آبشار ایگل

معرفی روستا و آبشار ایگل

تاریخ اجرای برنامه: جمعه 17 شهریور 1391 – (و 27 مهرماه 1391)

ارتفاع روستای ایگل: 1954 متر
ارتفاع آبشار: 2364 متر
(ارتفاع سنجی با جی پی اس، 29 آذر 1393)

در فاصله حدود 25 کیلومتری شمال شرق تهران و 4 کیلومتری غرب اوشان، روستای آباد و پر رونقی قرار دارد که ایگِل نامیده می‌شود. به گفته اهالی، جمعیت ایگل در تابستان بالغ بر 800 نفر است که در زمستان به کمتر از نصف تقلیل می‌یابد. ارتفاع این روستا از سطح دریا حدود 2هزار متر است. به روستای ایگِل (EGEL)، ایگُل (EGOL) هم می‌گویند. در مسیر روستا تابلوهایی (فارسی و لاتین) با هر دو نام مشاهده می‌شود. با پرس‌وجو از اهالی و تحقیق در منابع موجود، از پیشینه تاریخی و یا وجه تسمیه روستای ایگل اطلاعی بدست نیاوردیم.

Tehran – Oshan – Egel waterfall

روستای ایگل – مسیر آبشار ایگل

+ دانلود فایل جی پی اس آبشار ایگل (wikiloc)

باید کتاب را بست
باید بلند شد
در امتداد وقت قدم زد
گل را نگاه کرد
ابهام را شنید
باید دوید تا ته بودن
باید به بوی خاک فنا رفت
باید به ملتقای درخت و خدا رسید…

“سهراب سپهری”

گزارش کامل آبشار ایگل را در ادامه مطلب بخوانید

آبشار ایگل

بیشتر جمعیت ثابت ایگل به باغداری و دامداری مشغول هستند و محصولاتشان اکثراً: گیلاس، آلبالو، سیب و گردو است. در باغ‌های روستا میوه‌هایی از قبیل: آلو زرد، آلو سیاه، آلوچه و … نیز دیده می‌شود. همچنین یک نوع میوه خاص و کمیاب نیز به‌ندرت در باغ‌های ایگل پیدا می‌شود که شاید خیلی‌ها مثل من تا به امروز حتی نام آن‌را نیز نشنیده باشند! میوه‌ای به‌نام «رُزبری». رزبری قرمز رنگ است با ظاهری شبیه به آلبالو و یا چیزی مابین آلبالو و انگور قرمز. با جستجو در اینترنت این‌طور به‌نظر می‌رسد که این میوه و یا نام آن ریشه لاتین دارد. به هر حال ما فعلاً فقط وصف آن‌را شنیدیم. شاید دفعه بعد که به ایگل رفتیم مزه این میوه را هم چشیدیم.

شاید برای شما هم جالب باشد بدانید که: اهالی ایگل با شروع فصل سرما و کم شدن علوفه، اوایل پاییز گوسفندان خود را همراه با چوپان‌ها به مناطق گرمسیر تهران مثل شهری ری و ورامین فرستاده و با آغاز بهار، مجدد به روستا برگردانده می‌شوند. البته این ییلاق و قشلاق کردن گوسفندان فقط مختص ایگل نبوده بلکه سایر روستاها نیز به این کار مبادرت می‌ورزند. نکته جالب دیگری که یکی از اهالی به آن اشاره داشت این بود که جهت پاکیزه نگه‌داشتن آب رودخانه و نهرها، برای آب‌خوری گوسفندان محل و نقطه خاصی را در نظر گرفته‌اند و به چوپان‌ها سپرده‌اند که به هیچ وجه گوسفندان را در ارتفاعات بالا دست و بالای آبشار برای خوردن آب به پای رودخانه اصلی نبرند. از این‌رو مدعی بودند که حتی گاهی آب نهرهایی که از میان باغ‌هایشان می‌گذرد را به مصرف آشامیدن نیز می‌رسانند.

