روستای لزور

تاریخ بازدید از روستای لزور: 12 و 13 مرداد 1391

Tehran – Firuzku – Lazur

لزور؛ شگفتی سبز فیروزکوه

روستای لَزور یکی از بزرگترین روستاهای استان تهران و از توابع شهرستان فیروزکوه است. این روستا در دهستان قزقانچای از بخش ارجمند شهرستان فیروزکوه، در فاصله 165 کیلومتری شمال شرقی تهران و در 45 کیلومتری شمال غربی فیروزکوه در میان رشته کوههای البرز قرار دارد. لزور روستایی پر جمعیت محسوب می‌گردد. جمعیت این روستا طبق سرشماری سال 1385 بیش از 2 هزار نفر در قالب 561 خانوار بوده که با ادامه روند مهاجرت روستائیان به شهرها جمعیت ساکن دائم لزور نیز همانند سایر روستاها در طی سالیان اخیر کاهش یافته. اما با ساخت و سازهای جدید و با احتساب ساکنان فصلی، طبق گفته اهالی، جمعیت حال حاضر روستا بیش از 900 خانوار است. آب و هوای ملایم تابستانی همراه با مناظر بکر و زیبای طبیعی موجب شده که در تابستان جمعیت روستا تا چند برابر افزایش یابد. تا اواسط و یا حتی اوخر تابستان هم اگر به لزور بروید می‌بینید که بهار هنوز از این روستا رخت برنبسته، رودخانه‌ها همچنان جاری و پرآب است و طراوت و سرسبزی همچنان مهمان دشتها و مراتع لزور است.

(متن کامل گزارش همراه با تصاویر بیشتر در ادامه مطلب)

روستای لزور

روستای لزور

—————————————————————————–

لینک این گزارش در روزنامه ایران، شنبه 21 مرداد 1391 – نسخه PDF

روستای لزور

روستای لزور – روزنامه ایران

——————————————–

اصلاحیه (25 شهریور 1391): طبق اطلاعات دریافتی از یکی از اهالی لزور، در متن گزارش آمده بود که لزور دارای مهمانسرا است. اطلاع رسید که این روستا دارای مهمانسرا نیست و گزارش (نسخه وبلاگ) متعاقباً اصلاح شد.


بقیه در ادامه مطلب
ادامه‌ی خواندن

منتشرشده در گزارش های من در روزنامه ایران, مسیرهای گردشگری و کوهنوردی تهران | برچسب‌شده , , , , , , , , , , , , | دیدگاه‌تان را بنویسید:

قله دارآباد

گزارش برنامه قله دارآباد

ارتفاع قله دارآباد: 3180 متر

تاریخ اجرا: 19 مرداد 91 (برنامه خط الراس دارآباد به کلکچال)

ارتفاع نقطه شروع: 1730 متر

مسافت تا قله: 7 کیلومتر
مدت زمان صعود: حدود 4.5 ساعت (با گام متوسط و صرف صبحانه)


مسیر قله دارآباد - صعود از مسیر یال شن سیاه ، فرود از مسیر چشمه درازلش

مسیر قله دارآباد – صعود از مسیر یال شن سیاه ، فرود از مسیر چشمه درازلش

برای مشاهده تصویر در سایز واقعی بر روی آن کلیک نمایید.

+ دانلود جی پی اس قله دارآباد GPS (صعود از مسیر یال شن سیاه و فرود از مسیر چشمه درازلش)

نکته: صعود از مسیر یال شن سیاه و فرود از مسیر چشمه درازلش بهترین گزینه برای قله دارآباد است. چون صعود از مسیر یال بی دردسر و فرود از مسیر درازلش به دلیل وجود شن اسکی مناسب می باشد.

+ دانلود جی پی اس قله دارآباد (صعود از یال باغچه خلیل، فرود از یال شن سیاه) – فایل از مسعود کریمخانی


آدرس مسیر کوهپیمایی دارآباد:

با خودروی شخصی: با توجه به مبدا حرکت، باید به محله دارآباد رفته و از طریق خیابان شهید محبی وارد مسیر کوهپیمایی شوید. از ابتدای خ محبی تا انتهای آن حدود 500 متر است که می توانید ماشین خود را در این مسیر پارک کرده و پیاده روی خود را آغاز نمایید.

اگر مسیر شما از جنوب به شمال است، بزرگراه های امام علی و صیاد شیرازی هر دو در انتها به هم رسیده و به محله دارآباد منتهی می شوند (صیاد در انتها بهتر است). انتهای این بزرگراهها تابلوی راهنما شما را به سمت محله دارآباد راهنمایی می کند. داخل دارآباد سر یک پیچ چپ گرد باید وارد خ محبی شده و هر جا که جای پارک بود ماشین تان را پارک کنید.

