیو جانستون، آرت دیویدسون و ری ژنت.

1967: فاجعه کوه مک کینلی در سال 1967 . هفت نفر از اعضای اکسپدیشن دوازده نفره جو ویلکاکس در حالی که ده روز در نزدیکی قله سرگردان بودند، در طوفانی که به عنوان بدترین طوفان ثبت شده توصیف شده است، جان خود را از دست می دهند.

1970: اولین صعود انفرادی توسط نائومی اومورا.

1984 : نائومی اومورا برای انجام اولین صعود انفرادی زمستانی به دنالی بازگشت، اما پس از صعود قله در مسیر برگشت برای همیشه ناپدید شد.

1988: اولین صعود موفقیت آمیز انفرادی زمستانی. ورن تجاس در فوریه و مارس به تنهایی از مسیر باترس غربی صعود کرد، با موفقیت به قله رسید و فرود آمد.

2019: کارل اگلوف (سوئیسی-اکوادوری) رکوردهای سرعت جدیدی را به ثبت رساند. وی در زمان 7 ساعت و 40 دقیقه به قله صعود کرده و جمعا در زمان 11 ساعت و 44 دقیقه به کمپ اصلی در ارتفاع 2200 متری در یخچال کاهیلتنا بازگشت.

(منبع تاریخچه: ویکی پدیا)

کوه دنالی در زمستان – Denali in winter

کوه دنالی در زمستان – Denali in winter

ترجمه و ویرایش: نیما اسماعیلی، اسفند 1402 (29 فوریه 2024)

منبع: آرشیو واشنگتن پست، 11 مارس 1984 ، www.washingtonpost.com​

(در ترجمه این مقاله، برخی از اطلاعات و ارقام ممکن است بر اساس تحقیق تغییر کرده باشد.)

مطالب مرتبط:

نائومی اومورا، ماجراجوی افسانه ای ژاپن

کوهنوردان نامدار جهان

مالوری و اروین، یک قرن رمز و راز در اورست

مطالب آموزشی و دانستنی های کوهنوردی

لینک کوتاه این پست: http://kuhnavardi.com/?p=8847