ایگل از جمله روستاهایی است که در منطقه بیشترین باغ‌ها را دارا است. وجود آب فراوان و باغات نسبتاً وسیع عامل اصلی توسعه این روستا است. ایگل به دو بخش: بالا ده و پایین‌ ده تقسیم شده و کوچه‌هایی به نام‌های: روستا، آبشار، تنگه پری و … در روستا دیده می‌شود. بیشتر نام‌های فامیل روستا کمالی و آقابیک هستند و پس از آن به نام‌هایی چون حسینی، چناری و غزازانی می‌توان اشاره کرد. این روستا دارای امکانات: برق، تلفن، و لوله کشی آب بوده و معابر و کوچه‌های اصلی روستا آسفالته می‌باشد. آب آشامیدنی روستا از چشمه‌ پرآبی بنام «هرَج جاری» واقع در ارتفاعات غرب روستا تأمین می‌شود. این چشمه در مسیر اصلی باغات و آبشار ایگل قرار دارد (البته با کمی فاصله از مسیر اصلی). سالیان اخیر چشمه را مسدود و محصور کرده و آب آن‌را با لوله به روستا انتقال داده‌اند. آب این چشمه پس از تصفیه در یک منبع در داخل روستا، توسط لوله‌کشی به منازل مسکونی منتقل می‌شود. قابل ذکر است که تمام واحدهای مسکونی در روستای ایگل دارای چاه فاضلاب هستند. این نکته از این لحاظ اهمیت دارد که برخی از روستاها بنا به دلایل مختلف فاضلابشان در رودخانه دفع می‌شود. (همانند روستای رندان که در گزارش قبل ذکر شد). از آنجا که آب این رودخانه‌ها در نهایت به پشت سد منتقل شده و به مصرف آب آشامیدنی شهر تهران می‌رسد؛ لذا پاکیزه نگه‌داشتن این آب‌ها از مبدأ -یعنی روستاهای مسیر- حائز اهمیت است.

امامزاده علی‌ اکبر (ع)

اگرچه در مبدأ ورودی روستا از تابلوی روستای ایگل خبری نیست! اما تابلوی امامزاده علی اکبر (ع)… به شما خوشامد می‌گوید. آمد می گویددر بافت میانی روستای ایگل و در انتهای کوچه‌ای تنگ و باریک بنایی تک اتاقی وجود دارد که اهالی آن‌را امامزاده علی اکبر می‌خوانند. امامزاده علی اکبر از نوادگان حضرت سجاد (ع) است. بنای امامزاده علی اکبر اتاقی است رو به سمت شرق که سه طرف آن دیوار و جبهه شرقی آن دارای در و پنجره فلزی می‌باشد. ساختمان امامزاده سالیان اخیر مرمت و بازسازی شده و دارای سرویس‌های بهداشتی است که گردشگران و مهمانان روستا نیز می‌توانند از آن استفاده کنند.

قلعه کیقباد

در منتهی‌الیه جنوب‌غربی روستای ایگل، پایین یک صخره سنگی، راهرو و زیر‌زمینی وجود دارد که نزد اهالی روستا به تخت کیقباد و یا قلعه کیقباد شهرت دارد. در گذشته ظاهراً ورودی این راهرو مسدود بوده اما به گفته اهالی، سال‌های اخیر کارشناسان میراث فرهنگی به آنجا رفت ‌و ‌آمد دارند و ورودی کوچکی باز شده که می‌توان از آنجا وارد راهرو شد. در مورد قدمت و یا تاریخچه این اثر اطلاعاتی بدست نیاوردیم اما بنا بر اطلاعاتی که در وب‌سایت شهرداری اوشان و فشم موجود است این‌گونه آورده شده که: «در کاوشی که در سال 1379 به وسیله اداره کل میراث فرهنگی استان صورت گرفت، ملاحظه گردید تمامی مسیر غار یا راهروی زیرزمینی دست‌ساز بوده و قطعاتی از سفال‌های قرون 8 و 9 هجری در آن یافت شد. برای اینکه این اثر ارزشمند تاریخی بیشتر شناخته شود نیازمند مطالعات و پژوهش‌های باستان‌شناسی است که امیدواریم روزی این امر محقق گردد. این اثر ارزشمند تحت شماره 10391 در مهر ماه سال 1382 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.»

