قله دماوند جبهه جنوبی

گزارش صعود به قله دماوند جبهه جنوبی:

ارتفاع قله دماوند: 5609 متر*

“گروه کوهنوردی شرکت بهمن موتور”

تاریخ اجرای برنامه: ۱۵، ۱۶ و ۱۷ تیر ۱۳۹۰ (2.5 روز، چهارشنبه شب تا جمعه)

مبدا صعود: شهر رینه

ارتفاع نقطه شروع: (گوسفند سرا): 3250 متر

ارتفاع پناهگاه بارگاه سوم: 4250 متر

کل مسافت تا قله: 7.7 کیلومتر

مدت زمان: روز اول: 5 ساعت تا پناهگاه
روز دوم: 5 ساعت تا قله

حرکت از کرج: ساعت 12 چهارشنبه شب
سطح برنامه: کوهنوردی سنگین
تعداد نفرات شرکت کننده: ۷ نفر
صعود: از گوسفند سرا ، ۱۰ ساعت (زمان مفید در دو روز)
فرود: ۶ ساعت تا گوسفند سرا (زمان مفید)
زمان، مسافت و ارتفاع پیموده شده در روز اول (پنجشنبه): ۵ ساعت، ۴.۵ کیلومتر، ۱۲۵۰ متر
زمان، مسافت و ارتفاع پیموده شده در روز دوم (جمعه): ۵ ساعت، ۳.۵ کیلومتر، ۱۴۲۰ متر
زمان، مسافت و اختلاف ارتفاع کل: ۱۰ ساعت، 7.7 کیومتر، ۲۶۲۰ متر

*: ارتفاع قله دماوند بر اساس اعلام فدراسیون کوهنوردی (لیست 31 قله)

پژوهشگران سازمان نقشه‌برداری کشور طی تحقیقی چند ماهه با تکمیل نقاط ارتفاعی دماوند، ارتفاع ثقل قله دماوند را که پیش از این در کتاب‌ها و منابع جغرافیایی 5671 متر عنوان شده است، 5609 متر و 20 سانتیمتر اندازه‌گیری کردند. به نقل از سایت خبری عصر ایران، مهرماه 1386

نفرات شرکت کننده:

عطا میرمعینی (سرپرست)، نیما (حسن) اسماعیلی، فرشید بهبودی، رضا بیاتی، ابراهیم قانون، شادمان آقایی و امیر خصوصی

گروه کوهنوردی شرکت بهمن موتور – قرارگاه رینه

معرفی قله:

قله دماوند به ارتفاع 5609 متر، بعنوان بام ایران و با شهرتی جهانی یکی از منحصر بفرد ترین جاذبه های طبیعی ایران بشمار می رود. کوه دماوند در ۹۰ کیلومتری شمال شرقی تهران و ۷۵ کیلومتری جنوب غربی شهر آمل در البرز مرکزی* و بخش لاریجان قرار دارد. جاده توریستی هراز که تهران را به مازندران متصل می سازد از نزدیکی آن عبور می کند. در عین حال دماوند بعنوان بلندترین قله مخروطی جهان با کمتر از سه هزار نفر صعود کننده خارجی کم‌گذرترین قله مخروطی جهان به‌شمار می‌رود. این در حالی است که از رقیب آن یعنی فوجی یاما در ژاپن با ۳۷۷۶ متر ارتفاع سالانه ۳۰۰ هزار گردشگر خارجی بازدید میکنند.
آخرین فعالیت آتشفشانی دماوند به چند هزار سال پیش برمیگردد. اکنون آتشفشان دماوند در مرحلۀ نیمه فعال به سر می برد. وجود چشمه های گوگردی و آب گرم که در جنوب شرقی کوه قرار دارند و همچنین فوران گازهای گوگردی، نشانه هایی از این فعالیت می باشند.
نشانه های فعالیت های آتشفشانی کوه دماوند، در ۵۰۰ متر انتهایی قلۀ آن و در جبهه جنوبی دیده می شود که این محل به تپه گوگردی یا دودکوه معروف است. بزرگترین حفره ای که گاز گوگرد از آن خارج می شود، در بالای تپه گوگردی و در نزدیکی قله و دهانۀ آتشفشان قرار دارد که بخار گوگرد مانند ستونی بزرگ، از حفره ای با فشار زیاد به بیرون رانده می شود و تا ارتفاع چند متر به بالا می رود. این ستون بخار از دامنه های دماوند نیز قابل مشاهده است.