با خودروهای عمومی: میدان تجریش اتوبوس شرکت واحد وهمچنین تاکسی های خطی مستقر در ضلع شرقی میدان قدس (چهار راه خ شریعتی) برای دارآباد دارد. در مورد اتوبوس مطمئن نیستم اما تاکسی شما را سر خ محبی پیاده می کند.


لوکیشن ابتدای مسیر کوهپیمای دارآباد در گوگل مپ: 35.824146, 51.491664

(مختصات فوق را در آدرس بار مسیریاب خود کپی پیست نمایید)

https://goo.gl/maps/wWGwJdYjWYPDpdqD9


بقیه در ادامه مطلب

ادامه‌ی خواندن

منتشرشده در مسیرهای گردشگری و کوهنوردی تهران | برچسب‌شده , , , , , , , , , , , | ۲ دیدگاه

خط الراس دارآباد به کلکچال

گزارش برنامه خط الراس دارآباد به کلکچال (پارک جمشیدیه)

(پیمایش خط الراس قله دارآباد – پیازچال – پناهگاه کلکچال – پارک جمشیدیه)

تاریخ اجرای برنامه: 19 مرداد 1391

نفرات شرکت کننده: نیما اسماعیلی، محمد صالحی

————————————

زمان‌بندی مسیر (بدون احتساب زمانهای صبحانه و ناهار):

از دارآباد تا قله دارآباد: 4 ساعت
از قله تا گردنه پیازچال: 4 ساعت و 40 دقیقه
از گردنه تا چشمه پیازچال: 10 دقیقه
از چشمه تا پناهگاه کلک‌چال: 1 ساعت و 30 دقیقه
از پناهگاه تا پارک جمشیدیه: 1 ساعت و 30 دقیقه


خط الراس دارآباد

خط الراس دارآباد – نیما اسماعیلی، محمد صالحی

 

(گزارش؛ به قلم دوست و همنورد خوبم آقای محمد صالحی)

پیمایش خط الراس قله دارآباد – پیاز چال – کلکچال

صبح روز پنجشنبه 19 مرداد ماه سال جاری به اتفاق دوست خوبم نیما حدود ساعت 06:45 از پارکینگ دارآباد به سمت قله دارآباد حرکت کردیم از پارکینگ تا تنها کافه این مسیر حدود 15 دقیقه فاصله است که از پاکوپ سمت راست رودخانه با یه شیب تقریبا متوسط شروع و تا کافه سربند غلاک (کافه آقا فرامرز) ادامه پیدا می کنه و از اونجا به بعد مسیر برای مدتی تقریبا صاف و هموار میشه!

جلوی کافه با آقا فرامرز که سالهاست مدیریت اونجا رو بعهده داره سلام و احوال پررسی کردیم و گپ مختصری زدیم و عکس یادگاری گرفتیم. بعد از پر کردن بطری های آب به راهمون ادامه دادیم. حدود 300 متر جلوتر از کافه، وارد پاکوپی شدیم که به سمت بالای یال ارتفاع می گیرد. این پاکوب به یال شن سیاه و نهایتا قله ختم میشه. لازم به ذکره که در این محل اولین تابلوی راهنما که مسیر های مختلف رو نشون میده وجود داره. این تابلو مسیر قله را مستقیم (چپ) نشان میده که بهش توجه نکنید و از سمت راست وارد مسیر پاکوب به سمت داخل درختان کاج شوید.

بقیه در ادامه مطلب

ادامه‌ی خواندن

منتشرشده در مسیرهای گردشگری و کوهنوردی تهران | برچسب‌شده , , , , , , , , , , , | ۱ دیدگاه

قله میشینه مرگ

گزارش برنامه قله میشینه مرگ (بلندترین قله البرز شرقی)

ارتفاع قله میشینه مرگ: 3990 متر 

تاریخ اجرای برنامه: 12-13 مرداد 93 و 25-26 خرداد 96

Tehran – Firuzkuh – Lazur – Mishineh marg

بنظرم مطالعه گزارش خرداد ماه 96 کفایت می کند. مطالعه گزارش برنامه سال 91 جهت اطلاعات تکمیلی می تواند مفید باشد.