بیشتر بخوانید: مسیرهای کوهپیمایی شمال تهران

پیش به‌سوی آبشار ایگل…

گردشگرانی که آخر هفته‌ها به ایگل می‌روند دو دسته هستند: دسته اول آن‌هایی که به‌همراه خانواده و یا دوستان، به قصد گذران اوقات فراغت به این روستای سرسبز آمده‌اند. این گروه کمی بالاتر از روستا، جایی مناسب کنار رودخانه و یا در مجاورت باغ‌های ایگل اتراق کرده و بساط ناهار و کباب و احیاناً قلیان و … را بر‌پا می‌کنند. دسته دوم اما کوهنوردان و طبیعت‌گردانی هستند که به قصد کوهنوردی و یا بازدید از آبشار ایگل به روستا آمده‌اند. خب، روی سخن ما بیشتر با گروه دوم است. آنها که با یک‌جا‌نشینی میانه خوبی نداشته و همواره کوله به دوشند و گام در راه. برای رسیدن به آبشار ایگل نیاز به یک تا یک‌و‌نیم ساعت پیاده روی از روستا است.

اول این نکته را یادآور شویم که پس از ورود به روستا، اگر جای پارک پیدا کردید، خودروی خود را پارک کرده و باقی راه را پیاده طی کنید. چون از ابتدا تا انتهای روستا و ورود به مسیر آبشار، راه زیادی نیست. بهتر است که لذت قدم زدن در کوچه پس‌کوچه‌های روستا را از دست ندهید. برای این کار می‌توانید از اولین کوچه روستا به سمت بالا (غرب) حرکت کنید. در غیر این صورت می‌توانید خیابان اصلی را تا انتها رفته و از طریق کوچه‌ای که بر روی آن تابلوی «کوچه آبشار» نصب است، خود را به انتهای روستا و ابتدای جاده خاکی در مسیر آبشار برسانید. در این جاده خاکی جا برای پارک خودرو به اندازه کافی پیدا می‌شود.

از روستا که خارج می‌شوید در همان ابتدای مسیر، باغ‌های سر‌سبز و کوچه‌باغ‌های زیبا با سایه سار درختان حاشیه جاده به شما خوشامد گفته و نوید یک پیاده روی فرح‌بخش را به شما می‌دهند. بیشتر مسیر تا نزدیک آبشار مملو از باغ‌های میوه -عمدتاً گیلاس و آلبالو- است. به لطف همین باغ‌های فراوان و گسترده ایگل، حتی در این موقع از سال (شهریور ماه) هم انواع و اقسام میوه‌ها در باغ‌های ایگل موجود است. به‌جز گیلاس و آلبالو؛ سیب گلاب، سیب ترش، آلوچه‌های رسیده به رنگ زرد و قرمز، آلو زرد، آلو سیاه، گردو و … نیز در این باغ‌ها به وفور مشاهده می‌شود؛ و جالب‌تر از همه اینکه هنوز بر روی شاخه‌های خیلی از درختانِ آلبالو، آلبالو دیده می‌شود. درختانی که تا این موقع از سال هنوز آلبالوی آنها برداشت نشده و به گفته اهالی، صاحبان آنها بنا به دلایل مختلف قصد برداشت محصول آنها را ندارند. اگر هوس چیدن سیب ترش و یا آلبالو کردید کافی است که در طول مسیر هراز گاهی دست خود را دراز کنید و از میوه‌های درختانی که خارج از باغ‌ها هستند کمی بچینید.

جاده‌ای که به آبشار منتهی می‌شود در ابتدای مسیر (حدود یکی دو کیلومتر اول) ماشین رو است. پس از آن به‌صورت یک راه مالرو با عبور از میان باغ‌ها و گاهی هم از پای کوه شما را در نهایت به آبشار زیبای ایگل می‌رساند. بیشترِ مسیر مشخص است و مشکل خاصی در پیدا کردن راه ندارید فقط در حدود 15-20 دقیقه پایانی مسیر، به چند دو راهی می‌رسید که کمی گیج کننده است و پیدا کردن مسیر پاکوبِ درست در میان باغ‌ها اندکی مشکل می‌شود که باید حسّی راه را پیدا کرده و از تجارب کوهنوردی قبلی خود در این راه کمک بگیرید. اگر تابه‌حال به آبشار ایگل نرفته‌اید بهتر است که با یک راه‌بلد به این مسیر بروید. در غیر این صورت می‌توانید از اهالی و یا سایر گردشگران در طول مسیر کمک بگیرید. در انتهای مسیر، حدود چند دقیقه مانده به آبشار، راه با سنگ‌های بزرگ مسدود شده که یا باید از روی سنگ‌ها عبور کنید و یا از مسیر پاکوب کمی ارتفاع کم کرده و سنگ‌ها را دور بزنید. مسیر اصلی پاکوب از پشت سنگ‌ها مجدداً ادامه دارد.

