قله لوارک از رندان

گزارش صعود به قله لوارک از رندان

تاریخ اجرای برنامه: جمعه 18 اردیبهشت 1394

(گزارش ارسالی به مجله جهانگردان، شماره 70)

ارتفاع قله: 3560 متر
ارتفاع مبدأ صعود (روستای رندان): 2 هزار متر
مسافت و اختلاف ارتفاع تا قله: 10.1 کیلومتر / 1560 متر
کل مسافت پیموده شده: 20.2 کیلومتر
افزایش ارتفاع کل برنامه: 1878 متر (Elevation gain)
مدت زمان صعود: 8.5 ساعت
کل زمان برنامه: 14 ساعت (از 06:30 صبح تا 10:30 شب)
تعداد نفرات شرکت کننده: 4 نفر
سطح برنامه: کوهنوردی نسبتا سنگین
گام گروه: متوسط
نفرات شرکت کننده (گروه نشاط زندگی):
آقایان: نیما اسماعیلی (سرپرست)، رضا حبیبی، بهارالدین افضلی و خانم معصومه لشگریان

——————-

جذابیت‌های برنامه: دره بکر و زیبای رندان که در این موقع از سال پر از ریواس است

ارتفاع آبشار رندان: 2120 متر
فاصله آبشار از ورستا: 2 کیلومتر، 40 دقیقه
———————————————–

 

مسیر صعود به قله لوارک در گوگل ارث:

————————————————————

+ دانلود فایل جی پی اس قله لوارک از رندان (wikiloc)

————————————————————-

گزارش های مرتبط:

آبشار رندان ، اردیبهشت 1391

آبشار رندان 2 ، شهریور 91

تلاش برای قله لوارک، خرداد 1392

———————————————————

(گزارش ارسالی به مجله جهانگردان، شماره 70، اردیبهشت 95)

(استفاده از مطلب فقط با ذکر منبع بلامانع است)

---

بقیه در ادامه مطلب

راهنمای صعود به قله‌ها

 قلۀ لوارک

 موقعیت جغرافیایی و توپوگرافی قله:

قله لوارک به ارتفاع 3560 متر، از قلل مرتفع خط‌الرأس توچال و یکی از سرچشمه‌های رودخانۀ کن در شمال غرب تهران است.

خط‌الرأس شرقی ـ غربی توچال از گردنۀ قوچک (شمال‌شرق تهران) شروع شده و به روستای مورود در کیلومتر ۳۵ جاده چالوس (پل‌خواب) ختم می‌شود. طول تقریبی این خط‌الرأس حدود 50 کیلومتر و مهم‌ترین قله‌های آن به ترتیب از شرق به غرب عبارت‌اند از: دارآباد، توچال، شاه‌نشین، بازارک، لوارک، سر‌لت، سیاه‌سنگ و منار. قلۀ لوارک از سمت غرب توسط گردنه 3 هزار متری لت به قله سرلت (3210 متر) و ارتفاعات شمالی روستاهای رندان و تالون متصل می‌شود.

 مهم‌ترین مسیرهای صعود:

1-       یال جنوب‌غربی: روستای رندان

2-       یال شرقی: خط‌الرأس توچال

3-       یال شمالی: روستای شهرستانک

 بهترین فصل صعود:

اواسط اردیبهشت‌ماه و حداکثر تا اوایل خردادماه هم‌زمان با رویش ریواس در منطقه.

 معرفی روستای رندان:

روستای رندان در فاصلۀ 25 کیلومتری شمال غرب تهران و در مسیر جادۀ امامزاده داوود واقع است. از وجه‌تسمیه این روستا و علت نام‌گذاری آن اطلاع موثقی در دست نیست. اما رِند، واژه‌ای فارسی است به معنای زیرک، حیله‌گر، بی‌قید و لاابالی و امروزه به انسان فرصت‌طلب، رند می‌گویند. در اصطلاح تصوف اما، رند کسی است که ظاهر خود را در ملامت دارد و باطنش سالم است ازاین‌رو رند در اشعار حافظ، انسانی است آزاده و بی‌قید و وارسته و شخصیتی است در نقطۀ مقابلِ زاهد:

 عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت / که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

 من اگر نیکم و گر بد، تو برو خود را باش / هرکسی آن درود عاقبت کار که کِشت

 از جذابیت‌های این روستا می‌توان آبشار رندان را نام برد که دسترسی به آن از طریق راهی مال‌رو و دره‌ای مصفا میسر است.

دسترسی به روستای رندان از طریق منطقۀ کن و جادۀ امامزاده داوود است. در کیلومتر 18 جادۀ امامزاده داوود، تابلوی ورودی روستای رندان در سمت چپ نصب شده است. از سر جاده تا روستا حدود 5 کیلومتر دیگر جاده آسفالته در پیش دارید.