پی نوشت، مرداد 99: در وبلاگ آقای مجید ملک محمدی خواندم که بلندترین قله البرز شرقی قله پرچنان 4020 متر است. لینک گزارش برنامه


گزارش برنامه قله میشینه مرگ، 25-26 خرداد 96

 روز اول:
استارت از لزور: 15.30 ، 2370 متر
امامزاده خوشنام: 15.50 ، 2420
ابتدای دره (لاسَک): 16.40 ، 2570
ابتدای تنگه آب: 18.30 ، 2780
دشت معجز چشمه: 20.15 ، 2930
دریاچه سد سیاه رود: 20.50 ، 3000

زمان، مسافت و اختلاف ارتفاع در روز اول: 7.5 ساعت، 6.4 کیلومتر ، 630 متر

روز دوم:
حرکت از پای دریاچه: 06.00 صبح
گردنه: 7.30 ، 3470
قله فرعی: 10.15 ، 3910 متر
قله میشینه مرگ: 10.40 ، 3990 متر
زمان، مسافت و اختلاف ارتفاع در روز دوم: 4.5 ساعت، 5 کیلومتر ، 1000 متر

گام گروه در هر دو روز: متوسط رو به کند

اتمام برنامه: 19.20 جمعه، لزور، پای ماشین
—————————————————-
نفرات شرکت کننده (8 نفر):

نیما اسماعیلی، رضا حبیبی، حمید محسنی، محسن کرمی، ایمان حسینی، نیما نظری، خانم نظری و سهراب بینش پور

————————————————–

نکته: شروع حرکت در روستای لزور می تواند از دو نقطه و دو مسیر باشد:

1- لزور، از خیابان لاسک و جاده لاسک

2- لزور، محله کشک ریز و از مسیر امامزاده خوشنام

مسیر اول مسیر عمومی و نرمال می باشد که جاده و کاملا مشخص بوده و شما را به ابتدای دره (منطقه لاسک) می رساند. این مسیر را با ماشین های سواری نیز می توان طی کرد.

مسیر دوم از میان باغ و مزرعه رد شده، زیباتر بوده اما پاکوب و راه مشخصی ندارد. باید به منطقه آشنا باشید و یا با اتکا به جی پی اس حرکت کنید تا در نزدیکی لاسک وارد جاده شوید.

————————————————–

گزارش برنامه (خرداد 96):

ساعت 9.30 صبح از محل قرار یعنی انتهای اتوبان بابایی با سه خودور به سمت جاده جاجرود حرکت کردیم. ساعت 12 ظهر در جاده ارجمند کنار رودخانه برای ناهار توقف کرده و ساعت حدود 14 به لزور رسیدیم. در خیابان اصلی، از سرویس بهداشتی جنب مدرسه، نبش خیابان لاسک استفاده کرده و با ادامه مسیر سه راهی اول را به راست پیچیده و کمی بالاتر از جلوی یک بقالی با تابلوی سبز رنگ “عرقیات گیاهی” به چپ پیچیده و تا انتهای آسفالت رفتیم تا ساعت 14.20 به جنب مسجد موسی بن جعفر ( در محله کشک ریز) رسیدیم. ماشین ها را اطراف مسجد پارک کرده و پس از بستن کوله ها ساعت 15.30 پیاده روی خود را آغاز کردیم.

در این برنامه همانند برنامه سال 91 شروع حرکت به سمت امامزاده خوشنام و سپس تنگه لاسک (Lasak) بود. تا امامزاده خوشنام مسیر از داخل باغ و مزرعه بوده و پاکوب دارد اما باقی مسیر پاکوب مشخصی ندارد و باید حسی و تجربی و با تکیه بر جی پی اس مسیریابی کنید تا زمانی که به جاده برسید. حدود 5 دقیقه مانده به لاسک وارد جاده اصلی شدیم. معمولا کوهنوردان از مسیر جاده با ماشین یا پیاده خود را به لاسک می رسانند. تا زمانی که به لاسک برسیم آفتاب و گرمای هوا کمی اذیت می کرد. اما وارد دره که شدیم شرایط بهتر شد و دیگر اذیت کننده نبود.

