قله دوشاخ

گزارش صعود به قله دوشاخ از مسیر درکه

ارتفاع قله دوشاخ: 3040 متر

تاریخ اجرای برنامه: پنجشنبه 22 فروردین 1392

مسیر صعود: میدان درکه – کارا – قله دوشاخ
مسیر فرود: یال قله سیاه سنگ – پناهگاه پلنگ چال – میدان درکه
مدت زمان صعود: 5 ساعت (با گام آهسته و بدون احتساب زمان صبحانه)
مدت زمان فرود: 5 ساعت (بدون احتساب زمان ناهار) (2.5 ساعت از قله تا پناهگاه پلنگ چال + 2.5 ساعت تا میدان درکه)

ارتفاع میدان درکه: 1700 متر

مسافت و اختلاف ارتفاع تا قله: 6.8 کیلومتر / 1340 متر (رفت و برگشت: 19 کیلومتر)
تعداد نفرات: 12 نفر (تیم قله: 11 نفر) (گروه “همه ما”)
آقایان: صالحی (سرپرست)،‌ نجفی، محسنی، حسام، زمانپور، کرمی، امید، پژمان، نیما
خانمها: پرتو، محمود زاده، پریسا

مسیر صعود به قله دوشاخ در گوگل ارث

(جهت مشاهده تصویر در سایز واقعی بر روی آن کلیک کنید)

قله دوشاخ از مسیر درکه

معرفی قله دوشاخ:

قله دوشاخ به ارتفاع 3040 متر، از قلل نیمه مرتفع کوههای شمال تهران، بر روی خط الراسی واقع است که از جنوب به شمال گسترده شده است. این خط الراس از محدوده بالای سعادت آباد شروع شده و در نهایت به خط الراس اصلی توچال می رسد. جایی که قله‌های مرتفع شاه نشین و سربازارک با ارتفاع بیش از 3800 متر بر روی خط الراس اصلی خودنمایی می‌کنند. قله های: چین کلاغ: 2820، کارا: 3040، سیاه سنگ: 3040، پلنگ چال: 3520 و اُشترگردن: 3440 متر، قله هایی هستند که به ترتیب از جنوب به شمال بر روی این خط الراس قرار گرفته‌اند.

مسیرهای صعود به قله دوشاخ:

1- از سعادت آباد، مسیرقله چین کلاغ (کوتاه ترین و متداول ترین مسیر)
2- از میدان درکه، مسیر جنگل کارا
3- از میدان درکه – خ شهید احمدپور – جاده معدن – قله چین کلاغ
4- از میدان درکه، پناهگاه پلنگ چال

این هفته، ابتدا برنامه صعود به قله پهنه سار از مسیر آبشار سنگان پیش بینی شده بود. اما از آنجا که زمان رویش شکوفه های گیلاس (اوایل اردیبهشت ماه) نزدیک است، برنامه پهنه سار به صلاحدید آقای صالحی به هفته‌های آتی موکول شد تا در حین صعود به قله پهنه سار تماشای مناظر بهشتی سنگان در فصل بهار را نیز در برنامه داشته باشیم.

همه ما بر فراز قله دوشاخ (بجز خودم، پشت دوربین):

گروه همه ما – قله دوشاخ

بهار که پرستوها می آیند من کوچ می‌کنم.
مقصد من شهر آرزوهای آبی‌ست.
بهار که بیاید شکوفه ها ناخواسته می‌شکفند
و من با چمدانی پر از برف به سوی خورشید می‌روم.
لحظه‌ی ناب دل کندن از نداشته‌هایم
و خداحافظ ای داشته‌های من:
شالیزار
جنگل
دریا
و نیلوفر.
تو را هم می‌برم نیلوفر
اما آنجا مرداب نیست.
آنجا آسمان هم دریایی‌ست.
بهار که بیاید من می‌روم و نارنج‌ها بهاری می‌شوند.
می‌روم به جایی که هر قطره ی باران دریچه ای به دریاست.
آنجا هوا آبی‌ست
خدا آبی‌ست
و چشم‌های من انعکاس دنیایی لبریز از آبی‌ست.