اگر کوهنورد هستید

ایگل یکی از مسیرهای صعود به قله توچال است. من به شخصه تاکنون از ایگل به توچال صعود نداشته‌ام اما تا جایی که اطلاع داشته و از اهالی پرسیدیم، از ایگل چند مسیر برای صعود به توچال وجود دارد. اول از طریق گردنه شکرآب که پاکوب این مسیر و گردنه مذکور به خوبی از دره ایگل قابل مشاهده است. دوم از طریق یک یال که در نیمه راه و کمی بعد از مسیر شکر‌آب است که کوتاه‌ترین مسیر برای صعود است؛ و سومین مسیر با گذر از آبشار و قرار گرفتن بر روی یال ایگل است که در نهایت به قله توچال منتهی می‌شود. به هر حال برای این صعود حتماً باید اطلاعات کامل از منابع موثق را تهیه کرده و یا با افراد با تجربه اقدام به صعود نمایید. اگر با گوگل ارث به منطقه و آبشار ایگل نگاهی بیندازید متوجه می‌شوید که وقتی به پای آبشار رسیدید، شکر آب و یال ایگل در سمت راستتان، دارآباد و گردنه لوپهنه در سمت چپ و قله توچال تقریباً در امتداد مسیر آبشار قرار دارد. اگر خواستید که به مناظر و دشت پشت آبشار هم نگاهی بیندازید می‌توانید از سمت راست آبشار و با عبور از مسیر سنگلاخی خود را به بالا و پشت آبشار برسانید. صخره سنگی سمت چپ آبشار نیز قابل صعود است فقط باید کمی دست به سنگ شوید که البته تجربه و مهارت‌های خاص سنگ‌نوردی را می‌طلبد. سرچشمه آبشار چند صد متر بالاتر، از ارتفاعات شمال‌شرقی توچال سرچشمه می‌گیرد. ادامه مسیر بعد از آبشار، یکی از برنامه‌های خوب کوهپیمایی و کوهنوردی است که خصوصاً در فصول بهار و اوایل تابستان که دامنه‌ها سرسبز و رودخانه پرآب است، بسیار جذاب و مفرح است.

بیشتر بخوانید: آبشار سنگان در اردیبهشت (ریدایرکت شده)

اگر عازم ایگل شدید

* آبشار و رودخانه ایگل در تمام فصول آب دارد. مسلم است که در این موقع از سال یعنی اواخر تابستان بسیار کم آب‌تر از بهار است. اما این را هم بگوییم که ایگل با باغ‌های سرسبز و نهرهای همیشه جاری‌اش آنقدر زیبا هست که حتی در فصل کم آبی هم هر رهگذری را مجذوب زیبایی و طراوت خود کند.

* مایحتاج مورد نیاز خود را می‌توانید از سوپری‌های جاده فشم و یا محله اوشان تهیه کنید. دو نانوایی در مسیر هست که یکی در جاده فشم (تقریباً نیمه راه در سمت راست) و یک نانوایی سنگک در ابتدای ورودی اوشان که هر دو حدود ساعت 7 صبح روز جمعه باز و در حال پخت نان بودند. روستای ایگل نیز دارای سه بقالی و یک نانوایی است.

* مسیر آبشار در چند نقطه ناهموار، پر‌شیب و لغزنده هست. پس اگر قصد بازدید از آبشار را دارید حتماً با کفش مناسب و آمادگی کامل وارد این مسیر شوید.

* در تمام طول مسیر چشمه وجود ندارد. بنابراین آب آشامیدنی حتماً همراه خود ببرید. در داخل روستا نیز در سه نقطه آب آشامیدنی چشمه از طریق شیر آب در دسترس شما است. شیر آب‌هایی که جنب پایگاه بسیج، جنب حمام و جنب مخابرات روستا قرار دارند.

