جرزی کوکوشکا، نابغه کوهنوردی جهان
جرزی کوکوشکا (یا جرزی کاکوشکا یا یرزی کوکوچکا) (۲۴مارس ۱۹۴۸- ۲۴ اکتبر ۱۹۸۹) نام کوهنورد کوهستانهای آلپ و ارتفاعات بلند بود. او در شهر کات ویک در لهستان متولد گردید. در ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۷ او دومین انسانی شد که بعد از رینهولد مسنر موفق به صعود ۱۴ قله هشت هزارمتری در جهان شد. بسیاری او را یکی از بهترین کوهنوردان ارتفاع در تاریخ میدانند.
جرزی کوکوشکا (یورک کوکوشکا) ، 1948-1989 – (Jerzy Kukuczka) – لهستان

جرزی کوکوشکا، نابغه کوهنوردی جهان Jerzy Kukuczka
نفرین بر طناب 6 میلی متری مستعمل ژاپنی ها!
طنابی که رشته زندگی بزرگترین کوهنورد دوران را از هم گسیخت! واقعا اگر زنده بود چه کوه و صخره ای بود که در زیر گام های استوارش سر تعظیم فرود نمی آورد؟ کدام کوه بود که نام غیر قابل صعود بر رویش می ماند؟ متاسفانه فقط با یک اتفاق ساده اکنون در میان ما نیست.
سال ها از آن روز شوم می گذرد ولی هیچ کوهنوردی حتی به نزدیکی افتخارات او هم نرسیده است! فتح 14 قله هشت هزاری با آن امکانات و ابزار بی کیفیت و نا کافی با بودجه های صعود هایی که از کار رنگ آمیزی دودکش ها کارخانه ها و با آن مشکلات به دست می آورد. صعود 9 هشت هزاری از مسیر جدید و 4 صعود زمستانی که همگی برای اولین بار بود، نشان از قدرت بدنی اعجاب آور و تخصص ذاتی این ابرکوهنورد داشته است. مردی که در هیچ صعودی شکست نمی خورد! مردی که مسیر صعودش در K2 سخت ترین کوه دنیا تعجب هر بیننده را بر می انگیزد. صعودی که با سنگ نوردی در ارتفاع بالای 8400 متر و بدون اکسیزن به نام مسیر خودکشی توسط رینهولد مسنر نامیده شد. فتح هشت هزاری ها کمتر از 8 سال با چنین سبک صعود هایی، رکوردی است که بی شک هیچ کوهنوردی به آن نزدیک هم نخواهد شد. او تمام صعودهایش را به جز اورست بدون اکسیژن صعود کرد. توانایی های خارق العاده او هنوز برای همه قابل تامل است.
اگر کوهنوردی را سخت ترین ورزش دنیا بدانیم قطعا او برترین ورزشکار دوران بوده. حیف و صد حیف که او دیگر در میان ما نیست. مردی که خارج از کوهستان نیز در اخلاق و منش یگانه بود. دوستانش از او به عنوان مردی مهربان و جوانمرد یاد می کنند. جرزی کوکوشکا که دوستانش به او یورک می گفتند به سختی هزینه های صعودش را تهیه می کرد و اگر از حمایت و پشتیبانان مالی که امروزه وجود دارند بهره مند بود و تجهیزات فعلی در اختیارش بود شاید صعودهایش زمان بسیار کمتری از هشت سال هم می برد.
دیواره جنوبی لوتسه باید به خاطر نگه داشتن چنین مردی در بین سنگ های سردش به خود ببالد.
به هر حال اکنون او در میان ما نیست ولی این کمترین حق اوست که گمنام نماند. این حق اوست و همه کوهنوردانی که به سختی و با مشکلات مالی، راهی هیمالیا می شوند، باید کلاه احترام از سر برداریم. کوکوشکا استوار بود و محکم. فقط کوه کانچن چونگا بود که اشک های این قهرمان را دید و آن هم به هنگام دفن هم نوردش در میان صخره های سخت و سرد.
صداقت رینهولد مسنر قابل ستایش است هنگامی که به کوکوشکا گفت:
“اگرچه من اولین فاتح هشت هزاری ها هستم ولی تو بهترین آنهایی”.
فقط هیمالیا نوردان هستند که در سخت ترین شرایط صعود هایشان، زحماتی که قهرمانان گذشته در فتح قلل کشیده اند را درک می کنند. درود بر لهستان و کوهنورد نامی اش جرزی کوکوشکای بزرگ.
بقیه در ادامه مطلب