* رشته کوه البرز:

رشته کوههای البرز از سوی غرب از جمهوری آذربایجان آغاز می‌شود و در سوی شرق تا درون ترکمنستان و افغانستان دنباله می‌یابد. این رشته در ایران از استان اردبیل در غرب شروع شده و رو به شرق از جنوب دریای خزر می گذرد و در شمال خراسان به کوه های شرقی ایران می پیوندد. بلندترین نقطه ایران یعنی کوه دماوند با بلندی 5610 متر در این رشته جای دارد.

تقسیمات رشته کوه البرز:

1. البرز مرکزی: از رودخانه کرج در غرب تا رودخانه هراز در شرق امتداد دارد.

2. البرز غربی: از رودخانه کرج تا آستارا

3. البرز شرقی از رودخانه هراز تا گرگان

گراف مسیر، قله دماوند جبهه جنوبی

+ دانلود جی پی اس GPS قله دماوند از مسیر جنوبی (فایل از صفحه ویکی لاک محمد چایچی)

من نیز چو خورشید، دلم زنده به عشق است
راه دل خود را، نتوانم که نپویم

هر صبح، در آیینه جادویی خورشید
چون می نگرم، او همه من، من همه اویم!

“فریدون مشیری”
————————————————–

بقیه در ادامه مطلب

مسیرهای صعود به قله دماوند

تصویر شماره ۲: نمای ماهواره ای از دماوند و مسیر صعود از جبهه جنوبی

قله دماوند جبهه جنوبی

تاریخچه اولین صعودها:

از آثار و کتب تاریخی بجا مانده اینطور برمی آید که در زمان‌های قدیم عده‌ای خود را به قلهٔ دماوند رسانیده بودند. اما اولین صعود مکتوب و موفقیت ‌آمیز به قلهٔ دماوند توسط اروپائیان در سال ۱۸۳۷ و شخص تیلر تامسن صورت گرفته ‌است. همچنین نخستین صعود مستند ایرانی به این قله، به سال ۱۸۵۷ باز می‌گردد که تیم سرهنگ محمد صادق ‌خان قاجار ارتفاع آن را ۶۶۱۳ ذرع تعیین نمود.

مسیرهای اصلی صعود به قله دماوند:

۱- جبهه جنوبی: این مسیر از ساده ترین و قدیمی ترین مسیرهای دست یابی به قله دماوند است. دسترسی به مسیر جنوبی، از طریق جاده هراز، پلور و رینه امکان پذیر است. پناهگاه معروف به بارگاه سوم در ارتفاع 4250 متر در این مسیر قرار دارد. ارتفاع نقطه شروع (گوسفندسرا) 3050 متر و طول مسیر پیاده روی تا قله 7.7 کیلومتر است.

۲- جبهه شمال شرقی: بعد از جبهه جنوبی، مسیر شمال شرقی پر ترددترین مسیر است. دسترسی به این مسیر از طریق جاده هراز و روستای ناندل امکان پذیر است. پناهگاه تخت فریدون در ارتفاع 4350 متری در این مسیر قرار دارد. ارتفاع نقطه شروع (گردنه سر) 2950 متر و طول مسیر پیاده روی تا قله 10 کیلومتر است.

۳- جبهه غربی: دسترسی به این مسیر از طریق جاده هراز و شهر پلور است. پناهگاه سیمرغ در ارتفاع 4200 متری در این مسیر قرار دارد. ارتفاع نقطه شروع در مسیر غربی 3400 متر و طول مسیر پیاده روی تا قله 7 کیلومتر است.

۴- جبهه شمالی: جبهه شمالی به نوعی سخت ترین و کم ترددترین مسیر بین مسیرهای اصلی دماوند است. دسترسی به این مسیر از طریق جاده هراز و روستای ناندل امکان پذیر است. در این مسیر دو جانپناه در ارتفاع 4000 و 4630 متری قرار دارند. ارتفاع نقطه شروع (سنگ استراحت) 2900 متر و طول مسیر پیاده روی تا قله 8.5 کیلومتر است.

– آسان‌ترین این مسیرها جبهه جنوبی و سخت‌ترین آنها جبهه شمالی است.
– در مسیر جنوبی، آبشاری وجود دارد که همه سال یخ ‌زده‌ است و تنها در تابستان‌های بسیار گرم، جاری می‌شود که به همین دلیل به آن آبشار یخی گفته می‌شود. این آبشار با قرار داشتن در ارتفاع 5100 متری، از نظر ارتفاع از سطح دریا مرتفع‌ترین آبشار خاورمیانه ‌است.