* اگر به ایگل رفتید از خرید لبنیات خصوصاً ماست گوسفندی غافل نشوید. به گفته اهالی، ماست گوسفندی مرغوب را می‌توانید از برخی از منازل روستا تهیه نمایید. آدرس این منازل را از اهالی بگیرید.

* آنتن همراه اول در بیشتر مسیر برقرار است.

* خوشبختانه ایگل نسبت به بسیاری دیگر از روستاها پاکیزه‌تر بوده و زباله کمتری در روستا و یا در مسیر آبشار مشاهده می‌شد. اما در یکی دو مکان که سطل زباله‌های بزرگ تعبیه شده بود، تمام محیط اطراف، از زباله انباشته شده بود. قبلاً گفتیم، باز هم تاکید می‌کنیم که زباله‌های خود را حتی‌الامکان با خود به شهر ببرید چون جمع‌آوری و دفع زباله در روستاها به سهولت و نظم شهرها نیست.

چطور به ایگل برویم

اگر ایگل را برای تفرج و یا طبیعت‌گردی انتخاب کردید، می‌توانید از طریق بزرگراه شهید بابایی و سپس جاده لشکرک خود را به دوراهی لواسان-فشم (میدان قائم) رسانده و از آنجا وارد جاده فشم شوید. پس از حدود 12 کیلومتر رانندگی در جاده فشم به دوراهی اوشان می‌رسید. از ابتدای دوراهی اوشان تا ورودی روستا دقیقاً 4.5 (چهار و نیم) کیلومتر راه است. توجه داشته باشید که ورودی روستای ایگل تابلو ندارد! تابلوی امامزاده علی اکبر به‌همراه چند تابلوی کوچک دیگر در سمت چپ جاده نشانه ورودی روستا است.

لینک این گزارش در روزنامه ایران (نسخه PDF)

بخش نخست بخش پایانی

گزارش آبشار ایگل – پاییزه

تاریخ اجرای برنامه: 27 مهرماه 1391

پائیز را خیلی‌ها زیباترین فصل سال می‌نامند. فصل نور و رنگ و شاعرانگی. پائیز شاعرانگی فصل‌هاست در مهمانی رنگ‌ها. پائیز که می‌آید، دل‌هایمان پر می‌کشد برای رفتن به دل طبیعت و تماشای رنگین کمان رنگ‌ها در سایه روشن کوچه باغ‌های زیبا. سفر پائیزی‌مان را این هفته می‌کشانیم به جایی که همیشه زیباست و اما پائیزش زیباتر و رنگین‌تر. روستای ایگِل در 25 کیلومتری شمال شرق تهران و 4 کیلومتری غرب اوشان.