آبشار رندان:

در ارتفاعات شمال شرقی روستای رندان و در امتداد رودخانه‌ای پرآب، یکی از زیباترین آبشارهای تهران قرار دارد. ارتفاع تقریبی این آبشار باشکوه حدود 40 متر است و به‌نظر می‌رسد که بعد از آبشار سنگان، دومین آبشار مرتفع تهران باشد. آبشار رندان در ارتفاع 2120 متر از سطح دریا واقع بوده و فاصلۀ آن از روستا حدود 2 کیلومتر است. برای رسیدن به آبشار، نیاز به کمتر از یک ساعت پیاده‌روی در مسیری نسبتاً هموار و کم شیب در امتداد رودخانه رندان دارید. در این مسیر، هرازگاهی باید از روی پل‌های چوبی و سنگی عبور کرده و اگر رودخانه پر آب باشد، گاهی باید مسیر خود را با عبور از روی سنگ‌های کف رودخانه ادامه دهید. . یکی از جذابیت‌های این مسیر وجود صخره‌های مرتفع و زیبا در سمت راست رودخانه است که نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. مسیر گاه از کنار باغ‌های گیلاس و آلبالو عبور کرده و گاهی هم از پای صخره‌های کوچک و بزرگ… نکته هیجان‌انگیز آنجاست که تا چند دقیقه پایانی، آبشار را نمی‌بینید. در انتهای مسیر، با پشت سر گذاشتن یک شیب نسبتاً تند، آبشار زیبای رندان در آن‌سوی دره به‌یک‌باره نمایان می‌شود. در فصول گرم سال می‌توانید پای آبشار رفته و صورت خود را به نوازش‌های دل‌پذیر قطرات ریز آب بسپارید. آبشار رندان از اواسط تابستان و با افزایش گرما، بسیار کم آب می‌شود اما با آغاز بارش‌های پاییزی مجدداً پرآب و دیدنی است.

 راهنمای صعود به قله:

1-       از روستای رندان و از کنار رودخانه خود را به پای آبشار برسانید.

2-       از سمت چپ دور زده و خود را به بالای آبشار برسانید. پاکوب را از سمت چپ باغ‌ها ادامه داده و وارد دره‌ای شوید که یکی از منابع تأمین آب آبشار بوده و دقیقاً امتداد شمالی – جنوبی دارد.

3-       مسیر پاکوب را از داخل دره تا انتها ادامه دهید. در انتهای دره مستقیم به روی خط‌الرأس بروید. در اینجا قله لوارک برای اولین بار در سمت راست‌تان رؤیت می‌شود.

4-       از روی خط الراس به راست حرکت کرده و خود را ابتدا به گردنه لت و سپس به قله لوارک برسانید.

 نکته: ابتدا این نکته را عرض کنم که در شرح برنامه، پاره‌ای از موارد به ریزترین نکات و جزئیات مسیر اشاره شده -که شاید حتی از حوصلۀ خواننده خارج باشد- اما این گزارش برای کسانی نوشته می‌شود که با اتکا به این سطور قصد صعود به قله را دارند. پس سعی بر این است که کامل و بدون نقص باشد. امید که چنین باشد و مفید واقع شود.

 شرح برنامه:

صعود:

اواسط اردیبهشت‌ماه در دامنه‌های سبز و مستعد البرز میانی فصل ریواس است و قله لوارک یکی از بهترین گزینه‌ها برای اجرای یک برنامه مفرح بهاری همراه با چاشنی ریواس است که در هر مسیر و هر کوهی نیز یافت نمی‌شود. اردیبهشت‌ماه سال قبل و در طی یک برنامه انفرادی مسیر موردنظر را شناسایی کرده و اطلاعات لازم جهت اجرای یک برنامه گروهی را در دست داشتم بنابراین همه‌چیز برای یک صعود خوب و ایمن مهیا بود.

