گزارش برنامه قله قوچ (زاغ) از تمیسیان گیلاوند
تاریخ اجرا: جمعه 1403.09.02
ارتفاع قله: 2650 متر
موقعیت جغرافیایی: استان تهران، گیلاوند، روستای تمیسیان
اطلاعات برنامه:
ارتفاع مبدا صعود: 1600 متر
مسافت و اختلاف ارتفاع تا قله: 12 کیلومتر / 1050 متر
مجموع افزایش ارتفاع تا قله: 1400 متر (Elevation gain)
مسافت کل رفت و برگشت: 23 کیلومتر
مدت زمان صعود: حدود 6 ساعت، (06:30 تا 12:40) (با گام متوسط رو به تند)
مدت زمان کل برنامه: حدود 11 ساعت (اتمام برنامه 17:15)
تایم های اصلی توقف و استراحت: حدود 2 ساعت (صبحانه و قله و نهار)
سطح برنامه (سبک/متوسط/نیمه سنگین/سنگین): متوسط
مناسب برای افراد مبتدی و کم تجربه (می باشد/نمی باشد): می باشد (فقط مسیر صعود، با دارا بودن توان بدنی)
+ دانلود جی پی اس قله قوچ (زاغ) از تمیسیان گیلاوند Ghooch (zagh) GPS
توجه: در سایت ویکی لاک برای دانلود نقاط همراه ترک، تیک گزینه Include locations … را بزنید.
(راهنمای حل مشکل دانلود ترک از سایت ویکی لاک: اینجا)
نکته: موقعیت قله های قوچ و زاغ در ترک ها و گزارش های مختلف متفاوت است. بلندترین نقطه منطقه به ارتفاع 2650 متر، قله ای است که در حال حاضر تابلو “قله قوچ” روی آن نصب شده است.
بقیه در ادامه مطلب
معرفی قله:
قله قوچ یا زاغ با ارتفاع 2650 متر از سطح دریا از قلل رشته کوه البرز در منطقه گیلاوند و در مرز استان های تهران و سمنان واقع می باشد. این قله در منطقه حفاظت شده کوه سفید قرار داشته و مسیر نرمال صعود به آن از سمت آبسرد و روستای هاشمک می باشد. در مورد موقعیت قله های قوچ و زاغ اختلاف نظر وجود دارد. برخی این دو قله را به عنوان بلندترین نقطه (قله 2650 متر) در بالای گردنه قوچ – هاشمک یکی دانسته و برخی دیگر در دو موقعیت متفاوت: قله شرقی: قوچ 2600 و قله غربی: زاغ 2650 به فاصله حدود یک ساعت از هم شناخته و صعود می نمایند.
مسیرهای صعود:
1. مسیر شمال شرقی، از سمت آبسرد و روستای هاشمک. مسیر نرمال و نزدیک تر به قله قوچ که شروع آن از جاده خاکی قوچ-هاشمک می باشد. (مدت زمان صعود: حدود 4 ساعت)
2. مسیر شمال غربی، از سمت گیلاوند و روستای تمیسیان. مسیر دورتر و بکرتر که چالش هایی را در مسیریابی به همراه دارد. (مدت زمان صعود: بین 6 تا 8 ساعت). (گزارش پیوست).
گزارش برنامه:
به نام خالق کوهستان
صبح جمعه 2 آذر 1403 ساعت 4:30 از تهران (سعادت آباد) راه افتادیم. ساعت حدود 06:00 به تمیسیان و محل دوراهی رسیدیم. به سمت پایین سرازیر شدیم، از پل فلزی باریک که یک ماشین به زحمت داخل آن جا می شد از روی رودخانه اصلی عبور کردیم. کنار پل هم رودخانه نسبتا کم آب بوده و فکر کنم که می شد با ماشین از آن عبور کرد. جاده خاکی را به سمت بالا ادامه دادیم. حدود یک کیلومتر بالاتر به دوراهی رسیدیم که برای پارک ماشین در نظر گرفته بودم. تصمیم داشتیم که ماشین را در جاده پایین نزدیک ویلا پارک کنیم که دیدیم زنجیر انداخته اند و بسته است. ساعت 6.10 هنوز هوا تاریک بود و عوارض اطراف دیده نمی شد. ماشین را سر دوراهی پارک کردیم، چای و کیک صرف کرده و ساعت 06:30 مسیر جاده را به سمت بالا در پیش گرفتیم.
حدود 5 دقیقه بعد از کنار یک دامداری رد شدیم که کنار جاده بود و سگها با پارس کردن به استقبال ما آمدند اما کاری به ما نداشتید و ادامه دادیم. حدود 20 دقیقه از ابتدای حرکت جاده تمام شد و در پاکوب ادامه دادیم. کمی پایین تر از سمت راست سوار یال شدیم و ارتفاع گرفتیم. منظره زیبایی از تپه های چین و چروک اطراف گیلاوند و دماوند باشکوه و سفیدپوش در دور دست در معرض دیدمان قرار داشت که در تمام مسیر صعود تا قله و همچنین فرود به تماشای زیبایی های آن مشغول بودیم. بکری و سکوت و آرامش کوهستان از جذابیت های این مسیر بود که در آن قرار داشتیم. ساعت 8 تا 8.30 برای صبحانه توقف کردیم.