—

—————————————–

گزارش برنامه:

صعود:
ساعت ۲۳:۰۰ شب چهارشنبه بچه های گروه با یک دستگاه ون از کرج حرکت کرده و پس از سوار شدن دو نفر از ما در تهران، ساعت ۲۳:۳۰ از تهران و از اتوبان بابایی به سمت جاده هراز براه افتادیم. با توجه به توقفهایی که در طول مسیر داشتیم ساعت ۰۲:۰۰ نیمه شب پنج شنبه به رینه و قرارگاه فدراسیون کوهنوردی رسیدیم. خوشبختانه هنوز تخت خالی وجود داشت. هزینه شب مانی در قرارگاه برای ۷ نفر ۳۰ هزار تومان شد. ساعت ۰۸:۰۰ صبح به سمت گوسفند سرا به راه افتادیم. در جاده رینه – پلور ابتدا به جاده خاکی معدن رسیدیم که کمی شک بر انگیز بود. با رد کردن این حاده حدود ۱ کیلومتر پائین تر با دیدن تابلو “منابع طبیعی دماوند” وارد جاده خاکی گوسفند سرا شدیم و کمی بالاتر ۵ هزار تومان ورودی پرداختیم. در طول مسیر یک جا به دوراهی برخوردیم که به دلیل ایراد و خرابی تابلوی راهنما به اشتباه مسیر سمت چپ را رفتیم. دوباره برگشته و سر همان دو راهی مسیر سمت راست را ادامه دادیم. قسمتی از جاده خیلی خراب و ناهموار بود که همگی از ماشین پیاده شدیم تا ون از آنجا رد شود. ساعت ۰۹:۲۰ به گوسفند سرا و مسجد صاحب الزمان رسیدیم که دارای امکاناتی از جمله آب، جا برای شب مانی و سرویس بهداشتی میباشد. آب آشامیدنی هم در تانکر موجود بود که با لوله از آب برفهای بالا تامین میشد اما خب به هر حال خیلی نمیشد به تانکر و تمیز بودن آن اطمینان کرد. در گوسفند سرا قاطر برای حمل کوله تا بارگاه هم وجود داشت که هزینه حمل هر کوله ۱۵ تا ۱۸ هزار تومان میشد. ساعت ۱۰:۰۰ به سمت بارگاه به راه افتادیم. تمام مسیر دارای پاکوب مشخص بود و کوهنوردان زیادی هم در طول مسیر در حرکت بودند. ابتدای مسیر از میان دشت زیبای شقایق گذشتیم که اواسط تیر ماه هنوز شقایقهای نسبتا زیادی در آن دیده میشد. حدود دو ساعت آخر، مسیر قبل از بارگاه شیب تند و نفس گیری داشت که بالاخره گروه ما ساعت ۱۵:۰۰ به بارگاه سوم رسید. ساختمان جدید پناهگاه گنجایش ۲۰۰ نفر برای شب مانی را داشته و همچنین دارای فروشگاه و امکانات رفاهی نیز میباشد. محوطه جلوی بارگاه پر بود از چادرهای گروههایی که قبل از ما رسیده بودند. در یکی از مکانهایی که برای چادر تعبیه شده بود چادرها را برپا کردیم و نهار را صرف کردیم. چند چشمه آب در پائین بارگاه و در اطراف آن وجود داشت که با لوله از آب برفهای بالا تامین میشد. آب چشمه پائین (کمی پائین تر از پناهگاه قدیمی) که ما از آن برمیداشتیم گاهی گل آلود و شنی میشد که با کمی صبر و حوصله میشد دوباره آب تمیز از آن برداشت کرد. قبل از غروب برای هم هوایی حدود یک ساعت به سمت قله ارتفاع گرفته و برگشتیم. با اینکه هوا آنروز خوب بود اما نیمه شب حتی در کیسه خواب هم میشد سرمای شدید بیرون را احساس کرد.
ساعت ۰۵:۰۰ صبح جمعه پس از صرف صبحانه در چادر کوله هایمان را سبک کرده و ۶ نفره در یک هوای خوب و کمی سرد به سمت قله حرکت کردیم. شاید حدود ۸۰ درصد کوهنوردان از بارگاه سوم تا قله را با کوله های سبک و یا بدون کوله طی میکردند که کوله هایشان را یا در کمپ و  نزد اعضای گروه و یا در پناهگاه و محل نگهداری کوله ها به امانت گذاشته بودند و به هر حال نداشتن کوله سنگین در صعود آخر آیتم مهم و تاثیر گذاری خواهد بود. با گامهای آهسته و پیوسته و با استراحتهای خیلی کم و کوتاه در طول مسیر، ساعت ۰۷:۴۰ به جلوی آبشار یخی در ارتفاع ۵۱۰۰ متر رسیدیم. البته آبشار در فاصله دورتر و در سمت راستمان قرار داشت. حدود ۱ ساعت آخر تا قله از تپه های گوگردی رد شدیم که هر چه بالاتر میرفتیم بوی گوگرد بیشتر به مشام میرسید. در طول مسیر بعضا کسانی را میدیم که ارتفاع زده شده بودند و یا از بوی بد گوگرد و بد شدن حالشان از صعود به قله منصرف شده و راه برگشت را در پیش گرفته بودند. برای رسیدن به قله باید از سمت راست و شرق قله را دور زده و در مسیر پاکوب مشخص ارتفاع میگرفتیم. خوشبخانه آنروز باد شرقی به غربی در حال وزیدن بود که از تجمع بخارات گوگرد در مسیر جلوگیری میکرد. حدود ۱۰ دقیقه آخر مسیر بوی گوگرد بسیار آزار دهنده شده بود که تنفس را سخت و با سوزش سینه و چشم و بینی همراه میکرد. گروه از هم جدا شده و هر کس با توجه به توانی که داشت بر سرعتش افزود تا بتواند از آن جهنم جان سالم به در ببرد. در واقع اینجا بود که داشتن توان و آمادگی بدنی بالا بسیار کارساز میشد. بچه ها یکی پس از دیگری از جهنم گوگردی گذشته و ساعت ۱۰:۱۵ همه اعضا موفق به صعود به قله شدند. البته اول در محوطه بالای کاسه و چند متر پائین تر از قله اصلی که از گوگرد خبری نبود به استراحت و تنفس پرداختیم و سپس در یک زمان مناسب که باد بخارات گوگرد را از قله دور کرده بود پا بر روی قله گذاشتیم و چند دقیقه کوتاه در آنجا مشغول عکس گرفتن و تماشای لاشه خشک شده دو حیوانی شدیم که بر روی دیواره قله قرار گرفته بودند. این دو حیوان بی سر که یکی شبیه سگ و دیگری شبیه گوسفند بود بنظر می رسید که قربانی شده باشند و در اثر سرمای همیشگی قله به شکل مومیایی باقی مانده اند.