صبح روز جمعه 18 اردیبهشت‌ماه، طبق قرار قبلی ساعت 05:15 صبح، میدان دوم شهران گرد هم آمدیم. در این برنامه 4 نفر از اعضای گروه حضور داشتیم. خودروهای اضافی را کنار بلوار شهران پارک کرده و با یک خودرو مسیر جاده امامزاده داوود را در پیش گرفتیم. کمتر از 45 دقیقه طول کشید تا پیچ‌وخم‌های جادۀ امامزاده داوود را پشت سر گذاشته و به روستای رندان برسیم. ابتدای روستا چند مغازه و بنگاه املاک وجود دارد. بعد از مغازه‌ها، مسیر مستقیم به سمت بالا و روستای تالون رفته و مسیر سمت راست به داخل روستا سرازیر می‌شود. وارد روستا شده و کمی پایین‌تر در انتهای خیابان اصلی به چپ پیچیدیم و در انتهای کوچه ماشین را پارک کردیم. ساعت 06:30 صبح پیاده‌روی خود را آغاز کرده و مسیر را از کنار رودخانه رندان ادامه دادیم که در این فصل حسابی پر آب و خروشان است. مقصد اول آبشار رندان است. مسیر دسترسی به آبشار تماماً از کنار رودخانه و باغ‌های گیلاس عبور کرده و فراز و نشیب‌های دل‌چسبی دارد. صخره‌های برافراشته و خوش‌نقش در سمت راست رودخانه، هرازگاهی نگاهمان را به سمت خود جلب کرده و ترکیب سنگ و سبزه و چشمه‌های جوشان آب زیبایی اغواگر طبیعت را به رخ می‌کشید. بالاخره پس از  حدود 45 دقیقه با پشت سر گذاشتن آخرین شیب مسیر، آبشار پرآب و زیبای رندان به‌یک‌باره در معرض دیدمان قرار گرفت. برای دوستانی که بار اول این منظره را می‌دیدند زیبایی و شکوه آن دوچندان می‌نمود. دقایقی را به عکاسی با نمای دور از آبشار مشغول شده و سپس به سمت آبشار سرازیر شدیم. جی‌پی‌اس ارتفاع پای آبشار را 2120 متر نشان می‌داد. صبحانه را پای آبشار و با صدای روح‌نواز آب صرف کرده و ساعت 08:00 صبح به سمت قله ادامه مسیر دادیم. از سمت چپ دور زده و خود را به بالای آبشار رسانده و مسیر پاکوب را از کنار باغ‌ها و باز هم از سمت چپ ادامه دادیم. حدود ده دقیقه بعد جایی که پاکوب اصلی به سمت پایین و داخل دره سرازیر می‌شود، ما از پاکوب اصلی جدا شده و از سمت چپ و یک پاکوب کم‌رنگ‌تر کمی بالا رفته و از آنجا مسیر دره را در پیش گرفتیم. قرار گرفتن در این پاکوب و حرکت در مسیر درست به سمت دره از نکات مهم و کلیدی این برنامه است چرا که اگر این پاکوب را ندیده و زودتر وارد دره شوید از آنجا دیگر راه به سمت بالای دره نمی‌یابید مگر این‌که کلاً مسیر را عوض کرده و از روی یال صعود کنید. پاکوبی که در آن قرار گرفته بودیم از سمت چپ دره و از ارتفاع کمی بالاتر ادامه یافته تا اینکه حدود نیم ساعت بعد کم‌کم به کف دره سرازیر شده و از کنار رودخانه راهمان را ادامه دادیم. حالا دیگر زیبایی‌های مسیر دوچندان شده است. دره رندان در بهار و این موقع از سال به‌قدری زیبا و سرسبز است که طراوتش روح انسان را جلا می‌دهد. باید نفس کشید، هوای تازه بهاری را استشمام کرد و با چشم دل دید:

 دشت‌هایی چه فراخ!
کوه‌هایی چه بلند
در گلستانه چه بوی علفی می‌آمد
من در این آبادی، پی چیزی می‌گشتم:
پی خوابی شاید،
پی نوری، ریگی، لبخندی.
…

در دل من چیزی است

مثل یک بیشۀ نور، مثل خواب دم صبح
و چنان بی‌تابم، که دلم می‌خواهد
بدوم تا ته دشت، بروم تا سر کوه.
دورها آوایی است، که مرا می‌خواند. ²⁾