 از پاکوب سمت چپ رودخانه مسیر دره را به سمت بالا در پیش گرفتیم. هر دو سمت پاکوب دارد اما بنظرم پاکوب سمت چپ مناسب تر بوده و مجبور نیستیم بی جهت به آب بزنیم. پس از حدود 2 ساعت از روی سنگ های بزرگی عبور کردیم و مجددا در مسیر پاکوب قرار گرفتیم. تمام مسیر را از پاکوب سمت چپ ادامه دادیم تا به نقطه ای رسیدیم که ادامه مسیر فقط با عبور از آب داخل تنگه میسر است. حدود 10-15 دقیقه از داخل تنگه و آب سردددد! عبور کردیم که تا زیر زانو بیشتر نبود. تقریبا نصب بچه ها با دمپایی و صندل و نصف دیگر با همان کفش کوه وارد آب شدند که البته پیشنهاد و انتخاب بنده قطعا کفش صندل است. در انتها به یک آبشار رسیدیم و بالای آبشار وارد دشت شدیم. کمی جلوتر در امتداد رودخانه به سمت چپ پیچیدیم. تا حدود یک ربع چند بار دیگر از عرض رودخانه گذر کردیم تا در نهایت ساعت 20.15 به دشت معجز چشمه رسیدیم که در واقع سرچشمه اصلی رودخانه است. چند گروه در اینجا چادر زده بودند. به دلیل دسترسی به آب و زمین مسطح و دوری از سر و صدا، بیشتر گروهها این نقطه را برای شب مانی به کنار دریاچه ترجیح می دهند. اما انتخاب ما شب مانی کنار دریاچه بود. پس از استراحت کوتاه حدود 20 دقیقه بعد به پشت سد و کنار دریاچه سد سیاهرود رسیدیم. اطراف دریاچه کمی شلوغ بود و نقاط صاف قبلا اشغال شده بود. پس از گشتی دور دریاچه بالاخره یک نقطه مناسب برای دو چادر پیدا کرده و چادرها را پرپا کردیم. خوشبختانه کمی هم دور از جمعیت بودیم که از بابت سر و صدا نگرانی کمتری داشتیم. تقریبا تمام وقتمان صرف درست کردن زغال و جوجه شد! و فکر کنم حدود ساعت 1 نیمه شب خزیدیم داخل چادرها و خوابیدیم. ساعت 5 صبح بیدار شده و ساعت 6 صبح 6 نفری (بدون برادر و خواهر یعنی آقا سهراب و خانم نظری) مسیر جاده را به سمت گردنه در پیش گرفتیم. (جاده ای که از لزور به دریاچه و سپس از دریاچه تا گردنه می رود). حدود 10 دقیقه بعد در سمت چپ جاده چشمه آب جاری و مشخص است که از آب چشمه برداشتیم که پس از این دیگر تا قله از چشمه خبری نیست. در بیشتر نقاط میانبر زده و راه را کوتاه کردیم تا ساعت 7.30 به گردنه رسیدیم. باد شدید و نسبتا اذیت کننده ای در حال وزیدن بود که این باد تا زمان برگشت ما روی گردنه ادامه داشت.

حدود نیم ساعت برای صبحانه توقف کرده و شیب تند به سمت بالای یال را  که بدون پاکوب است، ادامه دادیم. مسیر حرکت ابتدا از سمت چپ و سپس گردش به راست است تا به روی یال رسیدیم. ساعت 10.15 به سنگ چین قله فرعی در ارتفاع 3900 متری رسیدیم. در اینجا به دلیل ذیق وقت، آقای کرمی عزیز که کمی سرعت حرکتشان کند بود قرار شد که کمی پایین تر منتظر ما بمانند. 5 نفری با حرکت سرعتی فاصله بین دو قله را در زمان کمتر از نیم ساعت پیمودیم و ساعت 10.40 همگی به قله میشینه مرگ رسیدیم. در اینجا شدت باد بسیار بیشتر شد فکر کنم بالای 50 کیلومتر در ساعت. چند عکس به یادگار انداختیم و مسیر فرود را در پیش گرفتیم.

مسیر فرودمان تا ابتدای تنگه لاسک فرقی با مسیر صعود نداشت. بعد از لاسک، از مسیر جاده ادامه دادیم تا به لزور و جنب مخابرات رسیدیم و از داخل کوچه های محل به سمت ماشین هایمان ادامه دادیم تا در نهایت ساعت 19.20 به محل پارک ماشین ها رسیدیم و پایان برنامه.

————————————————

چشمه های مسیر:

1- روستای لزور (شیر آب مدرسه یا مسجد موسی بن جعفر) 2- امامزاده خوشنام 3- معجز چشمه 4- دریاچه سد سیاهرود *

*: اطراف دریاچه از چند نقطه آب جاری هست اما برای برداشت مطمئن آب باید حدود 10 دقیقه بروید تا به چشمه برسید.