فرود:
پس از پیاده روی دور کاسه (دهانه آتشفانی دماوند) که پوشیده از برف بود و بررسی و مشاهده جبهه های مختلف صعود و پس از استراحتی کوتاه ساعت ۱۱:۰۰ به سمت بارگاه براه افتادیم. پس از پشت سر گذاشتن تپه های گوگردی راهمان را از مسیر صعود جدا کرده و از مسیر پاکوب سمت راست حرکت کردیم که شن اسکی خوبی هم داشت. کمی پائین‌تر اسکی و سر خوردن جانانه ای بر روی برف داشتیم که فکر میکنم حدود ۲۰۰ متری میشد با شیب نسبتا تند. سر خوردن بر روی برف بدون آموزش و نظارت سرپرست با تجربه را به هیچ وجه توصیه نمیکنم که بسیار خطرناک میباشد. با یک توقف نیم ساعته بالاخره ساعت ۱۳:۳۰ به بارگاه و محل چادرها رسیدیم.
پس از جمع کردن چادرها و صرف نهار ساعت ۱۵:۱۵ به سمت گوسفند سرا سرازیر شدیم. در طول مسیر برگشت مشغول جمع آوری زباله ها شده و به خوبی مسیر را پاک سازی کردیم. وجود آنهمه زباله و کوهنوردانی! که این زباله ها را تولید میکنند در بزرگترین و مهم ترین خواستگاه طبیعی و ملی کشور واقعا جای تاسف داشت!
ساعت ۱۸:۰۰ به گوسفند سرا رسیدیم و ۱۸:۳۰ با ون از گوسفند سرا به سمت پائین حرکت کردیم. با رسیدن به جاده آسفالت از سمت راست به سمت پلور ادامه مسیر دادیم. شاید ۱۰ کیلومتر پائین تر بود که به یک جاده دیگر رسیدیم که تابلو هم نداشت. اینجا با پرسیدن از ماشینهای عبوری از سمت چپ حرکت کردیم و کمی پائین تر ابتدا به شهر پلور رسیده و پس از آن وارد جاده اصلی هراز شدیم. جاده هراز کمی شلوغ بود و در منطقه رودهن و بومهن حسابی ترافیک سنگین بود. ساعت ۲۲:۳۰ میدان آزادی تهران بودیم و بقیه گروه ساعت ۲۳:۰۰ به کرج رسیده و برنامه صعود به قله دماوند بخوبی و بسلامت به پایان رسید.