 تقریباً تمام طول دره و دامنه‌ها پر از ریواس بود و این گیاه خوش‌طعم و محبوب که نمی‌شود از کنار آن بی‌تفاوت گذشت. هر از چندی توقف کرده و ریواس می‌چیدیم که کمی در زمان برنامه نیز تأثیر منفی داشت. داخل دره راه مشخص است، باید از کنار رودخانه به سمت بالا ادامه داده و هر جا که لازم است از یک سمت به سمت دیگر رودخانه تغییر مسیر دهید. اگر از توقف‌ها بگذریم حدود دو ساعت زمان می‌برد تا به انتهای دره برسید. در صعود قبلی، من در انتهای دره به سمت راست پیچیده و خود را به بالای یال سمت راستی رسانده و از آنجا مسیر گردنه لت را در جهت شمال در پیش گرفته بودم اما این‌بار از انتهای دره، مستقیم به سمت بالا (با تمایل به راست) ارتفاع گرفته و خود را به روی خط‌الرأس در ارتفاع 3100 متر رساندیم که قله سرلت به ارتفاع 3210 متر در سمت چپ و قله لوارک در سمت راستمان قرار داشت. لازم به ذکر است که سال گذشته نیز، قله سرلت را از مسیر تالون صعود کرده و از گردنۀ لت و از روی یال به رندان فرود آمده بودیم. بنابراین امسال و در این برنامه شناخت خوبی از منطقه و وضعیت یال‌ها و دره‌ها داشتیم. این موضوع کمک می‌کرد که بهترین مسیر را برای صعود به قلۀ لوارک انتخاب کنیم. از روی خط‌الرأس مناظر زیبایی از کوه‌ها و قله‌های معروف و پوشیده از برف منطقه ازجمله ناز و کهار، هفت‌خوانی، گرچانی و قلۀ لوارک به ترتیب از غرب به شرق در معرض دیدمان قرار گرفت که تماشای این نمای وسیع از کوه‌ها و قله‌های شمالی بسیار دل‌چسب بود. هم‌چنین بخش‌هایی از روستای شهرستانک نیز در پایین گردنۀ لت به‌خوبی دیده می‌شد. مسیر صعود از روی خط‌الرأس تا قله لوارک تقریباً مشخص و نمایان است بنابراین از روی خط‌الرأس به سمت راست و گردنۀ لت ارتفاع کم کردیم. حدود یک ربع بعد در گردنۀ لت به ارتفاع 3 هزار متر بودیم و به سمت قله ادامه مسیر دادیم. روی خط‌الرأس تا قله در برخی نقاط، کمی برف وجود داشت اما درگیری با برف نداشتیم. از روی گردنه تا روی قله چالش خاصی ندارد اما درهرحال برای انتخاب بهترین و ایمن‌ترین مسیر باید دقت لازم را به عمل آورید. گاهی باید از روی یال حرکت کرده و گاهی هم باید از طرفین تراورس¹⁾ کنید تا به قله برسید. آخرین مرحله، عبور از بخش سنگی پایین قله بود که کمی دست‌به‌سنگ داشت و عبور از آن دقت لازم را می‌طلبید. با عبور از این بخش سنگی خود را به بالای یال رسانده و با گردش به چپ به سمت قله حرکت کردیم. درنهایت ساعت 15:00 پس از حدود 8.5 ساعت تلاش، همگی به‌سلامت بر فراز قله لوارک به ارتفاع 3560 متر ایستادیم و شکر خدا را به‌جا آوردیم.

فرود:

پس از استراحت یک‌ساعته و صرف ناهار روی قله، ساعت 16:00 مسیر فرود را در پیش گرفتیم. شاید گزینۀ بهتر این بود که برای فرود، دیگر به دره برنگشته بلکه از مسیر یال حرکت کرده و خود را به بالای آبشار برسانیم که مسیر صعود و فرودمان متفاوت باشد. ضمن این‌که در همین سال و در برنامۀ قلۀ سرلت مسیر یال را به سمت رندان پیمایش کرده و از جزئیات آن اطلاع داشتیم اما به‌خاطر جذابیت ریواس بازهم مسیر دره را برای فرود انتخاب کردیم. به‌خاطر توقف‌هایی که برای چیدن ریواس در مسیر برگشت داشتیم کمی زمان فرودمان طولانی شد که بخش‌های پایانی راه را در تاریکی شب و با هدلامپ طی کردیم. درنهایت ساعت 22:30 به روستای رندان و محل پارک خودرو رسیدیم و پایان برنامه قلۀ لوارک که به‌حق یکی از به‌یادماندنی‌ترین و جذاب‌ترین برنامه‌های گروه در فصل بهار بود.

 منابع آب در مسیر:

آب‌های جاری از دامنه‌های کوه در مسیر دره (بعد از آبشار)

 آنتن دهی مسیر:

روستای رندان تا بخشی از مسیر قبل از آبشار آنتن دارد اما پای آبشار و بالاتر از آن آنتن وجود ندارد.

 محل‌های مناسب کمپینگ:

1-       پای آبشار رندان

2-       مسیر دره از اواسط به بعد

3-       گردنۀ لت

 نکات و توصیه‌ها:

1-       با توجه به طولانی بودن مسیر و اتلاف وقت احتمالی به خاطر ریواس، توصیه می‌شود که صبح زود برنامه را شروع کرده و ترجیحاً افراد کندرو در گروه نباشند.

پاورقی:

1)      تراورس: تراورس تعریف‌های علمی و تئوریک متفاوتی دارد اما آنچه که بیشتر مصطلح بوده و کوهنوردان استفاده می‌کنند این است که پیمایش عرضی بین دو یال به‌منظور کوتاه کردن مسیر و میان‌بر را تراورس می‌گویند.

2)      شعر از سهراب سپهری / مجموعه حجم سبز

نیما اسماعیلی

95.01.23

 ——————————————————————————-

تصاویر برنامه:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

فرود:

 

 

 

پایان