ساعت 10:15 به بلندترین قله فرعی مسیر در ارتفاع 2490 متر رسیدیم. قله را سنگ چین کرده و پس از حدود نیم ساعت توقف و استراحت به سمت قله قوچ حرکت کردیم که از اینجا به خوبی در معرض دید قرار داشت. پس از چند فراز و فرود و تراورس در نهایت به ساعت 12:20 به گردنه و جاده قوچ-هاشمک در زیر قله رسیدیم (ارتفاع 2530 متر). شیب آخر را هم پشت سر گذاشته و ساعت 12:35 به قله اول در ارتفاع 2650 متر رسیدیم که سنگ چین داشت (موقعیت سایق قله قوچ یا زاغ). به سمت قله بعدی و تابلو حرکت کردیم که حدود 3-4 دقیقه آن طرف تر قرار داشت. در نهایت ساعت 12:40 به تابلو قله قوچ در ارتفاع 2640 متر رسیدیم. حالا اینکه چرا تابلو را روی قله دوم نصب کرده اند خدا داند!
هوا دراین روز آفتابی و آرام و در این منطقه بسیار تمیز بود و مناظر خط الراس دوبرار و قله های زردکوه، مهرچال، توچال و مهم تر از همه دماوند به خوبی در معرض دید قرار داشت که بسیار لذت بردیم. علی رغم اینکه آلودگی شدید تهران از دور دیده می شد که تا عصر هر لحظه بیشتر می شد و حدودای ساعت 15 تا نوک قله توچال را فرار گرفته بود!
فرود:
ساعت 13:15 مسیر فرود را در پیش گرفتیم. برای فرود طبق ترک تا امامزاده را از روی یال طی کریدم که مشکل خاصی نداشت بجز یک تپه صخره ای که باید مسیر صحیح را پیدا کرده و عبور کنید. ساعت 15:15 به امامزاده بی بی زبیده در ارتفاع 2 هزار متری رسیدیم که مف دره قرار داشته و فضای سرسبز و جذابی دارد. از امکانات آن مشخص است که در فصول بهار و تابستان پذایرای گردشگران و زائران منطقه می باشد. جاده خاکی ماشین رو (از سمت هاشمک و گیلاوند)، شیر آب، سرویس بهداشتی، چند الاچیق و فضای کافی برای اتراق از جمله امکامات امامزاده می باشد. نهار را صرف کرده و ساعت 15:45 مسیر دره را به سمت تمیسیان در پیش گرفتیم. حدود یک سوم ابتدایی دره اوکی بود (با توجه به خشک بودن رودخانه) اما بقیه راه تا تمیسیان غالبا بدون پاکوب مناسب و نسبتا صعب العبور بود. این مسیر برای افراد با تجربه حداقل در این فصل مشکلی ندارد اما برای افراد مبتدی و توان بدنی پایین اصلا توصیه نمی شود. خصوصا قسمت انتهایی مسیر که به رودخانه اصلی می رسید. یال را تراورس کردیم. از داخل باغ های شخصی عبور کردیم. از عرض یک رودخانه فرعی رد شده از داخل باغ ویلا عبور کردیم تا درنهایت ساعت 17:15 (در ابتدای تاریکی هوا) به ماشین رسیدیم.
نکات و توصیه ها:
1. تمام مسیر صعود از محل پارک ماشین تا قله چالش خاصی ندارد. پاکوب های منقطع که بنظر برای گوسفند است در برخی جاها وجود دارد اما بخاطر عوض کردن یال ها و مسیریابی صحیح حتما نیاز به ترک مسیر دارید. در کل مسیر صعود ما (از روی یال) هم برای صعود و هم فرود مناسب است و مشکلی ندارد. اما مسیر فرود ما (یال و دره) پس از امامزاده در مسیر دره به سمت تمیسیان عمدتا بدون پاکوب و کمی صعب العبور بود که برای افراد مبتدی توصیه نمی شود. مگر اینکه از امامزاده به سمت کاجان حرکت کنید و از آنجا خود را به تمیسیان برسانید.
2. کل ترک صعود و فرود که طی کردیم در گوگل ارث طراحی و ترسیم شده بود. شاید اولین صعود کننده از این مسیر نبودیم اما اولین ترک این مسیر را ثبت کرده و به اشتراک گذاشته ایم.
تصاویر برنامه:
**********************************
فرود:
—-
لینک کوتاه مطلب: http://kuhnavardi.com/?p=10015