نکات مفید و توصیه ها:

– برای صعود به قله دماوند، جهت هم هوایی و پیشگیری از ارتفاع زدگی حتما یک یا دو شب را در رینه و بارگاه سوم بگذرانید.
– در طول مسیر صعود تا قله بجز بارگاه سوم چشمه آب دیگری وجود ندارد.
– آنتن همراه اول و ایرانسل از گوسفند سرا تا بارگاه و حتی بالاتر از بارگاه برقرار بود.
– برای کاهش اثرات گاز گوگرد در قله میتوانید از سیر تازه استفاده نمائید به این صورت که دو تکه کوچک از آنرا در بینی خود قرار دهید. و همینطور همراه داشتن ماسک هم میتواند مفید واقع شود.
– قرص مسکن بدون کدئین برای سردرد احتمالی هم حتما همراه داشته باشید.

– برای جلوگیری از عوارض ارتفاع زدگی استفاده از قرص استازولامید (معروف به قرص ارتفاع) توصیه می شود. دوز توصیه شده جهت پیشگیری، در بالغین ۱۲۵ میلی گرم، دو بار در روز است که باید از روز قبل از صعود مصرف آن آغاز گردد.

مطالعه پست ارتفاع زدگی و راههای پیشگیری از آن در همین سایت پیشنهاد می شود.

+ دانلود نقشه کوه دماوند، ۳۰۰۰x2300 ، ۲.۶m

——————————————————

دانلود گزارش صعود به قله دماوند در مجله پیام بهمن:

تصویر شماره ۱: نمایی از دماوند و دشت شقایق از جبهه جنوبی

قله دماوند جبهه جنوبی

تصویر شماره ۴: نمایی از دماوند و دشت شقایق از جبهه جنوبی

برای دریافت عکس در سایز ۱۰۲۴ بر روی آن کلیک کنید. حجم ۲۵۰k

قله دماوند جبهه جنوبی

تصویر شماره ۵: بارگاه سوم.  محل برپایی چادرها در جلو و پناهگاه جدید در بالا دیده میشود

قله دماوند جبهه جنوبی – بارگاه سوم

تصویر شماره ۶: پلاکی که در محدوده آبشار یخی بر روی سنگ چسبانده شده بود.

حاج محسن قنبری، تعداد صعود به دماوند ۲۵ بار، محل فوت محدوده آبشار یخی، سال ۸۲، روحش شاد

دماوند، محدوده آبشار یخی – پلاک یادبود شادروان محسن قنبری

تصویر شماره ۷: حرکت گروه به سمت قله

قله دماوند جبهه جنوبی

تصویر شماره ۸: حرکت گروه به سمت قله

قله دماوند جبهه جنوبی

تصویر شماره ۹: ستون بزرگ بخار گوگرد در ضلع جنوب شرقی قله

دماوند مسیر جنوبی

تصویر شماره ۱۰: لاشه دو گوسفند بی سر بر روی دیواره قله

قله دماوند

تصویر شماره ۱۱: کاسه و دهانه آتشفشانی پوشیده از برف

دماوند مسیر جنوبی

تصویر شماره ۱۲: عکس یادگاری بر روی قله

گروه کوهنوردی شرکت بهمن موتور – دماوند مسیر جنوبی

تصویر شماره ۱۳: عکس یادگاری در بارگاه سوم

گروه کوهنوردی شرکت بهمن موتور – دماوند مسیر جنوبی

پایان

هواشناسی قله دماوند:

https://www.mountain-forecast.com

https://www.snow-forecast.com/resorts/Damavand/6day/top

گزارش های مرتبط:

قله دماوند شمال شرقی، مرداد 95

قله دماوند شمالی، مرداد 96

قله دماوند غربی، مرداد 97