بیشتر بخوانید: قله کلکچال از گلابدره

“امین آزاد”

—————————————————————-

دانلود جی پی اس قله دوشاخ از مسیر درکه: (با تشکر از پژمان عزیز)

—————————————————————-

+ دانلود جی پی اس قله دوشاخ از مسیر سعادت آباد و قله چین کلاغ (فایل از صفحه ویکی لاک آقای حجت رجبی)

طول مسیر تا قله (از سعادت آباد): 6.5 کیلومتر ، اختلاف ارتفاع: 1200 متر

گزارش صعود همراه با تصاویر بیشتر در ادامه مطلب

گزارش صعود:

طبق قرار قبلی همه دوستان در میدان درکه جمع شده و با یک تاخیر حدود 20 دقیقه‌ای، ساعت 07:20صبح از میدان درکه پیاده روی خود را در مسیر عمومی کوهپیمایی درکه آغاز کردیم. ساعت 08:00دوراهی کارا بودیم و صبحانه را (با صرف چای، مهمان آقای محسنی) در کافه عمران صرف کردیم. پس از صرف صبحانه، ساعت 08:30 مسیر کارا را در پیش گرفتیم. خانم پرتو در اینجا از گروه جدا شده و مسیر پناهگاه پلنگ چال را در پیش گرفتند و قرار شد که حدود ساعت 6 عصر در کافه جوزک بقیه گروه به ایشان ملحق شوند. دوراهی کارا جایی است که تابلوی بزرگ کافه عمران در سمت راست مسیر دیده می‌شود. در ابتدای مسیر کارا تابلوی راهنمای کوهنوردی نیز نصب شده است که نام محل را «پاسیالیز» ذکر کرده و مسیر صعود به آبشار کارا و قله چین کلاغ را از سمت چپ نشان می‌دهد. حدود 10-15 دقیقه که در مسیر کارا ارتفاع گرفتیم، از مسیر کارا (مسیری که به جنگل کارا می‌رسد) جدا شده و پاکوب جدیدی را از سمت راست در پیش گرفتیم که به بالای یال ارتفاع می‌گرفت.
بوته‌های سرسبز، گل‌های زرد کوهی و درختچه‌های زیبای تیغدار با گلهای قرمز در طول مسیر نوید از بهار و رویش دوباره زمین را می‌داد و تماشای این زیبایی‌ها سختی راه را از یادمان می‌برد. آخرین برای که بنده به اتفاق دوستان در این مسیر بودم، زمستان 90 بود در برنامه صعود به قله چین کلاغ. هر چند که زمستان و قله‌های سفید پوش لطف خودش را دارد اما قطعا بهار چیز دیگریست. هوای عالی، آفتاب ملایم به همراه سرسبزی دامنه‌ها و رویش گل‌های بهاری در این فصل، همیشه صعودهای دلچسب و خاطره انگیزی را رقم می‌زند. سرسبزی دامنه‌ها تا محدوده پناهگاه ادامه دارد و پس از آن تا خود قله تقریبا بیشتر مسیر سنگلاخی و بدون پوشش گیاهی قابل توجه است.

مرا ببخش
که پنداشتم
شادی پرواز پرستو‌ها
از شوق حضور تو‌ست
آنها بهار را
با تو اشتباه می‌گیرند
آخر کوچک‌اند
کوچکم.

حرکت را از روی یال ادامه دادیم تا ساعت 09:45 که به پناهگاه رسیدیم. پناهگاه یا جانپناه کوچکی که در میانه راه و حدود یک ساعت مانده به گردنه چین کلاغ قرار دارد. پس از اندکی استراحت در کنار پناهگاه، ادامه مسیر را در پیش گرفتیم. حدود یک ربع بعد بدون اینکه بر روی گردنه چین کلاغ برویم، کم کم به سمت راست متمایل شده و مسیر خط الراس را در پیش گرفتیم. ساعت 11:30 بر روی خط الراس و کنار یکی از میله های راهنما بودیم. از اینجا شاخ اول قله و جانپناه زیر آن به خوبی دیده می‌شد. با ادامه مسیر، ساعت 12:10 زیر شاخ اول بودیم و پای جانپناه. جانپناه کوچک و ساده‌ای که با تکه‌های آهن و حلب و گونی درست شده. قدر و ارزش این جانپناه محقر قطعا در زمستانهای سرد و روزهای سخت نمایان می‌شود. قبل از جانپناه کمی دست به سنگ داشتیم و در ادامه تا صعود به شاخ اول نیز کمی دست به سنگ در پیش بود. به پیشنهاد آقای محسنی و برای تجربه مسیر جدید، شاخ را از سمت راست دور زده و از یک مسیر پاکوب خود را به پشت آن رسانده و از آنجا مسیر صعود به قله را در پیش گرفتیم. البته همه دوستان بجز من برای خالی نبودن عریضه شاخ اول را نیز صعود کردند و از آنجا به پایین سرازیر شدند. از روی شاخ اول و همچنین پایین آن، شاخ دوم یا قله اصلی برای اولین بار نمایان می‌شود که سنگ چین به اضافه یک میله که چند تابلوی راهنما بر روی آن نصب شده، نشانه قله است. با ادامه مسیر حدود 10 تا 15دقیقه بعد، ساعت 12:50 بر روی قله دوشاخ به ارتفاع 3040 متر بودیم.