———————————————-

بهترین فصل صعود:

بهترین فصل برای پیمایش این مسیر اواسط خرداد ماه تا اواخر تیر ماه است. قبل از آن رودخانه پرآب بوده که کار را دشوار می کند و بعد از آن نیز از سرسبزی و طراوت مسیر کم می شود.

———————————————————–

دریاچه سد سیاهرود، خرداد 96:

لزور، مسیر قله میشینه مرگ

لزور ، دریاچه سد سیاهرود

در من اینک کوهی،
سر برافراشته از ایمان است
من به هنگام شکوفایی گل ها در دشت،
باز می‌گردم
و صدا می‌زنم:
باز کن پنجره را… که بهاران آمد.

“حمید مصدق”


لینک این گزارش در روزنامه ایران، شنبه 21 مرداد 1391

لزور؛ شگفتی سبز فیروزکوهنسخه PDF


+ دانلود فایل جی پی اس قله میشینه مرگ 96.03.26 ، GPS

—————————————————-

گزارش برنامه سال 91 و تصاویر بیشتر در ادامه مطلب

ادامه‌ی خواندن

منتشرشده در گزارش های من در روزنامه ایران, مسیرهای گردشگری و کوهنوردی تهران | برچسب‌شده , , , , , , , , , , , , , , | ۲ دیدگاه

آبنیک، دشت جانستون

گزارش ارسالی به روزنامه ایران، 7 مرداد 1391

جاذبه های طبیعی و گردشگری تهران

آبنیک؛ روستایی زیبا با مناظری دل‌انگیز

آبنیک، دشت جانستون

آبنیک، دشت جانستون

 روستای آبنیک روستایی سرسبز و خوش آب و هوا از توابع بخش رودبار قصران شهرستان شمیرانات است. برای دیدن آن باید به 12 کیلومتری شمال شرقی فشم، بعد از روستاهای زایگان و لالان بروید. ارتفاع روستای آبنیک 2400 متر از سطح دریا است. جمعیت روستا در تابستان حدود 150خانوار است که در زمستان به کمتر از یک سوم این مقدار کاهش می‌یابد. آبنیک با دارا بودن آب و هوای سرد و ییلاقی، حاشیه سرسبز رودخانه کلارود و دامنه های گسترده کوههای اطراف همه ساله بخصوص در فصول بهار و تابستان پذیرای گروه گردشگران از تهران و سایر نقاط کشور است. رودخانه کلارود (که محلی ها به آن رودخانه آبنیک می گویند) به طول 7 کیلومتر از کوه‌های جانستون و خرسنگ سرچشمه گرفته و یکی از سرشاخه‌های رودخانه جاجرود به شمار می‌آید.

آبنیک که در گویش محلی به آن “آب نک” یا “اونک” نیز می‌گویند به سه محله: بالا محل (جور سره)، پایین محل (جیر سره) و ملا محله تقسیم می‌شود. در این روستا معادن ذغال سنگ وجود دارد که در گذشته مانند معادن گرمابدر و شمشک فعال بوده است. آبنیک پیش از این دارای یک مدرسه و یک بهداری فعال هم بود که سالیان اخیر همچون معادن ته کشیده آن تعطیل است.

اوج سرسبزی و زیبایی دره و رودخانه آبنیک از اواسط خرداد تا اوایل مرداد ماه است. در این موقع از سال دره آبنیک به راستی تکه‌ای از بهشت است. حاشیه دو طرف رودخانه پوشیده از سبزه‌ها و بوته‌های قد کشیده، گل‌پرهای بلند و گل‌های رنگارنگ است که چشمهای هر بیننده‌ای را نوازش می‌دهد. آبنیک همیشه زیباست اما در این محدوده زمانی از سال، به جرات می‌توان گفت رودخانه آبنیک با مناظر چشم نواز و سرسبزی اطرافش یکی از زیباترین رودخانه‌های طبیعت اطراف تهران است.

دکتر غیاث الدین جزایری در کتاب زبان خوراکی‌ها درباره این روستا می‌نویسد:

“در نزدیکی فشم شهرکی به نام آبنیک وجود دارد که ساکنان آن بلند قد می‌باشند و فرزندان آن‌ها نیز خوش هیکل و بلند قامت می‌شوند. چشمه‌های این شهرک نیز به حد کافی مواد معدنی برای بلندی قد دارد”.

بقیه در ادامه مطلب

ادامه‌ی خواندن

منتشرشده در گزارش های من در روزنامه ایران, مسیرهای گردشگری و کوهنوردی لواسان-فشم | برچسب‌شده , , , , , , , , , , , | ۱ دیدگاه