اواسط هفته و قبل از اجرای برنامه، به اتفاق مدیر محترم گروه در جست‌وجوی محلی مناسب برای گل‌گشت آخر هفته بودیم. اولویت با مسیر‌هایی بود که در عین نزدیک بودن به تهران از مزیت پیاده‌روی در مسیر‌های باغی نیز برخوردار باشد. چون فصل، فصل پائیز است و فصل زیبایی باغ‌ها در هارمونی رنگ‌ها. در بین گزینه‌ها، روستای ایگل با دارا بودن باغ‌های وسیع و کوچه‌ باغ‌های زیبا همان جایی بود که ما دنبالش بودیم. با توجه به این که اکثریت گروه تاکنون از این روستا و آبشار آن بازدید نکرده بودند، ایگل به عنوان مقصد گردشگری این هفته به تصویب رسید.
پنجشنبه 27 مهرماه در یک صبح دلپذیر پائیزی و در قالب یک گروه 28 نفره از دوستان، از تهران به سمت منطقه اوشان و فشم به راه افتادیم. پس از تهیه نان سنگک ماشینی تازه از نانوایی واقع در ورودی شهر اوشان، مسیر را به سمت روستای ایگل ادامه دادیم. نانوایی ذکر شده حدود 500 متر بعد از سه‌راهی اوشان در سمت چپ جاده اوشان قرار دارد. تا جایی که ما در این مسیر برخورد کردیم، همیشه می‌توانید روی این نانوایی و نان سنگک تازه و خوش پخت آن حساب کنید. با عبور از شهر و محله اوشان (5/4 کیلومتر بعد از سه‌راهی) به ورودی روستای ایگل در سمت چپ جاده رسیدیم که تابلوی سبز رنگ امامزاده علی اکبر(ع) در گوشه‌ آن نشانه ورودی این روستا است. پس از طی یک تا 5/1 کیلومتر در این جاده فرعی و پس از پشت سر گذاشتن ورودی باغگل، به ابتدای بافت اصلی روستا رسیدیم. با عبور از یک پل -جایی که جاده اصلی به سمت چپ می‌‌پیچید- ما از مسیر مستقیم وارد اولین کوچه‌ روستا شدیم. کمی بالاتر، از شیر آبی که جلوی پایگاه مقاومت روستا بود کم و کسری آبمان را جبران کرده و مجدداً به‌راه افتادیم. شیر آب مذکور متصل به چشمه آبی واقع در بالادست روستا است. این را هم متذکر شوم که اگر در لحظه اول آب شیر را گل‌آلود دیدید، ناامید نشوید؛ با کمی صبر و شکیبایی به آب صاف و زلال هم می‌رسید. با عبور از کوچه‌های تنگ و باریک روستا به سمت بالا و عبور از مقابل بنای امامزاده علی اکبر(ع)، به یک جاده خاکی رسیدیم که در واقع ابتدای مسیر باغ‌ها و آبشار ایگل است. جاده‌ای که به زیبایی هرچه تمام‌تر از بالای روستا به میان باغ‌ها امتداد دارد. یک طرف جاده با سنگ‌چین دیوار شده و طرف دیگر آن فنس‌کشی شده بود. انبوه شاخه‌های درختان از دو سوی دیوار‌ها به داخل جاده خم شده و چتری به رنگ سبز و زرد از شاخ و برگ‌ درختان در طول جاده کشیده شده بود. این چتر زیبا ادامه داشت تا آنجا که امتداد جاده پشت یک پیچ پنهان می‌شد. متأسفانه ما زیر سقف آهنی خودروهایمان، از لذت پیاده‌روی در این جاده زیبا محروم بودیم. علت سواره بودنمان صبحانه دلچسبی بود که یکی از دوستان وعده آن‌ را به ما داده بود. به همین علت قرار شد که بخش کوتاهی از مسیر، تا محل صرف صبحانه را با ماشین طی کنیم. حدود یک کیلومتر بالاتر در قسمتی از جاده که عریض‌تر بود، خودروهایمان را پارک کرده و در محل مسطحی کنار رودخانه سفره صبحانه پهن شد. صبحانه دلچسبی که صحبتش شد، عدسی خوشمزه‌ای بود که یکی از دوستان شب قبل زحمتش را کشیده بود. پس از صرف صبحانه- که در آن صبح دلپذیر و در دل طبیعت پائیزی بسیار چسبید- ساعت 9:30 صبح به سمت آبشار ایگل به راه افتادیم.
آسمان آبی و آفتابی بود و هوا کمی از خنکای پائیز را به همراه داشت. در جاده نسبتاً عریض کنار رودخانه گام برمی‌داشتیم در حالی که دو طرف‌مان پوشیده از باغ‌هایی بود که کم‌کم رنگ پائیز به خود می‌گرفتند. هر چند که در اواخر مهرماه، باغ‌های ایگل هنوز بیشتر بهاری بود تا پائیزی. اما طبیعت سبز کم‌کم جای خودش را به رنگین کمان زرد و نارنجی پائیز می‌داد و خش‌خش برگ‌های زیر پایمان موسیقی دلنوازی بود که نوید از فرار رسیدن پائیز می‌داد.