بیشتر بخوانید: گلابدره به کلکچال

* آقای نجفی و خانم محمود زاده که کمی گامشان کندتر از گروه بود به همراه آقای صالحی -که ایشان را همراهی می‌کردند حدود نیم ساعت پس از ما به قله رسیده و در زمان ناهار به گروه ملحق شدند.
* در طول مسیر صعود تا قله، از برف خبری نبود بجز یکی دو مورد. اما آنسوی قله، در مسیر فرود (جبهه شمالی) بخش‌های اندکی از مسیر، زمین پوشیده از برف بود که باید با عبور از روی برف ادامه مسیر می‌دادیم.

فرود:
پس از حدود 20 دقیقه استراحت، صرف تنقلات و چای و انداختن عکس‌های یادگاری، با ادامه خط الراس، مسیر قله سیاه سنگ و پناهگاه پلنگ چال را در پیش گرفتیم. حدود 100-150 متر ارتفاع کم کرده و ساعت 01:30 در محلی مناسب برای صرف ناهار توقف کردیم. کوکو سیب زمینی پریسا خانم و خورشت مرغ! آقای محسنی بهترین بخش ناهار بود که تقریبا همه دستی به این دو غذا رسانده و لذت بردند (دست شما درست). و البته شور آقا حسام هم عالی بود. به من یکی خیلی چسبید و همینطور پیازهای آقای کرمی. بعد از ناهار زیر آقتاب دلچسب و ملایم بهاری کمی دراز کشیدیم در حالی که باد نه چندان شدیدی هم هر از گاهی در حال وزیدن بود. ساعت 02:10 به سمت قله سیاه سنگ مسیر را ادامه دادیم و از سمت راست قله سیاه سنگ که پوشیده از برف بود، تراورس کرده و از یال شرقی قله به سمت پایین و دره پلنگ چال ارتفاع کم کردیم. از یک رودخانه فرعی که از ارتفاعات پلنگ چال سرچشمه میگرفت عبور کرده و در نهایت با گذر از رودخانه اصلی بالای پناهگاه پلنگ چال، ساعت 04:30 عصر به پناهگاه پلنگ چال رسیدیم. ناگفته نماند که تمام مسیر صعود از قله دوشاخ به پناهگاه پلنگ چال (بجز چند دقیقه پایانی) فاقد پاکوب بوده و مسیر نسبتا سخت و پر شیبی برای فرود بود. اما در کل جالب بود و برای بیشتر اعضا تازگی داشت که خالی از لطف نبود. در واقع ما در بخش پایانی مسیر، با گذر از رودخانه در یک مسیر پاکوب قرار گرفتیم که پس از حدود 10 دقیقه دقیقا به جلوی در پناهگاه رسیدیم.
پس از استراحت و صرف چای (مهمان آقای زمانپور) در پناهگاه، حدود ساعت 5 عصر، آقای زمانپور و پریسا خانم قبل از بقیه و پشت سرشان آقای نجفی و خانم محمود زاده و بنده به سمت پایین براه افتادیم. بجز ما 5 نفر که مستقیم به میدان درکه رفتیم، بقیه دوستان در نیمه راه و در کافه جوزک به خانم پرتو ملحق شدند و پایان یک روز و یک صعود عالی.
از تک تک دوستان که در این برنامه همراه و همگام بودند، خصوصا آقای صالحی عزیز برای تدارک این برنامه عالی نهایت تشکر را دارم.

بیشتر بخوانید: مسیر درکه به دربند

آنی که قرار با تو باشد ما را / مجلس چو بهار با تو باشد ما را
هر چند بسی به گرد سر برگردم / آخر سر و کار با تو باشد ما را
“سنایی”

* بنظر می‌رسد که قله دوشاخ را برای اولین بار بدون راهنما و یا راه بلد هم می‌توان صعود کرد. به شرطی که به کوههای شمال تهران و قله‌های آن اشراف تقریبی داشته باشید. خصوصا اگر با نرم افزار گوگل ارث بتوانید قبل از صعود مسیر صعود و موقعیت قله را بررسی کنید که دیگر عالیست. بیشتر مسیر دارای پاکوب مشخص است و برای پیدا کردن مسیر قله مشکل خاصی نخواهید داشت.

نیما – 26 فرودرین 1392

———————————————–