پس از حدود یک ربع پیاده‌روی در مسیر نسبتاً هموار و کوچه‌باغ‌های زیبا، به جایی رسیدیم که باید در مسیر پاکوب به سمت بالای کوه ارتفاع می‌گرفتیم. کمی که در این مسیر ارتفاع گرفتیم چشم‌انداز زیبایی از کوه‌های اطراف و دره ایگل نمایان شد. در سمت راستمان گردنه شکرآب در انتهای یک دره فرعی دیده می‌شد و در مجاورت آن یال ایگل که از دره ایگل به سمت قله توچال امتداد دارد. در سمت چپ نیز چشم انداز زیبایی از باغ‌های دره ایگل و کوه‌های مشرف به آن به چشم می‌خورد. کوهنوردان برای صعود به قله توچال- از مسیر ایگل- از پاکوبی استفاده می‌کنند که در اینجا از مسیر آبشار جدا شده و از سمت راست به روی یال‌ایگل می‌رود.
با ادامه راه و در بالای آن مسیر پرشیب، به یک دوراهی رسیدیم که هر دو مسیر در نهایت کمی جلوتر به هم می‌پیوندند. اما مسیر اصلی و آسان‌تر، راه سمت چپ است که از کنار فنس‌ها می‌گذرد. در انتهای فنس‌ها باید به سمت راست پیچیده و راه را از میان باغ‌ها ادامه دهید. از اینجا به بعد نهر آب کوچکی در تمام مسیر تا آبشار همراه شما است. کافی است که مسیر نهر را بگیرید تا به آبشار برسید. البته یکی دو جا باز هم به دوراهی‌هایی می‌رسید که باید مسیر درست را تشخیص دهید. عبور از راه باریک میان باغ‌ها همراه با صدای شرشر آب نهرها، جذاب‌ترین بخش پیاده‌روی این مسیر است که به واقع حس خوشایندی از هم‌آمیختگی و زندگی با طبیعت زیبا و بخشنده را به انسان منتقل می‌کند. در طول مسیر هر از گاهی خم شده و گردو‌های زیر پایمان را جمع می‌کردیم و یا گاهی هم نهرها ما را مهمان گردوهایی می‌کردند که در این مسیر با آب هم‌سفر شده بودند.
در ادامه مسیر، به جایی رسیدیم که نهر آب از زیر سنگ‌ها جریان داشت و ما برای ادامه راه باید از روی آن سنگ‌های بزرگ گذر می‌کردیم. در اینجا باید حواستان باشد که مسیر پاکوب را به سمت پائین دره ادامه ندهید. بلکه با عبور از روی سنگ‌ها خود را به آن‌طرف سنگ‌ها و ادامه مسیر پاکوب در کنار نهر برسانید. چند دقیقه پس از گذر از سنگ‌ها و پس از حدود یک ساعت و 15 دقیقه پیاده‌روی و کوهپیمایی از ابتدای مسیر، بالاخره آبشار ایگل خود را به ما نشان داد. آبشار ایگل به صورت پله‌ای است و بخش اصلی آن در بالای دره، زیاد مرتفع نیست. با رسیدن به آبشار، می‌توانم بگویم که تقریباً همه اعضای گروه از اینکه این پیاده‌روی دلچسب به همین زودی تمام شده بود ناراحت و گرفته بودند! پس از استراحتی کوتاه در پای آبشار، به اتفاق دو نفر دیگر از دوستان از صخره سنگی در سمت چپ آبشار بالا رفته و با دست و پنجه نرم کردن با سنگ‌ها، خود را به بالای آبشار رساندیم. پس از تماشای مناظر، مسیر رودخانه و دشتِ پشت آبشار، مسیر را از پشت آبشار دور زده و از صخره‌های سمت راست فرود آمده و مجدداً به پای آبشار برگشتیم. در این صعود و فرود و ماجراجویی، سنگی هم از زیر پای یکی از دوستان رد شد که نزدیک بود بر سر اعضای گروه در پای آبشار فرود آید! که خدا را شکر به خیر گذشت و آسیبی به کسی نرسید.
پس از صرف تنقلات و گرفتن چند عکس یادگاری با آبشار، مسیر برگشت را در پیش گرفته و در میان یکی از باغ‌ها برای صرف ناهار توقف کردیم. پس از صرف ناهار و گذراندن اوقاتی شاد و مفرح در آن باغ زیبا، مجدداً به سمت روستای ایگل و محل پارک خودروهایمان حرکت کردیم… و پایان یک روز زیبا و یک گشت و گذار دلچسب پائیزی در میان باغ‌های ایگل.